Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΣΚΕ - ΟΤΑ ΠΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟ: ΡΕ ΧΟΝΤΡΕΕΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ ΦΑΓΑΤΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. . .


«Παγκαλικού» ύφους αφίσα. Δείγμα της αγανάκτησης που υπάρχει ανάμεσα και στους υπαλλήλους των ΟΤΑ


Οξύτατη κριτική στον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Θόδωρο Πάγκαλο, για τις δηλώσεις σύμφωνα με τις οποίες «τα φάγαμε όλοι μαζί τα λεφτά», ασκεί με «παγκαλικού» ύφους αφίσα που θα συζητηθεί, η ΠΑΣΚΕ ΟΤΑ.
Η αφίσα, δείγμα της αγανάκτησης που υπάρχει ανάμεσα στους εργαζομενους και στους ΟΤΑ για τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, είναι χωρισμένη σε δύο μέρη:

- Στο πάνω υπάρχει μια φωτογραφία του κ. Πάγκαλου και είναι γραμμένο το εξής σλόγκαν: «Ρε χοντρέεε. Δεν τα φάγαμε μαζί. Μόνοι σας τα φάγατε…»
- Στο κάτω μέρος της αφίσας υπάρχει μια φωτογραφία της Βουλής και το εξής σλόγκαν: «Εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό.»

Σημ. Ανατολής: Κι από μένα δώρο δυο άλλα συνθηματάκια από τη Νομαρχία της γειτονιάς μου.


Στον ουρανό είναι ένα αστέρι, που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά. Καλό ταξίδι Δούκισσα

Πέθανε τα ξημερώματα, σε ηλικία 69 ετών, σε γνωστό νοσοκομείο της Αθήνας η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Δούκισσα. Τα τελευταία χρόνια “πάλευε” να νικήσει τον καρκίνο. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα επέλεξε να απομονωθεί από τον κόσμο δίνοντας την δική της μάχη.
Η κηδεία της θα γίνει το Σάββατο στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Το παρακάτω τραγούδι το πρωτοερμήνευσε η Καίτη Χωματά στην ταινία: "Ολοι οι άνδρες είναι ίδιοι" (1966), όμως εγώ προσωπικά το προτιμώ στην πιο "λαϊκή" εκδοχή του, από τη φωνή της Δούκισσας.


Στον ουρανό είν’ ένα αστέρι
 

Ερμηνεία: Δούκισσα (Πρώτη εκτέλεση: Καίτη Χωματά)
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Γιάννης Σπανός

Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
είν ένα αστέρι μακρινό μες στον ατέλειωτο ουρανό.
Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
που είναι μονάχο του και που το συμπονώ.

Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
τις νύχτες όταν τριγυρνώ γυρνάει κι αυτό στον ουρανό.
Στον ουρανό βρήκα ένα ταίρι,
βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό.

Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
είν ένα αστέρι εκεί ψηλά που πάντα μου χαμογελά.
Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
που του χω πει τα όνειρά μου τα δειλά.

Το περσινό το καλοκαίρι
μες στης νυχτιάς την ομορφιά μού εκρατούσε συντροφιά.
Στον ουρανό είν ένα αστέρι,
που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά.


Το επόμενο τραγούδι, ανάθεμα κι αν ξέρω ποιος το πρωτοτραγούδησε. Είναι από την ταινία: «No Mister Johnson», του 1965, τη μουσική της οποίας έγραψε ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Στο δίσκο που κυκλοφόρησε [1965 - No Mister Johnson (12 λαϊκά σχήματα)] με το σάουντρακ της ταινίας, το ερμηνεύει η Δούκισσα. Στην ταινία το ερμήνευε η Βούλα Ζουμπουλάκη, η πρωταγωνίστρια.  Αν ξέρει κάποιος, ας μου λύσει την απορία. Εγώ πάντως ψηφίζω Δούκισσα, δαγκωτό! (sorry Βούλα!!!)



Τα παλικάρια

Ερμηνεία: Δούκισσα
Μουσική: Μαρκόπουλος Γιάννης
Στίχοι: Δασκαλόπουλος Άκος

Είπες, μακριά θα φύγω και δεν θα γυρίσω πίσω στη στεριά
Όμως πάλι κάποιο βράδυ πικραμένος θα ‘ρθεις απ’ την ξενιτιά

Τα παλικάρια έχουν δέσει, έχουν δέσει την καρδιά τους
σαν καράβια στα βαθιά νερά
Μες στο λιμάνι απλώνουν ναύτες κουρασμένοι τα φτερά τους
Ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά, παρηγοριά
Ψάχνουν για να βρουν παρηγοριά

Ξέχνα ναύτη την αρμύρα, την πικρή σου μοίρα και τη μοναξιά
Θάλασσα η αγκαλιά μου, κύμα τα φιλιά μου, έλα συντροφιά

Και για το τέλος, ένα λαϊκό τραγούδι, κατάδικό της, που έχει γίνει κλασσικό.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν περπατάς χωρίς αγάπη, χάνεις τον δρόμο σου, ή όπως είπε και η αλεπού στο Μικρό Πρίγκιπα: «Δε βλέπεις σωστά παρά μόνο με την καρδιά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια».

Πού πας χωρίς αγάπη

Ερμηνεία: Δούκισσα
Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης
Μουσική: Γιώργος Ζαμπέτας

Πού θα βρεις άκρη να σταθείς
και πού φωτιά να ζεσταθείς
ποιος θα σου πλύνει την πληγή
καρδιά μου;
Πόρτα πού θα βρεις ανοιχτή
και ποιος διαβάτης θα σταθεί
γλυκό του λόγο να σου πει
καρδιά μου;

Πού πας χωρίς αγάπη
στη νύχτα, στη βροχή;
Το δρόμο θα τον χάσεις
καρδιά μου μοναχή.

Σαν χελιδόνι ορφανό
θα ψάχνεις ήλιο κι ουρανό
και θα σε διώχνει ο βοριάς
καρδιά μου.
Κι ούτ’ ένα χέρι θα βρεθεί
πονετικό να σε δεχτεί
ρόδο που θα ‘χεις μαραθεί
καρδιά μου

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Η ώρα η καλή! Καλά στέφανα! Αμήν Παναγία μου! Τώρα μπορούμε να ελπίζουμε κι εμείς οι λεύτερες….

Απόσπασμα της ομιλίας του Πρωθυπουργού ΓΑΠ σε εκδήλωση του Economic Club της Νέας Υόρκης, στο ξενοδοχείο "Plaza",(22 Σεπτεμβρίου 2010 ).
«Στόχος μας είναι  να εξάγουμε στο εξωτερικό τη μεσογειακή διατροφή, η οποία εξασφαλίζει τη μακροζωία μας, ως Ελλήνων, ανά τον κόσμο.
 

Ανασυγκροτούμε την  τουριστική βιομηχανία και στρεφόμαστε  σε νέες αγορές, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, το Ισραήλ, η Τουρκία και η Μέση Ανατολή.
Πέραν των κλασικών τριών «S» στην αγγλική γλώσσα – «sun, sea and some ruins»* – δηλαδή του ήλιου, της θάλασσας και των αρχαιολογικών μνημείων, η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει, όπως καλλιτεχνικά φεστιβάλ, δρόμους του κρασιού, σχολές μαγειρικής, θέρετρα σκι, ράφτινγκ σε ορεινές περιοχές και κωπηλασία στα νησιά, καταδύσεις για επισκέψεις σε ενάλιες αρχαιότητες, μέχρι και αναρρίχηση στους βράχους των νησιών του Αιγαίου.

Ειρήσθω εν παρόδω, προσφάτως  συνειδητοποιήσαμε ότι η λέξη «Αιγαίο», ηχητικά, προσομοιάζει με τη λέξη «αγάπη» στην κινεζική γλώσσα. Προβλέπουμε λοιπόν ότι η εμπειρία της κινηματογραφικής ταινίας «Mamma Mia», στην οποία πραγματοποιείται γαμήλια τελετή σε ένα ελληνικό νησί, θα οδηγήσει σε μια νέα βιομηχανία. Μάλιστα, γνωρίζω κάποια που πρόκειται σύντομα να παντρευτεί – να ευχηθούμε η ώρα η καλή στην Ελένη, της οποίας ο πατέρας βρίσκεται εδώ, μαζί μας».


* Σημ. Ανατολής: Η έκφραση Sea, sun and some ruins, χρησιμοποιείται ειρωνικά από τους ξένους και μεταφράζεται: ήλιος, θάλασσα και μερικά ..ερείπια. 

Μετά τις εξαιρετικές δηλώσεις του Παπανδρέου στο Bloomberg ότι η «μεσογειακή δίαιτα θα σώσει την Ελλάδα», ο Πρωθυπουργός ξαναχτύπησε και  προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Ανακοίνωσε την πρόθεσή του για προώθηση στη χώρα, του γαμήλιου τουρισμού. Πρόκειται για μια εξαιρετικά πρωτότυπη και ευφάνταστη πρόταση, που στόχο έχει να συρρεύσουν στην Ελλάδα συνάλλαγμα και επενδύσεις, που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.

Έτσι, ενώ μέχρι χτες γνωρίζαμε για κάποιες παρωχημένες μορφές εναλλακτικού τουρισμού, όπως: συνεδριακός τουρισμός,  αγροτοτουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός κλπ, από χτες ένας καινούργιος όρος μπήκε στο λεξιλόγιό μας: ο γαμήλιος τουρισμός.

Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν, από σήμερα και πέρα ένα είναι το σύνθημά μας ως χώρας: Ξένοι όλου του κόσμου, διάσημοι και άσημοι, κροίσοι και άφραγκοι, παντρευτείτε γιατί χανόμαστε! (στην Ελλάδα, εννοείται).
Με φόντο τον Παρθενώνα θα ήταν πιο γκλάμουρ...
 
-Τίνος είναι ρε γυναίκα το παιδί; - Δε λες πάλι καλά που δε γαυγίζει..
 
Άλλον έναν υποψήφιο γαμπρό που σβήνω από τη λίστα μου...

Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010

Φεῦγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν!



Φεγε πολέμιον και τύραννον δανειστήν,
ο γν ατοντα κα δωρ ς Μδος,
λλ τς λευθερίας πτόμενον κα προσγράφοντα τν πιτιμίαν.

Κοίτα να ξεφύγεις από τον εχθρικό και τυραννικό Δανειστή,
ο οποίος δεν ζητάει «γήν και ύδωρ», όπως οι Μήδοι,
αλλά βάζει χέρι στην Ελευθερία σου και προσημειώνει τα Πολιτικά και Περιουσιακά σου Δικαιώματα!

Πλούταρχος, Ηθικά-Περί Δανειστών (ή Περί ΔΝΤ!!!)

Θα φύγω νύχτα


Το βίντεο είναι από: ikos1969

Δεν ξέρω γιατί, το άκουγα στο ράδιο απόψε,  μου κόλλησε και το σιγοτραγουδούσα. Σας το αφιερώνω.

Θα φύγω νύχτα 

Ερμηνεία: Άγγελος Διονυσίου  
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος
Μουσική: Ανδρέας Μέξας

Το δρόμο μου θα πάρω μετά το χωρισμό
κι εσύ θα με κοιτάζεις απ' το τζάμι.
Με θες να ζω κοντά σου χωρίς εγωισμό,
τα λάθη σου με πνίγουν σαν ποτάμι.

Θα φύγω νύχτα και τα ίχνη μου θα χάσεις
και στο παράθυρο θα βγεις σαν θεατρίνα.
Θα δώσεις μια απ' τις φτηνές σου παραστάσεις,
με λόγια ψεύτικα θα μου φωνάζεις γύρνα,
θα μου φωνάζεις γύρνα.

Στο δρόμο που θα πάρω μετά το χωρισμό
θα δουν τα δάκρυα μου οι διαβάτες,
για μένα αυτός ο δρόμος δε θα’ χει γυρισμό,
με κούρασαν οι ψεύτικες αγάπες.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Τυχοδιώκτες, τζογαδόροι, πολιτικοί και πουτάνες



Αναμένονται μέρες  μεγαλείου και δόξης για την πρωτεύουσά μας, την Αθήνα, η οποία μετά τις λαμπρές στιγμές στους Ολυμπιακούς του 2004 είχε περιπέσει τελευταίως στην αφάνεια και την κακομοιριά.  (Ξέρετε το κέντρο έχει μετατραπεί σε γκέτο μεταναστών, η αγορά είναι τόπος φαντασμάτων μετά τα τόσα λουκέτα και κάτι ταλαίπωροι ιθαγενείς περπατούν στους δρόμους παραμιλώντας λογαριασμούς, προσθέσεις και αφαιρέσεις).

Όλα αυτά όμως μέχρι χθες. Γιατί από σήμερα μετά την υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας μεταξύ ΓΑΠ και εμίρη Αλ Θανί, η πρωτεύουσα αναμένεται να αλλάξει ραγδαίως όψη. Η παραχώρηση τμήματος του Ελληνικού (μέχρι και 30%), σε εταιρεία του Κατάρ για τη δημιουργία πλωτού καζίνου, ξενοδοχείου και μαρίνας για τους άραβες κροίσους που θα πλακώσουν, αναμένεται να φέρει εκτός από τα 5 δις και έναν άλλον αέρα γκλαμουριάς και ανάπτυξης στην έρημη πρωτεύουσα.
 
Φαντάζεστε τι χρήμα, τι χρυσαφικό, τι κότερα, τι χλίδα θα κυκλοφορεί στην περιοχή. Και τα «κορίτσια» τι χρυσές δουλειές θα κάνουν τώρα που λόγω κρίσης η πελατεία έχει πέσει; Ποιος την χέζει την κρίση. Ας ειν’ καλά οι κροίσοι!



Ως εκ τούτου, η πρωτεύουσα προβλέπεται να έχει λαμπρό μέλλον. «Γιατί όπου δείτε πολλούς τυχοδιώκτες, πολιτικούς και πουτάνες να συγκεντρώνονται, σημαίνει ότι ο τόπος έχει στρατηγική σημασία και θα προκόψει στην παγκόσμια ιστορία».
Quiz: Ποιος είπε την τελευταία φράση και πού αναφερόταν; Για να δω αν είστε διαβασμένοι...

Απίστευτο: Πληρώνουμε 400 εκατομμύρια ευρώ για λειτουργικές δαπάνες (έξοδα φακέλου), του δανείου.




Από: Έχω μάτια και βλέπω
 
Αυτή είναι η Δανειακή σύμβαση που υπογράψαμε με τις χώρες της Ευρωζώνης και τις εμπλεκόμενες τράπεζες. 
Το συνολικό ποσό που δανειστήκαμε είναι 80 δις ευρώ.
Ξέρετε πόσα λεφτά πληρώνουμε για διοικητικά έξοδα, ταξίδια και λοιπές λειτουργικές δαπάνες;;;
Πληρώνουμε το 0,5% (50 μονάδες βάσης) του συνολικού ποσού του δανείου.
Θα πληρώσουμε δηλαδή ή μάλλον τα πληρώσαμε ήδη, γιατί έχουν παρακρατηθεί τα ποσά, 400 εκατ ευρώ.

Απίστευτο 400 εκατ ευρώ για λειτουργικές δαπάνες της δανειακής σύμβασης. 
Τόσα είναι τα "έσοδα" από τις περικοπές των μισθών.
Διαβάστε στην συνέχεια τι ακριβώς προβλέπει η σύμβαση για τα πιο πάνω

Προκειμένου να καλύψει τις λειτουργικές δαπάνες, ο Δανειολήπτης καταβάλλει σε καθέναν από τους Δεσμευόμενους Δανειστές, αρχική μη επιστρεπτέα επιβάρυνση εξυπηρέτησης, ίση με 50 μονάδες βάσης (η «Επιβάρυνση Εξυπηρέτησης»).....

Σημ. Ανατολής: Καλό ε; Τι άλλο θα ανακαλύψουμε διαβάζοντας το κείμενο της δανειακής σύμβασης που υπέγραψαν οι πατέρες του Έθνους! Ότι για τη χορήγηση αυτού του επαχθούς δανείου, κράτησαν και κάτι ψιλά για "έξοδα φακέλου" , όπως κάνουν οι τράπεζες. (Επιβάρυνση Εξυπηρέτησης, για να ακούγεται πιο σικ).
Αυτοί δεν το' χουν σε τίποτα να μας ζητήσουν σε λίγο να τους πληρώσουμε και το σκοινί που θα μας κρεμάσουν...

Μήπως έδωσε και κανένα ξόρκι, κανένα μαντζούνι ο αντιπρόεδρος στο δυστυχή αρχηγό των ερυθροδέρμων;


"Με τη βοήθεια του Θεού θα βγείτε απο τη κρίση...", αυτή τη παπαριά αμόλυσε στον Γιώργο Παπανδρέου, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, με την αίσθηση ότι μιλάει σε κάποιον από τους αρχηγούς των ερυθρόδερμων.

Μιλάμε για μεγάλη ξεφτίλα η οποία ακολούθησε το κρεσέντο του Γιωργάκη στον ΟΗΕ για την ανάγκη Παγκόσμιας Οικονομικής Κυβέρνησης. Ούτε η καθαρίστια της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ δεν θάλεγε μια τέτοια δουλοπρεπή ατάκα.

Μήπως ο πρωθυπουργός θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι τελικά μας οδήγησε στην υποδούλωση του ΔΝΤ, εκτελώντας εντολές;

Μήπως αυτό που υποψιαζόμαστε σαν θεωρία συνομωσίας είναι μια πραγματική πραγματικότητα;

Μήπως εκείνοι που ονειρεύονται μια παγκόσμια διακυβέρνηση βρήκαν τους κατάλληλους ανθρώπους -Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου- Λοβέρδο-για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους;

Μήπως γι αυτό ο Πούτιν έστειλε το Γιώργο (αδιάβαστο) στο ΔΝΤ;

Μήπως σε λίγο ακόμη και οι κινέζοι θα κόψουν λάσπη απο την Ελλάδα;

Τι είναι αυτό που ζούμε; Τι μας περιμένει ακόμη; Με τι μαλάκες έχουμε μπλέξει;

Αίσχος! Όταν όλη η Ευρώπη απεργεί, οι εργατοπατέρες μας πάνε ταξιδάκι αναψυχής στις Βρυξέλλες! (πληρωμένο από τις εισφορές μας)

Γράφει ο Καφενόβιος
Η 29η Σεπτέμβρη εχει οριστεί ως ημέρα πανευρωπαϊκών κινητοποιήσεων ενάντια στη περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Χώρες όπως η Ισπανία ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα έχουν προκηρύξει 24ωρη γενική απεργία και πορείες στις μεγάλες πόλεις.
Η Ελλάδα είναι η χώρα που έχει πληγεί περισσότερο από τις πολιτικές λιτότητας, παρ’ όλα αυτά οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ περιορίζονται στα τυπικά. Σε ένα συλλαλητήριο μεταξύ συγγενών και φίλων στις 6 το απόγευμα, ώστε να βγάλουν την υποχρέωση αλλά κυρίως οργανώνουν εκδρομούλα αναψυχής της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας στις Βρυξέλλες για να …παραστεί στην κεντρική πανευρωπαϊκή διαδήλωση των συνδικάτων.
Τα συνδικάτα, πλέον, δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τις γραφειοκρατίες που τα διοικούν. Είναι ελεγχόμενοι μηχανισμοί χειραγώγησης των κινητοποιήσεων, σύμφωνα με το κομματικό συμφέρον ή........
το συμφέρον της εκάστοτε κυβέρνησης. Έτσι είναι χαμένη υπόθεση για τον εργαζόμενο να ελπίζει ότι θα υπερασπίσουν τα συμφέροντά του. Το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιήσουν τους εργαζόμενους για συμφέροντα άλλα...
Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι τυμπανιαίο πτώμα και κάποιος πρέπει να φροντίσει για μια αξιοπρεπή κηδεία.

Σημ. Ανατολής: Μια πανευρωπαϊκή απεργία που διοργανώνεται πρώτη φορά στην Ιστορία της Ευρώπης ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και στην οικονομική τρομοκρατία των αγορών που έχει απλωθεί σαν πανούκλα πάνω από όλη την Ευρώπη. Και που εξαγγέλθηκε και άρχισε να διοργανώνεται από τον Ιούνιο. Διαβάστε το άρθρο στο Βήμα εδώ.
Αυτή είναι η απάντηση της χώρας μας από τους πουλημένους, δωσίλογους εργατοπατέρες της (ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ): Όχι σε απεργία.

Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

"...σα χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω σιχαθεί."

Το βίντεο είναι από: va8ikokkino


Δείτε το βίντεο και θαυμάστε: Σε μια χώρα λεηλατημένη, που κατέφυγε σε επαχθή δανεισμό για να πληρώσει τους τρέχοντες μισθούς και συντάξεις, γιατί "δεν υπήρχε σάλιο" στα ταμεία (όπως υποστήριζαν οι κυβερνώντες της), που ακόμα δεν μας έχουν διευκρινίσει αν αποφύγαμε την πτώχευση τους επόμενους μήνες, σε μια χώρα που οι άνεργοι πλησιάζουν το εκατομμύριο και αν είναι τυχεροί κάνουν κανένα μεροκάματο ανασφάλιστο έτσι για ένα χαρτζιλίκι, για να βγάλουν κουτσά στραβά τη βδομάδα, στερημένοι όμως από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, που πετσοκόβει τις συντάξεις από τους γέροντες τους απόμαχους της ζωής, σε μια χώρα που πλήθος κόσμου τινάζει τις τσέπες των παντελονιών και των σακακιών του, μπας και πέσει κανένα ξεχασμένο κέρμα για να πάρει μια φραντζόλα ψωμί, που για να πάει διακοπές "θυμήθηκε" κάτι ξεχασμένους συγγενείς 4ου βαθμού ή κάτι φίλους απ' το στρατό και τους φορτώθηκε για μια δεκαριά μέρες, που, που, που...

Σ' αυτήν τη λεηλατημένη χώρα, ο πρωθυπουργός της πηγαίνοντας ταξίδι για δουλειές στη Νέα Υόρκη, διαμένει σε σουίτα πολυτελούς ξενοδοχείου της πόλης, πληρώνοντας 7.000 δολάρια τη βραδιά. Ένα ταξίδι που κόστισε (μαζί με τα έξοδα των παρατρεχάμενων), 1 εκατομμύριο ευρώ. Για 4-5 μέρες. Πώς μπορείς να χαρακτηρίσεις μαι τέτοια είδηση; Πρόκληση, χοντρό δούλεμα, παχυδερμισμό; Τρώμε και πίνουμε εις υγείαν των κορόιδων; Έλλειψη τσίπας;


Αλλά το πιο τραγικό δεν είναι αυτό. Είναι που βρίσκεται δημοσιογράφος, που δεν έχει δεύτερο πουκάμισο να αλλάξει, ο οποίος σκίζει τα μανίκια του, να υπερασπιστεί την επιλογή αυτή. "Που θέλατε να μείνει ο αρχηγός μιας χώρας; Μια χώρα αντιπροσωπεύει, πού θα' πρεπε να μείνε; Για το πρεστίζ της χώρας που αντιπροσωπεύει.." Πώς να χαρακτηρίσεις τον κύριο Κανελλάκη; Τσάτσο της εξουσίας, παπαγαλάκι, (όπως τον χαρακτήρισαν οι συνάδελφοί του), ή απλώς πανίβλακα και μεγάλο κορόιδο. Μπα, κάτι τέτοιες στιγμές φαίνεται να έχει νόημα η πιο διάσημη ελληνική λέξη στον υπερθετικό της βαθμό: αρχιμ@κας.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Μία είναι η λύση: Παγκόσμια Διακυβέρνηση

Άντε πάλι ο ΓΑΠ, με την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Αυτή τη φορά σε ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη. (όλως τυχαίως αυτές τις δηλώσεις τις κάνει στην μητρική του γλώσσα, την αγγλική, όταν βρίσκεται στα εξωτερικά. Ίσως εμείς εδώ να είμαστε πολύ βλάχοι για να τον καταλάβουμε).

Μια στο Συνέδριο του Economist, μια σε αμερικάνικη χριστιανική εφημερίδα, μια σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες, τώρα στον ΟΗΕ…

Το βίντεο είναι από: panliakos


Αυτός ο τύπος έχει πάθει μονομανία. Λες και κόλλησε η βελόνα. «Μία είναι η λύση: Παγκόσμια Διακυβέρνηση». Ούτε εργολαβία να είχε πάρει το promotion του προιόντος αυτού. Έτσι όπως τον ακούω συνέχεια να το επαναλαμβάνει, δεν ξέρω γιατί, μου θυμίζει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Τους έχετε δει; Όπου αμέριμνος στρίβεις τη γωνία και σου την έχουνε στημένη ή σου χτυπάνε πρωινιάτικα τα κουδούνια και σου αμολάνε ένα: «Έρχεται το τέλος του κόσμου, το τέλος του κόσμου πλησιάζει».

Πας να αράξεις για λίγο σ’ ένα παγκάκι στο πάρκο, γιατί κοντεύεις να βγάλεις κιρσούς από το περπάτημα και σου ξεφυτρώνουν πίσω από το πεύκο:

-Έρχεται το τέλος του κόσμου. Το γνωρίζεται;

-Κάτι έχει πάρει τ’ αυτί μου.

-Και τι θα κάνετε εσείς γι’ αυτό;

-Ότι και κάθε μέρα.

-Έχετε προετοιμαστεί για το τέλος που πλησιάζει;

-Έχω βάλει τα καλά μου.

Είμαι σίγουρη ότι και τον ΓΑΠ άμα τον ρωτήσεις τι λύσεις προτείνει για την υπογεννητικότητα που πλήττει τη χώρα, θα σου πει: «μία είναι η λύση: Παγκόσμια Διακυβέρνηση».

-Έχετε καμία λύση για την μείωση των υδάτινων πόρων, για τον παρατεταμένο καύσωνα, για το δάκο, την έλλειψη στύσης των αντρών, τη θεραπεία απ’ τη φαλάκρα;

-Μία είναι η λύση: Παγκόσμια Διακυβέρνηση!

Επειδή βαριέμαι να τα ξανααναρτώ, δείτε τα εδώ:

http://www.youtube.com/watch?v=TFSapBTHxrU&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=DhPoCkjWm3U&feature=player_embedded#!

http://www.csmonitor.com/Commentary/Global-Viewpoint/2010/0810/Prime-minister-of-Greece-There-is-real-danger-in-global-austerity

Η Κυβέρνηση αρνείται στους ανασφάλιστους να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Με το επιχείρημα ότι δεν είναι δυνατόν να επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός, η κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα για τη χορήγηση πλήρους και δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σε όλους τους ανασφάλιστους και τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.


Το θέμα έφερε χτες στη Βουλή με Επίκαιρη Ερώτηση ο Θανάσης Παφίλης, και ο αναπληρωτής υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης, παρά τα ανέξοδα λόγια συμπάθειας προς τους ανέργους ήταν ξεκάθαρος. Δεν μπορεί, ανέφερε, να λέμε όλα τα βάρη να τα αναλάβει το κράτος γιατί έτσι θα οδηγηθούμε σε αύξηση της φορολογίας προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες περίθαλψης και στο τέλος θα επιβαρυνθούν οι απλοί φορολογούμενοι. Εάν, είπε, καταργούνταν οι εισφορές των εργαζομένων για τον κλάδο υγείας τότε το ΕΣΥ θα οδηγούνταν σε κατάρρευση. Κατά τον Γ. Κουτρουμάνη στον τομέα της περίθαλψης δίνονται αρκετά χρήματα χωρίς όμως να παρέχονται οι αντίστοιχες υπηρεσίες, αφού δε γίνεται σωστή διαχείριση των πόρων.

Καταλάβατε τώρα γιατί τα πολυιατρεία των Γιατρών του Κόσμου τον τελευταίο καιρό κατακλύζονται εκτός από τους λαθρομετανάστες και τους τσιγγάνους, με ένα σωρό Έλληνες πολίτες μακροχρόνια άνεργους, οι οποίοι δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Ούτε οι ίδιοι, ούτε τα παιδιά τους; Ευτυχώς που υπάρχουν αυτοί οι εθελοντές γιατροί στις πόλεις που δίνουν ακόμα στην ιδιότητα του γιατρού, καλό όνομα.


Αλλά κι αυτοί όπως μου έχουν εξομολογηθεί κάποιοι φίλοι, βρίσκονται συχνά στη δυσάρεστη θέση, αφού έχουν εξετάσει τον άρρωστο, στη συνέχεια να χρειάζεται να του συνταγογραφήσουν κάποιο φάρμακο ως μέρος της θεραπείας. Όμως με τι χρήματα θα αγοράσει το αντιβιοτικό ή τα παυσίπονα ο άνεργος που δεν έχει ούτε γάλα στο παιδί του να αγοράσει; Οι γιατροί βλέπουν πολλές φορές τους ασθενείς να βγαίνουν κρατώντας τη συνταγή στο χέρι, περισσότερο απελπισμένοι από ότι ήταν όταν μπήκαν.


Γι’ αυτό αγαπητοί μου συνάνθρωποι, δείξτε λίγη ανθρωπιά. Παρανομήστε. Αν έχετε κάποιον συγγενή ή φίλο που χρειάζεται φάρμακα και είναι ανασφάλιστος, δώστε του το βιβλιάριό σας να τα γράψει. Βρείτε κάποιον γιατρό που έχει ανθρωπιά (ευτυχώς υπάρχουν) και του έχετε εμπιστοσύνη και εξυπηρετήστε έναν συνάνθρωπό σας. Αμαρτία είναι στις μέρες μας να μένουν άνθρωποι δίπλα μας που πονάνε και υποφέρουν χωρίς να μπορούν να αγοράσουν μια αντιβίωση ή ένα απλό εισπνεόμενο. Χρειάζονται 120 ένσημα, δηλ. 5 μήνες δουλειά κάθε χρόνο, για να έχει κάποιος περίθαλψη. Σας άγχωσα;


Ο χειμώνας πλησιάζει, οι άνεργοι κοντεύουν το ένα εκατομμύριο, ακούμε τους εφιάλτες του, βρίσκονται μια ανάσα δίπλα μας, ας προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Ακόμα και παρανομώντας.


Ναι, ρε! Μαζί τα φάγαμε. Μαζί τα τρώμε τα λεφτά! Γιατί δεν αφήνουμε το γείτονα να πεθάνει από πνευμονία...

Μαζί τα φάγαμε

Το παχύδερμο ξαναχτύπησε!
και δήλωσε:

«Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε πού τα φάγατε τα λεφτά, είναι μία: «σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας , εξαγοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος»

Αυτά εκ στόματος κυρίου Θόδωρου Πάγκαλου, Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, ο οποίος κατέθεσε την πιο μακροσκελή δήλωση «πόθεν έσχες» της Βουλής.
Στην οποία δηλώνει να έχει καβάτζα 58 ακίνητα και ετήσιο εισόδημα του ιδίου:
640.632,2 ευρώ και: 206.538,07 ευρώ της γυναίκας του. Συνολικό εισόδημα του ζεύγους:847.170,27 ευρώ! Το έτος! Τόσα χρήματα εγώ με κάτι πρόχειρους υπολογισμούς θα τα αποκτήσω σε 42 χρόνια!
Μαζί τα φάγαμε.
Ο κύριος αυτός που σε λίγο θα χρειάζεται γερανό για να βγει απ' το σπίτι του
, απέκτησε φέτος το καλοκαίρι κι άλλο ένα επιπλέον εισόδημα: την πρώτη του σύνταξη από το ταμείο νομικών ως δικηγόρος που σπούδασε, δίχως να έχει ασκήσει το επάγγελμα αυτό ποτέ στη ζωή του.
Μαζί τα φάγαμε.
Αυτή η διάχυση ευθύνης (όλοι φταίμε), που γίνεται συστηματικά εδώ και μήνες, απ’ τους κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους, έχει ένα και μόνο στόχο: την διασφάλιση του συστήματος και την προσωπική τους επιβίωση και όχι την δικιά μας επιβίωση για την οποία είναι παντελώς αδιάφοροι.


ΠΩΛΕΙΤΑΙ (εσείς διαλέγετε τι απ' τα δύο)

«Περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου των οποίων η αξία ανέρχεται σε 270 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο σύνολο σχεδόν του χρέους της χώρας, μπορούν να ιδιωτικοποιηθούν ή να αξιοποιηθούν, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο
χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, όπου παρακάθησε σε γεύμα εργασίας με τον πρόεδρο του χρηματιστηρίου και κορυφαία στελέχη της Γουώλ Στρητ».


Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Στόχος της κυβέρνησης η λεηλασία μισθών και συντάξεων, με άλλοθι το μνημόνιο

Το Μνημόνιο είχε άλλους στόχους

Από: Τίποτα το σημαντικό

του Γιώργου Δελαστίκ από το ΕΘΝΟΣ

Ο ίδιος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν επιβεβαίωσε, μιλώντας σε θεσμικούς επενδυτές στο Λονδίνο, την υποψία που είχε ο ελληνικός λαός - ότι δηλαδή η Κομισιόν, η κυβέρνηση Παπανδρέου και το ΔΝΤ εξαπάτησαν με το περιβόητο Μνημόνιο τους Έλληνες προτάσσοντας ως πρόσχημα τρομοκράτησης του πληθυσμού το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα του προϋπολογισμού προκειμένου να πετύχουν άλλους στόχους, τους οποίους δεν τολμούσαν να ομολογήσουν δημόσια! «Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν τόσο το δημόσιο χρέος», δήλωσε χωρίς περιστροφές ο Δανός αξιωματούχος του ΔΝΤ που προΐσταται της ομάδας των ξένων οικονομικών επικυρίαρχων της πατρίδας μας, ο οποίος περιέφερε τον Γ. Παπακωνσταντίνου στο Λονδίνο, τη Φρανκφούρτη και το Παρίσι, «αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας».

Διευκρίνισε δε με καμάρι στους ξένους κερδοσκόπους του Σίτι του Λονδίνου ότι πολύ πιο σημαντικές από τη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού ήταν οι μεταρρυθμίσεις στο εργασιακό και στο ασφαλιστικό - δηλαδή η λεηλασία των εισοδημάτων των εργαζομένων και η εξαθλίωση των συνταξιούχων!

Η ομολογία αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική από πολιτική σκοπιά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σφαγιασμός των εισοδημάτων των εργαζομένων και των συντάξεων δεν ήταν μια δυσάρεστη αναπότρεπτη συνέπεια των «τραγικών» δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, μιας κατάστασης που εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπανδρέου να προχωρήσει δήθεν με «πόνο ψυχής» στη λεηλασία των μισθών και των συντάξεων προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία.

Αντιθέτως, αποκαλύπτει ότι οι περικοπές μισθών και συντάξεων ήταν από την αρχή συνειδητός στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ήταν αυτοσκοπός και όχι ανεπιθύμητη παρενέργεια. Αυτή η αποκάλυψη, πέρα από το γεγονός ότι αναδεικνύει όλο το εύρος της υποκρισίας των θεατρινισμών του Ανδρέα Λοβέρδου στις τηλεοράσεις με τους κλαυθμυρισμούς του για το πόσο δήθεν πονούσε ο ίδιος κόβοντας τους μισθούς και τις συντάξεις, υποδηλώνει επίσης ότι σε καμιά απολύτως περίπτωση δεν προτίθεται η κυβέρνηση Παπανδρέου να ξαναδώσει πίσω σε εργαζομένους και συνταξιούχους τα εισοδήματα που τους λεηλάτησε!

Υπό το πρίσμα αυτών των αποκαλύψεων αντιλαμβάνεται κανείς πολύ καλύτερα τώρα το πραγματικό βάθος της δήλωσης του υφυπουργού Οικονομικών Φίλιππου Σαχινίδη στη ΝΕΤ, στις αρχές Μαΐου, ότι «το ΔΝΤ ήταν η πρώτη επιλογή και η μόνη που υπήρχε από τις 5 Οκτωβρίου 2009 και μετά», δηλαδή από την επομένη των βουλευτικών εκλογών που έφεραν θριαμβευτικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην εξουσία για να βελτιώσει τη ζωή των Ελλήνων, στη βάση του θρυλικού πλέον συνθήματός του «λεφτά υπάρχουν!».

Οι ομολογίες του «γκαουλάιτερ» του ΔΝΤ δικαιώνουν όλους τους Έλληνες και ξένους αναλυτές που ευθύς εξαρχής έχουν επισημάνει και επιμένουν ότι το Μνημόνιο έχει στόχο τη διασφάλιση της ομαλής και ελεγχόμενης από τους ξένους επικυρίαρχους ροής χρημάτων για την εξόφληση των δανείων που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα οι ξένες τράπεζες, σχεδόν στο σύνολό τους ευρωπαϊκές. Το Μνημόνιο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τη βελτίωση των θεμελιωδών μακροοικονομικών δεικτών της ελληνικής οικονομίας. Άλλωστε, η βελτίωση είναι αδύνατη στο πλαίσιο του Μνημονίου για αυτό και με το που θα λήξει τυπικά η τριετής διάρκεια της ισχύος του, όλα τα δημοσιονομικά ελληνικά μεγέθη θα είναι πολύ χειρότερα από αυτά που παρέλαβε, με τη χώρα βυθισμένη ταυτόχρονα σε ύφεση!

Και μόνο το γεγονός ότι η Ελλάδα είχε δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ της πριν υπαχθεί στο ταπεινωτικό και καταστροφικό καθεστώς του Μνημονίου και με τη λήξη του Μνημονίου θα έχει τουλάχιστον... 145% (!) του ΑΕΠ, υποδηλώνει πόσο άσχετοι είναι οι στόχοι του Μνημονίου με τη μείωση του χρέους. Δικαίως ο κόσμος αναλογίζεται τρομοκρατημένος ότι αν με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ επέβαλε η κυβέρνηση Παπανδρέου εφιαλτικά αντιλαϊκά μέτρα που «γδέρνουν» τόσο άγρια τον κοσμάκη, με δημόσιο χρέος 145% που θα αφήσει το ΔΝΤ, τι είδους μέτρα θα επιχειρήσει να πάρει εναντίον του λαού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αν εξακολουθεί τότε να βρίσκεται στην εξουσία; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν θα έχει δει κανείς αυτό που θα μας κάνει να ζήσουμε στην πραγματική μας ζωή ο Γιώργος Παπανδρέου και οι υπουργοί του...

ΕΕ - ΔΝΤ Μετα-Μνημόνιο μέχρι το... 2020!

ΓΛΥΚΑΘΗΚΑΝ τόσο πολύ η ΕΕ και το ΔΝΤ από την άνευ ορίων ενδοτικότητα της κυβέρνησης Παπανδρέου στο θέμα του Μνημονίου, όπου δεν διαπραγματεύεται τίποτα και απλώς εκτελεί τυφλά τις απαιτήσεις τους, ώστε άρχισαν να θέτουν σε κυκλοφορία σενάρια επέκτασης του καθεστώτος του Μνημονίου, το οποίο λήγει στα μέσα του 2012, μέχρι το... 2020!!! Με δεδομένο το ότι τότε το δημόσιο χρέος θα είναι πολύ μεγαλύτερο (145% αντί του 115% του ΑΕΠ το 2009), κύκλοι του ΔΝΤ και της Κομισιόν δηλώνουν από τώρα «πρόθυμοι» να συνεχίσουν να «βοηθούν» την Ελλάδα με δάνεια που τη «γδέρνουν» μέσω τοκογλυφικών επιτοκίων και κάνουν τις ξένες τράπεζες να θησαυρίζουν.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

"Προτιμώ μια στάλα αίμα από ένα ποτήρι μελάνι" Γ. Σεφέρης

Σαν σήμερα στις 20 Σεπτεμβρίου 1971, πεθαίνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης. Ο ποιητής που μέσα στους στίχους του κρύβονται 2500 χρόνια ιστορίας και μνήμης της Ελλάδας. Η κηδεία του έγινε αφορμή για μια βουβή διαδήλωση από πλήθος κόσμου, διαδήλωση εναντίον της Χούντας η οποία του αφαίρεσε τον τίτλο του πρέσβη επί τιμή καθώς και το διπλωματικό διαβατήριο που κατείχε. Είχε προηγηθεί το διάγγελμα- καταδίκη της τυραννίας του ποιητή στο BBC (με το οποίο συνεργαζόταν), στις 28 μαρτίου 1969 και ακολούθησε το τελευταίο ποίημα που έγραψε «Επί ασπαλάθων», το οποίο δημοσιεύθηκε στο Βήμα της εποχής, 3 μέρες μετά το θάνατό του (23-8-1971).


Ο Σεφέρης μέσα από τα έργα του, μέσα από σύμβολα και υπαινιγμούς προσπαθεί να φωτίσει την συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Παραδόσεις αρχαίες, νεότερες, μνήμες που έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο ενός ολόκληρου λαού, γλώσσα ζωντανή, λαϊκή, που αυτός ένας αστός, ένας κοσμοπολίτης δεν αρνήθηκε, δε σνόμπαρε, την ανέβασε ψηλά, την έφτασε μέχρι εκεί που τις άξιζε: στη Στοκχόλμη, για την απονομή ενός Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. Στις μέρες του, μας γνώρισε το σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό, μέσα από τις μεταφράσεις και τις επιρροές που δέχτηκε και ταυτόχρονα έφερε την ελληνική γραφή σε τόπους ξένους κάνοντάς την αναγνωρίσιμη και περιζήτητη.


Είναι αυτός που έσκυψε πάνω στο Μακρυγιάννη και το Θεόφιλο προσπαθώντας να μας τους γνωρίσει, να μας κάνει να τους αγαπήσουμε. Γιατί ο λαϊκός πολιτισμός, οι παραδόσεις μας, είναι κομμάτι της ψυχής μας, της σάρκας μας.


Και τι περίεργο, αυτός ένας άνθρωπος που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο εξωτερικό (εξαιτίας της δουλειάς του πατέρα του και της δικής του ως διπλωμάτης), αγωνιούσε για το παρόν και το μέλλον της χώρας του περισσότερο ίσως από τους μόνιμους κατοίκους της.


Στις ζοφερές μέρες που διανύουμε, που απαξιώνεται και καταδιώκεται κάθε τι εθνικό ως εθνικιστικό, καθετί λαϊκό ως λαϊκίστικο, ή ακόμα χειρότερα με το νεολογισμό; «εθνολαϊκίστικο», ας θυμηθούμε τα λόγια του ποιητή από μια ομιλία του στις 16 Απριλίου του 1964, στη Φιλοσοφική Σχολή Θεσσαλονίκης: «...είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι;»


Καταφεύγω συχνά στην ποίησή του όταν θέλω να ερμηνεύσω τα τωρινά και τα μελλούμενα, ειδικά όταν οι μέρες μοιάζουν αδιέξοδες και γκρίζες.


«Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί
ετούτη η χάρη.
Γιατί καί τό τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές
πού σιγά-σιγά βουλιάζει
και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ πού φαγώθηκε
από τά μαλάματα το πρόσωπό της
κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια γιατί η
ψυχή μας αύριο κάνει πανιά
»

***************************************************************

«Ο τόπος μας είναι κλειστός, όλο βουνά

που έχουν σκεπή το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.

Δεν έχουμε ποτάμια δεν έχουμε πηγάδια δεν έχουμε πηγές,

μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι' αυτές, που ηχούν και που τις προσκυνούμε.

……………………………………

Μας φαίνεται παράξενο που κάποτε μπορέσαμε να χτίσουμε

τα σπίτια τα καλύβια και τις στάνες μας.

Κι οι γάμοι μας, τα δροσερά στεφάνια και τα δάχτυλα

γίνουνται αινίγματα ανεξήγητα για τη ψυχή μας.

Πώς γεννήθηκαν πώς δυναμώσανε τα παιδιά μας;»

******************************************************************

«Εμείς που ξεκινήσαμε για το προσκύνημα τούτο
κοιτάξαμε τα σπασμένα αγάλματα
ξεχαστήκαμε και είπαμε πως δε χάνεται η ζωή τόσο εύκολα
πως έχει ο θάνατος δρόμους ανεξερεύνητούς
και μια δική του δικαιοσύνη

πως όταν εμείς ορθοί στα πόδια μας πεθαίνουμε
μέσα στην πέτρα αδερφωμένοι
ενωμένοι με τη σκληρότητα και την αδυναμία,
οι παλαιοί νεκροί ξεφύγαν απ' τον κύκλο και αναστήθηκαν
και χαμογελάνε μέσα σε μία παράξενη ησυχία».

*****************************************************************

«-Τ’ αγάλματα είναι στο μουσείο.

-Όχι σε κυνηγούν, πώς δεν το βλέπεις;

Θέλω να πω με τα σπασμένα μέλη τους,

με την αλλοτινή μορφή τους που δε γνώρισες

κι όμως την ξέρεις.

…………………….

-Τ’ αγάλματα είναι στο μουσείο.

Καληνύχτα.

-…γιατί τ’ αγάλματα δεν είναι πια συντρίμια, είμαστε εμείς.»

******************************************************************

«Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν "ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς"
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι
εκείνοι που βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ.
Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης
καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα χρυσά.

Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει·
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες ...
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 937»

******************************************************************
« Ο ήλιος αυτός ήταν δικός μας τον κράτησες ολόκληρο

δε θέλησες να μ’ ακολουθήσεις

κι έμαθα τότε αυτά τα πράγματα πίσω από το χρυσάφι

και το μετάξι·
δεν έχουμε καιρό. Σωστά μιλήσαν οι μαντατοφόροι».

****************************************************************

«Στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε….»

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά.

****************************************************************

«Όποιος ποτέ του δεν αγάπησε θ’ αγαπήσει,

στο φως».

***********************************************************

«Τώρα καλύτερα να λησμονάμε σε τούτα τα χαλίκια

δε φελά να μιλάμε

τη γνώμη των δυνατών ποιος θα μπορέσει να τη γυρίσει;

ποιος θα μπορέσει ν’ ακουστεί;

Καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει το βραχνά των άλλων.

-Ναι, όμως ο μαντατοφόρος τρέχει

κι όσο μακρύς κι αν είναι ο δρόμος του, θα φέρει

σ’ αυτούς που γύρευαν ν’ αλυσοδέσουν τον Ελλήσποντο

το φοβερό μήνυμα της Σαλαμίνας.»

******************************************************************

Και για το τέλος:

«Ο κύριος αυτός κάθε πρωί κάνει το λουτρό του

μέσα στα νερά της νεκρής θάλασσας

έπειτα φορεί ένα πικρό χαμόγελο

για τη δουλειά και για τους πελάτες»