Είναι δυνατόν οι πολίτες να
πανηγυρίζουν για το θάνατο ενός ηγέτη τους; Αν ο ηγέτης αυτός ήταν κανένας
δικτάτορας ή κάποιος λαομίσητος πρωθυπουργός, ναι, μπορεί.
Δείτε πώς υποδέχτηκαν την
είδηση του θανάτου της Μάργκαρετ Θάτσερ, στη Βρετανία.
Έχω την εντύπωση πως οι
μόνοι που θρήνησαν για το χαμό της θα ήταν κάποιοι συμπολίτες μας
νεοφιλελεύθεροι σκύλοι. Η Θάτσερ ως γνωστόν, παρότι σκυλομούρα και κακάσχημη,
είχε αφήσει πολλά ξώγαμα παντού στον πλανήτη.
Το πιο ωραίο το είπε ο
διάσημος βρετανός σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, ο άνθρωπος που προκάλεσε σάλο με τις
δηλώσεις του πέρυσι ότι δε θα πάει να δει την ταινία- αγιογραφία της, η οποία
τελικά πήρε και Όσκαρ, για τους εξής λόγους, όπως τους αναπτύσσει στο
Ντοκιμαντέρ «Catastroika»:
Πρότεινε λοιπόν ο Κεν Λόουτς:
«Πώς να την τιμήσουμε, όπως της αξίζει; Να ιδιωτικοποιήσουμε την κηδεία της. Να
την βγάλουμε σε δημοπρασία και να την αναθέσουμε στη φθηνότερο μειοδότη. Αυτό
θα ήθελε και η ίδια».»
Το πιο τραγικό βέβαια θα είναι η κηδεία αυτής που εξόντωσε το βρετανικό δημόσιο, να γίνει "δημοσία δαπάνη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου