Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Αποτίμηση



Δεκέμβριος του 2008. Ένα 15χρονο παιδί σκοτώνεται από κρατικό λειτουργό και καίγεται η Αθήνα ενώ όλη η Ελλάδα δονείται από την εξέγερση των συνομηλίκων του.

Αύγουστος του 2013. Ένα 19χρονο παιδί σκοτώνεται από κρατικό λειτουργό για ένα εισιτήριο που δεν είχε και δεν ανοίγει ρουθούνι.
Οι συνομήλικοί του αγνοούνται για σχεδόν 5 χρόνια.

Η ζωή του καθενός αποτιμάται σε σχέση με τα συμφέροντα των εκάστοτε συγκυριών.

Υ.Γ. Μόλις προχτές μάθαμε ότι η Βουλή ψήφισε διάταξη που αυξάνει τις συντάξεις βουλευτών, δημάρχων και νομαρχών αναγνωρίζοντάς τους πλασματικά χρόνια προϋπηρεσίας.
Να φάνε κι άλλα οι φαταούλες σα βγουν στη σύνταξη. Να φάνε κι άλλες σάρκες από την πατρίδα που ψυχορραγεί. Αυτοί, οι ακριβοπληρωμένοι φονιάδες της πατρίδας μας. Αυτοί, οι ακριβοπληρωμένοι φονιάδες των παιδιών μας, της ζωής μας, των ονείρων μας.

Υπάρχουν άνθρωποι που στερούνται το 1 ευρώ και χάνουν τη ζωή τους για αυτό.
Και άλλοι που τρώνε με 10 μασέλες.

Εμείς στεκόμαστε στη μέση, άπραγοι, ναρκωμένοι και κοιτάμε.

4 σχόλια:

  1. Αχ, Ανατολή, σημαδεύεις τις ψυχές μας καθώς εκεί στη μέση άπραγοι, ναρκωμένοι κοιτάμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ φίλε, δε μπορώ να χωνέψω, να διαννοηθώ πως όλα βαίνουν καλώς εδώ και 2 ημέρες. Σκύλο αν είχε σκοτώσει θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν από τις ζωόφιλες κυρίες και οι οικολογικές οργανώσεις θα πήγαιναν μέχρι και στη Χάγη.
      Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι: Οι γ..μημένοι οι συνμήλικοί του, πού είναι;
      Όλοι κάνουν μπάνιο στα νησιά;
      Κάτι δεν πάει καλά σε τούτη τη χώρα...

      Διαγραφή
  2. Ανατολή, βλέποντας κάποια σχόλιά σου στο "Κεράσια και Κρίνοι", μου ήρθε κάποια απάντηση σ΄αυτό που αναρωτιέσαι: Φταίει που όλοι είμαστε κλεισμένοι και περιχαρακωμένοι στα μαντριά μας, στην ιδεολογική μας ασφάλεια, στη θεοποίηση
    των κάθε είδους αρχηγών και αρχηγίσκων που λοβοτόμησαν αργά και προοδευτικά το νου και τις ψυχές μας κι αδυνατούμε πια να σκεφτούμε πιο πλατιά και πιο βαθιά και μένουμε καθηλωμένοι και παράλυτοι, ανίκανοι να ενωθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να σου πω αγαπητέ φίλε, ότι έχεις άδικο;
    Ανίκανοι να ενωθούμε σε ένα κοινό στόχο κι ας βγάλουμε τα μάτια μας μετά την επίτευξη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή