Το καλοκαιράκι

Πέρασε το καλοκαίρι, και δεν είχα τι να κάνω
το ‘να πιάνω τ’ άλλο αφήνω, δίχως σχέδια και πλάνο.
Με τη ζέστη να με καίει, να με ψήνει να με λιώνει
μ’ έπιασ’ η καταραμένη, και η θερινή ραστώνη.

Δίχως μάχες και αγώνες, δίχως διαμαρτυρίες
μιας και όλη η Ελλάδα τώρα, βρίσκεται στις παραλίες.
Κι η κυβέρνηση… μη χάσει, άδραξε την ευκαιρία
Νέα μέτρα να περάσει, μ’ άνεση και ευκολία.

Στης κληματαριάς τον ίσκιο, ξαπλωμένος να ρεμβάζω
με τα πόδια στην καρέκλα, το ‘να πάνω στ’ άλλο βάζω.
Αμπελοφιλοσοφώ μονάχος, και στοχάζομαι και πλήττω
σκέφτομαι κι αναρωτιέμαι, κι όσο συλλογιέμαι φρίττω.

Συμβιβάστηκα στην κρίση, κι έχω απαιτήσεις λίγες
και αρκούμαι και μου φτάνει, μόνο να σκοτώνω μύγες.
Κι άφησα τον καναπέ μου, και το fb τι κρίμα…
για χατίρι μιας ξαπλώστρας, στης ακρογιαλιάς το κύμα.

Βούλιαξα στην ξαπλωτούρα, τον φραπέ μου να ρουφάω
και των εκλογών την πίκρα, κάπου-κάπου να ξεχνάω.
Στου γιαλού τα βοτσαλάκια, και στην άμμο την παχιά
όλα τα προβλήματα μου, έθαψα βαθιά-βαθιά.

Ξέχασα τις διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις και πορείες
και τους συναγωνιστές μου, πού ‘χα από τις πλατείες.
Σε beach party και μπαράκια, αναλώνομαι εγώ τώρα
και παρέα κάνω μόνο, με κορμιά θανατηφόρα.

Και σκοτώνω τον καιρό μου, την ανία και την πλήξη
με αιθέριες υπάρξεις, κι ότι ήθελε προκύψει.
Κρίση, ύφεση και φτώχεια, και των εκλογών την ήττα
όλα τα ‘χω ξεπεράσει, με μοχίτο και γρανίτα.

Κι έρχονται τα ραβασάκια, το ‘να πίσω απ’ το άλλο
ΙΚΑ-ΤΕΒΕ-Εφορία, κι έκανα σορό μεγάλο.
Χρέη, δάνεια και δόσεις, όλα τα ‘χω διαγράψει
στην καμήλα έχω φορτώσει, και στον κόκορα κρεμάσει.

Δε με νοιάζει, δε με μέλει, αν θα ζω τον άλλο μήνα
κι άμα θα ‘ρθει ο χειμώνας, ας ψοφήσω απ’ την πείνα.
Τα βουνά μας ξεπουλιούνται, άκρη σ’ άκρη πέρα ως πέρα
με το λαμπερό μας ήλιο, και τον πλούσιο αέρα.

Μα εμένα δε με νοιάζει, και τ’ αφτάκι μου δε ‘δρώνει
είμαι ανέμελος κι ωραίος, πίνω βότκα με λεμόνι.
Όσα πάνε κι όσα έρθουν, κι όσα ξεστρατίσουνε
κι απ’ της τρόικας την μπόρα, όσοι επιζήσουνε.

Φταίει το καλοκαιράκι, που μας αλλοτρίωσε
ήμασταν κι από δικού μας… μας αποτελείωσε.
Άντε να ‘ρθει ο Σεπτέμβρης, όλοι ν’ αναμαζωχτούμε
τα μυαλά στην κεφαλή μας, που τα χάσαμε να βρούμε.

Ποιητής: Νίκος Τσίγκος
(Δημοσιεύθηκε στην Τοπική Εφημερίδα Ηρακλείου «ΠΑΤΡΙΣ» 22/8/12)