Τι γνωρίζετε για τις οικο- κατσίκες;

Όταν η οικονομική κρίση ενισχύει τη φαντασία και τη δημιουργικότητα των ανθρώπων, τότε, ναι, μπορεί να αποβεί κερδοφόρα. (Όταν μάλιστα εκμεταλευτείς και τον κάλο αυτών που έχουν υποστεί την πλύση εγκεφάλου περί «οικολογίας», «πράσινης ανάπτυξης και τρίχες κατσαρές»)...

Διπλό κέρδος: Και πληρώνεσαι και ταΐζεις τα ζωντανά τζάμπα! Θα το σκεφτεί κανείς βοσκός ή αγρότης εδώ;;;;;;;;;;;

Επί το έργον. Επιχείρηση αποψίλωσης πάρκου...

Οι κοινότητες του Μέριλαντ βρήκαν έναν πρωτότυπο και οικολογικό τρόπο για να ξεφορτωθούν τα ζιζάνια από τα πάρκα και τους κήπους τους: προσέλαβαν ένα κοπάδι... κατσίκες.
Τους κερασφόρους, τετράποδους "εργάτες" παρέχει η εταιρεία "Οικο-Κατσίκες" (Eco-Goats) του Ντέιβιντσονβιλ.

"Στους ανθρώπους δεν αρέσει να πηγαίνουν σε μέρη γεμάτα με τσουκνίδες και θάμνους. Αντιθέτως, οι κατσίκες το λατρεύουν", εξήγησε ο Μπράιαν Νοξ, ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρείας, καθώς οδηγούσε ένα κοπάδι στον τόπο... εργασίας του, στην πόλη Γκέιθερσμπεργκ.

Η εταιρεία "Οικο-Κατσίκες" λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια και καθημερινά καθαρίζει από τα αγριόχορτα πολλές εκατοντάδες στρέμματα.
Όπως είπε ο Νοξ, 30 κατσίκες μπορούν να φάνε τα ζιζάνια σε μια έκταση 100 τετραγωνικών μέτρων μέσα σε μία ημέρα.
Επιπλέον οι κατσίκες έχουν ορειβατικές ικανότητες και άριστη ισορροπία και μπορούν να φτάσουν σε σημεία όπου ο άνθρωπος θα δυσκολευόταν.
Δουλεύοντας ακάματα, τα ζώα αφήνουν πίσω τους τα περιττώματά τους που είναι "εξαιρετικό λίπασμα", κατά την εταιρεία.
Στο Γκέιθερσμπεργκ η υπηρεσία προστασίας του περιβάλλοντας "Ένωση 'Αιζακ Γουόλτον" σε συνεργασία με την τοπική δημοτική αρχή κάλεσε την εταιρεία να καθαρίσει ένα πάρκο.
"Είναι πραγματικά ένας πρωτότυπος και οικολογικός τρόπος να ξεφορτωθούμε τα ζιζάνια και επιπλέον οι κατσίκες είναι πολύ χαριτωμένες", είπε η Ρεμπέκα Γουάντλερ.
ΑΠΕ- ΜΠΕ

Προσεχώς, στην Πλατεία της γειτονιάς σας....

Μοιάζει με διαφήμηση της καινούργιας ταινίας, στα "Προσεχώς"...

Ένα εκπληκτικό βίντεο με εξαιρετικό μοντάζ για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και την αντίσταση απ' τον κόσμο που βγήκε στους δρόμους, στις πλατείες τους τελευταίους μήνες.

Πολύ καλή δουλειά, άρτια τεχνικά και το κυριότερο μεταφρασμένη στα αγγλικά για να γίνει γνωστή σ' όλον τον κόσμο. Έχει κυκλοφορίσει παντού, γνωρίζει τρομερή επιτυχία.

Ευτυχώς το Διαδίκτυο εχει ανοίξει τις πόρτες της πληροφόρησης παγκοσμίως.

Τίποτα δε μένει κρυφό.

Το έργο των γκεμπελίσκων εγχώριων και παγκόσμιων, καταρρέει.
Διαδώστε το. Αν έχετε φίλους στο εξωτερικό, στείλτε το.

Το βίντεο είναι από: RealDemocracyGr

Σε διαθεσιμότητα ο Σταθμάρχης Μετρό Συντάγματος επειδή έδωσε άσυλο στους διαδηλωτές!

Σε διαθεσιμότητα έχει τεθεί απ’ τη διοίκηση του Μετρό ο σταθμάρχης του σταθμού της Πλατείας Συντάγματος Σταύρος Φλέγκας, επειδή διατήρησε ανοικτό τον σταθμό, παρά την εντολή που του δόθηκε να τον κλείσει το απόγευμα της 29ης Ιουνίου!

O συγκεκριμένος άνθρωπος διώκεται πειθαρχικά για τη στάση ανθρωπιάς που κράτησε στις 28 και 29 Ιουνίου, όταν ανταποκρίθηκε στην έκκλησή των διαδηλωτών  να κρατήσει ανοιχτό το σταθμό του Συντάγματος προσφέροντας καταφύγιο στους Αθηναίους πολίτες απ’ την αστυνομική αγριότητα.
Ήταν κείνες τις ώρες που κλιμάκιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού εντός του σταθμού, σε συνεργασία με το σταθμό πρώτων βοηθειών της πλατείας Συντάγματος, έδινε τις πρώτες βοήθειες και περιέθαλπε εκατοντάδες λιπόθυμους και τραυματισμένους διαδηλωτές απ’ την  βαρβαρότητα των δυνάμεων καταστολής.

Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα.

Γ. Παπανδρέου: «Ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι πλέον ανοιχτός»

Η Ελλάδα έχει στη διάθεσή της «το μεγαλύτερο παγκοσμίως χρηματοδοτικό πρόγραμμα που υπήρξε ποτέ» και «ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι πλέον ανοιχτός», τόνισε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, παρουσιάζοντας, σε σύκεψη των φορέων του νομού Άρτας, τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου της ευρωζώνης.

Και για του λόγου το αληθές, ιδού ο δρόμος:

Τα βιβλία αυτά θα γέμιζαν εκατοντάδες διψασμένες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα!

Ντροπή στον κρατικοδίαιτο ΔΟΛ του "πολιτισμού" της μάσας!

Η πνευματική τροφή στα σκουπίδια!

Από: Σίβυλλα

Ο βίαιος θάνατος των βιβλίων είναι φαινόμενο που αφορά τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τον φασισμό κ.λπ. Αλλά μπορεί να χαρακτηρίσει και σημερινές καταστάσεις.

Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη ως γνωστόν έκλεισε τα Ελληνικά Γράμματα, που είχε αγοράσει κάποτε μισοτιμής, λες και έκλεισε πατσατζίδικο. Τα βιβλία που δεν μπόρεσε να «φορτώσει» όσο-όσο στην αγορά, τόνους ολόκληρους βιβλία, τα απαξίωσε, αδιαφορώντας προκλητικά για την όποια συμβολική τους αξία. Αδιαφορώντας και για τους συγγραφείς τους και για τους πιθανούς αναγνώστες τους.

Τα πέρασαν με μια κόκκινη μπογιά καταστροφής και τα παρέδωσαν αυτές τις ημέρες για πολτοποίηση.

Εκατοντάδες κοινοτικές, ιδρυματικές, σχολικές και άλλες βιβλιοθήκες ικετεύουν μονίμως για βιβλία και εδώ ο Οργανισμός Λαμπράκη, εκτελεί εν ψυχρώ, θα το ξαναπώ, πάνω από δέκα τόνους βιβλίων!

Τις φωτογραφίες μού παρέδωσαν φίλοι από τα Εξάρχεια που έπαθαν πραγματικό σοκ στη θέα του φορτηγού που μαζεύει τα κοκκινισμένα, ματωμένα, πληγωμένα βιβλία, φορτωμένα όπως όπως, ίδια σκουπίδια, για το εκτελεστικό απόσπασμα!

Ντροπή κύριοι του ΔΟΛ που πουλάτε με την εφημερίδα βιβλία με τρεις κι εξήντα! Ντροπή!

Τα βιβλία αυτά θα γέμιζαν εκατοντάδες διψασμένες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα! Ντροπή!

Σημ. Μέσα σ' αυτό το σωρό ήταν και τα δικά μου βιβλία, αλήτες! Έχω πάθει σοκ. Τα βιβλία μας στα σκουπίδια; Και όχι σε χωριά, σε σχολειά, σε φυλακές;

Φτου σας! Τα πνευματικά δικαιώματα από τις πωλήσεις των 2-3 τελευταίων χρόνων, πότε θα μας τα δώσετε; Τα λεφτά, από τα βιβλία μας που εισπράξατε, πότε θα μας τα δώσετε;;;;;;;;

Το αντικείμενο του πόθου σου είναι ουδέτερο: Το Ταμείο Ανεργίας

Σε λίγο καιρό το να αποκτήσεις μια κανονική δουλειά, από αυτές που πηγαίνεις το πρωί και φεύγεις το απόγευμα ή πηγαίνεις το μεσημέρι και φεύγεις το βράδυ, στο τέλος του μήνα πληρώνεσαι! και έχεις και ασφάλιση, θα μοιάζει όνειρο απατηλό. Πολύ- πολύ μακρινό όνειρο.

Το μεγαλύτερο όνειρο στις μέρες μας των χιλιάδων ανέργων ή εργαζόμενων- δουλοπάροικων είναι να καταφέρουν να μπουν στο ταμείο ανεργίας. Να καταφέρουν να συμπληρώσουν όπως- όπως 6 μήνες δουλειάς (χτυπώντας ακόμα και 12ώρα ή 14ωρα), πηγαίνοντας πρωί- απόγευμα, με μηνιάτικο- χαρτζιλίκι, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν φεύγοντας το Ταμείο. Γιατί ότι θα φύγουν, είναι το μόνο σίγουρο. Για άλλους 6 μήνες να τη βγάλουν με το επίδομα και μετά βλέπουμε. Μπορεί να γίνει κάνα θαύμα. Ο Θεός είναι μεγάλος...

Υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν να δουλέψουν αξιοπρεπώς, με κανονικό μισθό (όσο στο διάολο είναι αυτός) και ωράριο και ασφάλιση (κάτι απαιτήσεις που έχουν κι αυτοί!), που διατηρούν κάποια ίχνη υπηρηφάνειας και πείσματος, αλλά ως πότε;

Ως πότε θα αντέχεις αδερφέ; Μέχρι να σου κόψουν το ρεύμα ή το νερό (στο παρά τσακ τα γλυτώνεις πάντα), μέχρι πότε θα μπορείς να βλέπεις τα παιδιά σου χωρίς παπουτσάκια;

Ένας άντρας πάνω από τα 45 άνεργος, με 3 παιδιά, είναι καταδικασμένος. Έχει πάνω του πολλά βαρίδια για τον κάθε πιθανό εργοδότη, που ψάχνει φρέσκο κρέας και πρόθυμο σε οποιαδήποτε απαίτηση. Κι από πάνω να ακούει και τις συμβουλές φίλων και γνωστών: «Πήγαινε να δουλέψεις έστω και για ένα 500άρικο, για 400 €, θες να πεινάσουν τα παιδιά σου; Όλοι κάνουν υποχωρήσεις, αγριεύουν τα πράγματα».

Βλέπω καμαριέρες στα μεγάλα ξενοδοχεία σακατεμένες απ’ την πολλή δουλειά, φέτος προσέλαβαν το 1/3 του προσωπικού για οικονομία. Γυρίζουν στο σπίτι κομμάτια. Δεν μπορούν να κλείσουν τα δάχτυλα των χεριών τους, τα πόδια τούμπανο τα βάζουν στη λεκάνη με κρύο νερό. Έχουν οικογένειες ολόκληρες να συντηρήσουν αυτά τα 2 χέρια. Και κάνουν το σταυρό τους να «πιάσουν» τους μήνες για το ταμείο.

Αυτές που δουλεύουν στα μικρά έχουν 2 δοχεία χλωρίνες και απορρυπαντικά για να καθαρίζουν όλη τη βδομάδα. Μεσοβδόμαδα τελειώνουν. «Θέλουμε είδη καθαριότητας, τέλειωσαν», λένε στον ξενοδόχο. «Να φροντίζεται να σας φτάνουν, να βάζετε λιγότερο υγρό». Οι τουρίστες διαμαρτύρονταν για την έλλειψη καθαριότητας, βλέπουν τα πατώματα σφουγγαρισμένα με σκέτο νερό, τα μπάνια θαμπά, να μυρίζουν θρασουλίλα, τα βάζουν με το προσωπικό, διαμαρτύρονται, μαζεύουν τα μπογαλάκια τους και φεύγουν.

Οι καθαρίστριες συνεννοούνται, πάνε στο τοπικό Σούπερ Μάρκετ, βάζουν ρεφενέ τα λεφτά και αγοράζουν χλωρίνες και ΑΖΑΞ για να κάνουν τη δουλειά τους. Να μείνει το ξενοδοχείο καθαρό, να μη φύγουν οι πελάτες, να μην χάσουν τη δουλειά τους.

Η Αλέκα δουλεύει για 620 €, 4 χρόνια τώρα, σε ένα κατάστημα, την τελευταία φορά που τόλμησε να ζητήσει αύξηση από το αφεντικό της, πήρε την απάντηση: «τώρα απολύουνε, δε δίνουνε αυξήσεις», το βούλωσε, μεγαλώνει ένα παιδί μόνη της μ’ αυτά τα λεφτά, τουλάχιστον της περνάει ένσημα, κάνει το σταυρό της...

Ο Μιχάλης είναι «καθηγητής», 28 χρονών, δεν έχει ούτε ένα ένσημο. Μένει με τους δικούς του, προσπαθεί να φέρει κανένα φράγκο στο σπίτι, μήπως και σπουδάσουν και τα άλλα αδέρφια του, είναι ο μεγαλύτερος. Παίρνει το ποδήλατο να πάει από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη να κάνει κανένα ιδιαίτερο στη χάση και στη φέξη. Το χειμώνα στάθηκε τυχερός, του βρήκαν δουλειά σ’ ένα φροντιστήριο (παρακαλώντας τον ιδιοκτήτη), να διορθώνει τις εκθέσεις. Του έδιναν 40 ευρώ το μήνα. Κάποια βράδια έκανε αφισοκολλήσεις, είναι φιλότιμο παιδί, δεν απαξιώνει καμιά δουλειά, μόνο να φέρει καμιά τσάντα τρόφιμα στο σπίτι, να μη νιώθει άχρηστος πως τον ταΐζουν οι δικοί του. Έπαιρνε τη μικρή του αδερφούλα μαζί, σκαρφάλωνε στην πλάτη του για να κολλά τις αφίσες εκείνη στα ψηλά σημεία όπου δεν έφτανε αυτός.

Την ιστορία του Μιχάλη τη διηγούμουνα σε μια παρέα, που έκπληκτοι αναρωτιόνταν που γνωρίζω όλους αυτούς τους ταλαίπωρους, τους «αποτυχημένους» ανθρώπους. Είχαν μια έκφραση απαξίωσης, ανάμεικτη με αηδία. Η πιο καλοντυμένη κυρία της παρέας, γύρισε στο τέλος και ρώτησε με πλήρη απάθεια: «Και γιατί δεν πάει στο εξωτερικό να δουλέψει;;;»

Γυρίζω και την παρατηρώ για λίγη ώρα ακίνητη. Έχει το βλέμμα της αγελάδας.

«Συνειδητοποιείς ότι αυτό το παιδί δεν έχει τη δυνατότητα να μπει στο καράβι και να ριχτεί μεσοπέλαγα στη θάλασσα να πνιγεί, γιατί απλά δεν έχει τα λεφτά να αγοράσει το εισιτήριο;»

Τζάμπα κόπος. Kάποιοι επιμένουν να ζητάνε ψωμί, ενώ είναι πιο νόστιμο το παντεσπάνι...

Λαμόγια παντού.

Αφήνετε πουρμπουάρ (tips το λένε τώρα), στο γκαρσόνι; Ακόμα και σ’ αυτήν την εποχή της κρίσης και του ζορίσματος, ανήκετε σ’ αυτήν την ευγενή κατηγορία των κιμπάριδων και γενναιόδωρων τύπων; Που θέλετε να ανταμείψετε τον ευγενικό και εξυπηρετικό σερβιτόρο/α στην καφετέρια ή στην ταβέρνα;

Μην το κάνετε. Πεταμένα λεφτά. Ή αν σκοπεύετε να το κάνετε, ρωτήστε πρώτα το υποκείμενο της γενναιοδωρίας σας: «Τα τιπς τα μοιράζεστε τα γκαρσόνια μεταξύ σας ή τα κρατάει το αφεντικό;» Και αναλόγως της απαντήσεως, πράξτε.

Είναι σύνηθες στις μέρες μας το αισχρό και χυδαίο φαινόμενο, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού να βουτάει τα πουρμπουάρ των σερβιτόρων (που δίνει ο αθώος πελάτης ο οποίος θέλει να "φιλέψει" τo συγκεκριμένο γκαρσόνι για τις υπηρεσίες που του παρείχε) και να τους δίνει σκέτο το μεροκάματο.

Εγώ αυτό κάνω. Ρωτάω πρώτα. Έστω και τα 50 λεπτά που διαθέτω, δεν γουστάρω να καταλήξουν σε ξένες τσέπες.

Μας ακούει κανείς;

Aπό: eyelands.gr

γράφει η  Δέσποινα Μουζουράκη

Μοίρα κακή μου στέρησε την δυνατότητα τούτες τις μέρες να φτάσω ως την πλατεία κι επίσης για κακή μου τύχη χάλασε ο υπολογιστής. Έμεινα έτσι καρφωμένη κι άφωνη μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και νηστική επίσης, αφού συχνά ξέχναγα πως και η σάρκα έχει τις δικές της ανάγκες...

Μην κάνετε τον κόπο να αναρωτηθείτε γιατί δεν πήγα για μπάνιο στη θάλασσα, το έχω ξαναπεί πως δεν υπάρχουνε παραλίες προσβάσημες για τα Αμεα. 
Ανακάλυψα λοιπόν το κανάλι της Βουλής, από πρώτο χέρι να τα μάθω όλα, με το νι και με το σίγμα να τ’ ακούσω για να μη με ξεγελάσει κανείς.
Γέλωτες κι εναγκαλισμοί και παλαμάκια, μια ατμόσφαιρα σχεδόν πανηγυρική η νίκη της δημοκρατίας εντός της Βουλής κι απέξω ο λαός, περιμένοντας τους βαρβάρους

Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα *

Ο λαός το ψυχανεμίζονταν, μα ήλπιζε να μη γενεί αλήθεια αυτή του η ανησυχία.  Είχανε φροντίσει ωστόσο οι βάρβαροι από τα πριν για την βίαιη  εισβολή.                                              
Φωνές, κραυγές, ξυλοδαρμοί, η αγωνία του λαού, κι από κοντά, μέσα στο σπίτι μου, δυο πιτσιρίκια μπαινοβγαίνανε παίζοντας κρυφτό πίσω από τις κουρτίνες. Μια στιγμή σταματήσανε, γιατί χειροκροτούν, έγινε κάτι;
Ναι παιδιά νικήσανε, και ποιος έχασε; όλοι τους νικήσανε παιδιά, όλοι τους μείνανε πιστοί στα κόμματά τους και στις καρέκλες τους, μετρήθηκαν και βγήκανε εντάξει γι αυτό χειροκροτούν. 
Μέρες ο υπολογιστής χαλασμένος, έφαγε τα ψωμιά του είπε ο ειδικός κι εγώ κάνω λογαριασμούς, εφτά και πέντε ίσον δώδεκα και τέσσερα δεκάξι,…. τα υπόλοιπα τα ξέρετε.

Όλοι κάνουνε λογαριασμούς, μόνο που εμάς των μικρών είναι μικροί και δεν μπορούμε να κατανοήσομε εκείνους των μεγάλων. Οι δικοί μας αριθμοί έχουνε ψυχή, μοιάζουνε με ανθρωπάκια, έχουνε στόματα να θρέψουνε, έχουνε χέρια ταλαιπωρημένα, έχουνε όνειρα να αναστήσουνε. Οι δικοί μας αριθμοί είναι σαν τη γιαγιά μου που κάνει προσευχές και δίνει κατάρες.
Οι δικοί μας αριθμοί λαϊκίζουνε γιατί μπορούν να απεικονίσουν 1 παιδάκι που φοράει 2 διαφορετικές παντόφλες, 1 17χρονο κορίτσι που έχασε τη φωνή του από το άγχος των πανελληνίων εξετάσεων, 1 πατέρα με 3 παιδιά που έμεινε άνεργος.
Οι δικοί μας αριθμοί μετρούνε ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν από την έκρηξη στην Κύπρο, μετρούνε άρρωστους ανθρώπους από καρκίνο και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα στα Χανιά εξ αιτίας των βάσεων της Σούδας, μετρούνε το κάθε όπλο σε πόσους θανάτους αντιστοιχεί
Οι δικοί μας αριθμοί αρνούνται να απεικονίσουν 1,5 άτομο που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας κι επίσης δεν φτάνουνε για να μετρήσουνε τα τεράστια «γιατί» των παιδιών που ζούνε σ’ αυτό τον κόσμο του απείρου κάλλους και του παραλογισμού.

Ένα μεσημέρι την ώρα του φαγητού τα παιδιά συζητούσαν για το τι θα μπορούσανε να κάνουν. Ο ένας είπε να γράψουνε γράμμα στον υπουργό ή να του στείλουνε μέιλ, ή να στείλουνε το γράμμα σε μια εφημερίδα, κι ο άλλος να πάνε να φωνάζουνε έξω από το κλειστό σχολειό τους κι όταν ανοίξει να κάνουν απεργία.
Στο τέλος και τα δυο αναρωτήθηκαν, «θα μας ακούσει κανείς;»
Ας είμαι τουλάχιστον εγώ συνεπής με τα παιδιά Έταξα στο γιο μου και στο φίλο του ότι αυτός θα ήταν ο τίτλος άμα ξανάγραφα στην ιστοσελίδα. Τους αφιερώνω λοιπόν το άρθρο με την ευχή να μην μάθουνε ποτέ να μετρούν με τους μεγάλους αριθμούς.

*Οι στίχοι είναι από το ποίημα του Καβάφη « Περιμένοντας τους βαρβάρους»

Κλητήρες ακριβοπληρωμένοι.

Αυτή δεν είναι κυβέρνηση ανεξάρτητου κράτους. Είναι κυβέρνηση κλητήρων.

Γιατί κλητήρες είναι. Κάθε μήνα επιδίδουν στους πολίτες που εκπροσωπούν τις αποφάσεις- εντολές των εξωχώριων αφεντικών τους. Κάθε λίγο και λιγάκι νομοθετούν. Νόμους που μπορεί και με μέιλ να τους έχουν παραλάβει.

Πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων, σφαγή στα βαρέα και ανθυγεινά (και οι λαντζέρησες, ρε αλήτες;), κόψιμο μισθών- συντάξεων, φυλάκιση για όσους χρωστούν, φόρους, φόρους, φόρους και στον αέρα που αναπνέουμε.

Κάθε μήνα και μια καινούργια λυπητερή και μια καινούργια κλήτευση.

Έχετε δει από κοντά κλητήρα να επιδίδει έξωση σε κάποιον ταλαίπωρο ηλικιωμένο, που μετά το κλάμα τον αρχίζει στις κατάρες; «Παππού δεν ξέρεις πόσο λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η δουλειά μου, εγώ  ήρθα απλώς να φέρω το χαρτί» απολογείται και μπορεί να βουρκώνουν τα μάτια του, σαν του Λοβέρδου.

Αλήτες.

Βενιζέλος Ευάγγελος, αναπληρωτής πρωθυπουργός, ο αποκτήσας και επισήμως το χρίσμα του Διαδόχου.

Μετέβη στην υπερδύναμη για να υποβάλλει τα σέβη του στον Πλανητάρχη και την κυβέρνησή του. Και να πάρει συμβουλές για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης (των κλητήρων) και το πώς θα γλυτώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία.

Συμβουλές από ποιόν; Από μια χώρα που τη βγάζει δεν τη βγάζει μέχρι το Δεκαπενταύγουστο. Μέχρι να βαρέσει φαλιμέντο.

Εξαιρετική η κίνηση των ταξιτζήδων να ανοίγουν τα διόδια και να περνά ο κόσμος τζάμπα. Και το χώρο της Ακρόπολης για να μπαίνουν οι επισκέπτες (ντόπιοι και ξένοι) δωρεάν. Εμπνευσμένο! Μια απεργία που ωφελεί το κοινωνικό σύνολο τους απλούς πολίτες, αντί να το ταλαιπωρεί.

Μήνες τώρα είχε γραφεί στον τύπο και το διαδίκτυο, γιατί καμιά ομάδα απεργών δεν το είχε εφαρμόσει. Αντί να κλείνει δρόμους και να εμποδίζει- ταλαιπωρεί τους οδηγούς, να απελευθερώνει δρόμους και υπηρεσίες. Στρεφόμενη μόνο εναντίον του κράτους- εχθρού. Στερώντας του έσοδα.

Κανένα εγκάθετο παπαγαλάκι δεν τους συνεχάρη. Μούγκα. Απ’ τους βραδινούς τελάληδες, μούγκα.

Ζήτα μου ό, τι θες...

Ένας ερωτευμένος καλλιτέχνης, η καπάτσα ερωμένη και μια υπόσχεση σε στιγμές πάθους... Ή πώς ένα αριστούργημα άλλαξε χέρια. 
Μια ερωτική ιστορία του 4ου αιώνα π.Χ.

Στην αρχαία Αθήνα, και συγκεκριμένα στην αρχαία Αγορά της, δεν συζητούσαν μόνο για φιλοσοφία, δημοκρατία και πολεμικές εκστρατείες. Υπήρχαν και στέκια όπου οι πολίτες κουτσομπόλευαν και γελούσαν με τα καμώματα κάποιων διάσημων συμπολιτών τους.
Οπως π.χ. αυτό του διάσημου γλύπτη Πραξιτέλη, που την έπαθε από την πανέμορφη εταίρα -και παλλακίδα του- Φρύνη...

Αθήνα, μέσα 4ου αιώνα π.Χ. Ο Πραξιτέλης, ίσως ο πιο σπουδαίος γλύπτης της εποχής του, με μεγάλο εργαστήριο στην Αθήνα και, άρα, αρκετά εύπορος, γνωρίζει τη Φρύνη, μια καλλονή απ' τη Βοιωτία, και ξετρελαίνεται μαζί της. Τη χρησιμοποιεί ως μοντέλο για τις «Αφροδίτες» του -μία απ' αυτές αγόρασαν οι Κνίδιοι, απέναντι από τη Σύμη, και έμεινε γνωστή ως η «Κνιδία Αφροδίτη»- και την εγκαθιστά στο σπίτι του, ως παλλακίδα.
Η Φρύνη, βεβαίως, ως εταίρα, θέλει ακριβά δώρα για τις υπηρεσίες της. Ετσι, όταν ο Πραξιτέλης, σε μια πολύ... ευτυχισμένη στιγμή, της λέει «ζήτα μου ό,τι θέλεις και θα σ'το δώσω», εκείνη δεν χάνει την ευκαιρία και του ζητάει να της δώσει το γλυπτό εκείνο που ο ίδιος θεωρεί το αριστούργημά του! Κι εκείνος, φυσικά, δέχεται...

Οταν όμως πέρασε η... πολύ ευτυχισμένη στιγμή, ο Πραξιτέλης το ξανασκέφτηκε και της είπε ότι «όλα μου τα έργα τα αγαπάω το ίδιο, δεν ξεχωρίζω κάποιο ως το αριστούργημά μου»... θέλοντας έτσι να αποφύγει να της δώσει κάποιο -ίσως τον Ερμή του- που πράγματι ξεχώριζε. Η παμπόνηρη όμως Φρύνη δεν ικανοποιείται και βάζει σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο:
Πείθει τον αρχιεργάτη του Πραξιτέλη να μπει ένα βράδυ στο δωμάτιό του, όταν ο γλύπτης βρισκόταν μαζί της σε πολύ τρυφερές στιγμές, και να φωνάξει, σε έξαλλη κατάσταση:
- Καταστραφήκαμε, αφεντικό! Επιασε φωτιά το εργαστήριο και θα καούν τα πάντα!
Τρελός από αγωνία ο Πραξιτέλης, δίνει την εξής εντολή στον αρχιεργάτη:
- Τρέξε γρήγορα και σώσε, τουλάχιστον, αυτό το άγαλμα που έχω αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μια άμαξα! Είναι το αριστούργημά μου, θα πεθάνω αν καταστραφεί!

Τότε η Φρύνη, γελώντας, τον καθησυχάζει ότι καμιά φωτιά δεν έχει πιάσει και πως τίποτα δεν κινδυνεύει. Απλώς, θέλει να της χαρίσει -τιμώντας την υπόσχεσή του- «το άγαλμα που βρίσκεται αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μια άμαξα»! Δηλαδή, το αριστούργημά του!

Βρε ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει.....

Αυτόν τον τύπο εγώ λέω, κάπου τον ξέρω.

Κάτι μου θυμίζει! Δεν μπορεί να πέφτω τόσο έξω, είμαι οπτικός τύπος εγώ...

Και τελικά μετά από λίγη έρευνα, το ανακάλυψα!

 Είναι φτυστός ο Λεωνίδας!

Και ο Φώτης Μπόμπολας!

Μήπως η Νορβιγίδα μητέρα στα νιάτα της είχε επισκεφτεί την Ελλάδα για διακοπές;

Ανθεκτικό είδος

Χρήστος Πρωτόπαπας: “Αν αποτύχουμε, στην επόμενη Βουλή θα μείνουμε οι μισοί”

H «αποτελεσματικότητα» και η «συνεννόηση» εκτιμά ο Xρ. Πρωτόπαπας ότι είναι οι κρίσιμοι παράγοντες για την επιτυχία της κυβέρνησης και την αντοχή της κοινωνίας, και ανάβει προειδοποιητικό σήμα στους συναδέλφους του βουλευτές ΠAΣOK πως αν η πολιτική της κυβέρνησης αποτύχει στις επόμενες εκλογές, «θα μείνουν μόνο οι μισοί». Ημερησία

Γιατί αγαπητέ τέτοιος φόβος αποδεκατισμού; Bόμβα θα μπει; Εκλογές θα γίνουν. Αστεία πράγματα.

Άδικα ανησυχείς. Πάλι οι ίδιοι θα ‘στε στο Μέγαρο. Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι σαν τις κατσαρίδες. 

Ανθεκτικό είδος. Επιζούν και μετά από πυρηνικό όλεθρο. 

Θρίαμβος! Λιτότητα για άλλα 30 χρόνια! Μνημόνιο αρ. 3569

Τούνελ για τουλάχιστον 30 χρόνια

Η ευρωζώνη παρέδωσε την Ελλάδα στα χέρια των ιδιωτών χωρίς αλληλεγγύη

Νέο δάνειο από Ε.Ε. - ΔΝΤ και ιδιώτες με επιτόκιο μέχρι και 5% και με νέα μνημόνια

• Σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εμπράγματες εγγυήσεις στη δημόσια περιουσία

• Ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ με διαρκή μετακύλιση του χρέους και μετά το 2040

ΣΕ βαθύ τούνελ δανεισμού πάνω από 30 χρόνια, με αβέβαιο μέλλον για την έξοδο της χώρας από το διεθνή οικονομικό έλεγχο και με εμφανή τον κίνδυνο χαρακτηρισμού της ελληνικής οικονομίας ως «selective default» από τους οίκους αξιολόγησης, έκλεισε η κρισιμότερη, για την Ελλάδα, σύνοδος κορυφής των ηγετών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες. Με όλες τις πλευρές να υποχωρούν, αλλά κυρίως την ελληνική, οι Ευρωπαίοι μαζί με το ΔΝΤ αποφάσισαν ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού 109 δισ. ευρώ (45 δισ. το υπόλοιπο από το πρώτο δάνειο των 110 δισ. ευρώ), πλέον της ιδιωτικής συμμετοχής 50 δισ. (καθαρά 37 δισ. ευρώ). Ευρωπαϊκή Ενωση, ΔΝΤ και ιδιώτες συμφώνησαν στη μετακύλιση μέρους του χρέους, την επαναγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά μέσω του Προσωρινού Μηχανισμού Στήριξης, την ανταλλαγή ομολόγων με 30ετή, με υψηλά επιτόκια δανεισμού μέχρι και 5%, που συνιστά τοκογλυφία.

Σταθερή όμως είναι η ενίσχυση ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Η Ελλάδα δέχθηκε όλους τους όρους της συμφωνίας και επιπλέον δεσμεύτηκε για παροχή εμπράγματων εγγυήσεων. Το νέο πακέτο «βοήθειας» συνοδεύεται από νέα μνημόνια και νέα μέτρα για τους φορολογουμένους, ενώ αναμένεται να βυθίσει τη χώρα σε μεγαλύτερη ύφεση.
Ο πρωθυπουργός απέφυγε επιμελώς να απαντήσει στο πότε η Ελλάδα θα καταφέρει να βγει στις αγορές για δανεισμό.

Νέο μνημόνιο- επέκταση του Μεσοπρόθεσμου, από Σεπτέμβριο

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ για ένα νέο Μνημόνιο θα ξεκινήσει η κυβέρνηση από τα μέσα του Σεπτεμβρίου, όπως διευκρίνισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ξεκαθαρίζοντας τα «γκρίζα» σημεία της προχθεσινής απόφασης της ευρωζώνης, διευκρινίστηκε πως το νέο αυτό Μνημόνιο, το οποίο θα διαπραγματευτεί η ελληνική κυβέρνηση με την τρόικα, ουσιαστικά θα αποτελεί επέκταση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη.

Θρίαμβος!
Mέχρι χτες είχαμε ένα χρέος 350 δις, το "κούρεψαν" λίγο στα 330 και παίρνουμε κι άλλο δάνειο 109 δις και σήμερα φτάνουμε το χρέος πού; στα 440 δις περίπου.
Θρίαμβος!

Ένα γαμ...νο καινούργιο δάνειο που θα μας δώσουν και ΙΔΙΩΤΕΣ (τραπεζικοί όμιλοι), με τοκογλυφικό επιτόκιο 5% και βάζοντας ΕΝΕΧΥΡΟ την δημόσια περιουσία μας (εμπράγματες εγγυήσεις). Σ' αυτούς τους ιδιώτες που θα έχουμε υποθηκεύσει τη γη μας, ανήκει και τουρκική τράπεζα η ΑΚ Βank που μέτοχός της είναι οι Ενοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας.
Πράγματι θρίαμβος!
Μακρύναμε το Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο στη χώρα μας μέχρι το 2040.

Οι μόνες που σώθηκαν είναι οι ελληνικές τράπεζες και οι μέτοχοί τους που τους εξασφάλησαν ρευστό.
Όλα για τους τρπεζίτες ρε γαμώτο, οι Έλληνες ας πάνε να κουρεύονται.
Θα έχουν να ξεπληρώνουν αυτή τη χιονοστιβάδα του χρέους που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει, για άλλα 30 χρόνια.
Άλλα 30 χρόνια λιτότητα.
Ποιά παιδιά; και τα εγγόνια μας θα ξεπληρώνουν τα θαλασσοδάνεια του Γιωργάκι και της παρέας του.
Σκατά.

Πόσο ΑΧΡΗΣΤΟΣ πρέπει να είσαι για να επιτύχεις ένα τέτοιο ΘΡΙΑΜΒΟ;;;;;;

Τυφλός ανάμεσα στους ταξιτζήδες!!!

Και να που δε λειτουργεί πάντα στις μέρες μας ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο κανιβαλισμός γύρω μας.

Υπάρχουν άνθρωποι που δείχνουν αλληλεγγύη και ανθρωπιά με τις πράξεις τους. Σε ανθρώπους γνωστούς ή ξένους.

Αν καλλιεργούσαμε αυτές τις αξίες, αν καλλιεργούσαμε κάποια θετικά συναισθήματα στα παιδιά μας ή στους εαυτούς μας...

Τότε, ναι, υπάρχει ακόμα ελπίδα...

Από: Άνεμος μέσω planet-greece

Τον λένε Σάκη (Διονύση) Πάτρα και είναι εκ γενετής τυφλός. Μένει στο Αιγάλεω αλλά ξαφνικά σήμερα βρέθηκε στις Αφίδνες, ανάμεσα σε χιλιάδες ταξιτζήδες. Πως βρέθηκε εκεί και γιατί;

Ο Σάκης μετακινείται συνήθως με ταξί (μιας και τα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και τα πεζοδρόμιά μας είναι...πολύ φιλικά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες). Όπως μας είπε όμως το τελευταίο διαστημα του έκοψαν το επίδομα πρόνοιας που έπαιρνε, ελέω ΔΝΤ. Έτσι αναγκάζεται να κυκλοφορεί με τα πόδια.

Οι ταξιτζήδες όμως που κινούνται στο Αιγάλεω και τον αναγνωρίζουν, όποτε τον βλέπουν σταματούν και τον παίρνουν και τον μεταφέρουν στον προορισμό του δωρεάν. Έτσι αποφάσισε σήμερα να πάει κοντά τους στα διόδια των Αφιδνών για να τους συμπαρασταθεί. Με τον προαστικό έφτασε στον σταθμό του Αγίου Στέφανου που είναι δίπλα και στη συνέχεια με τα πόδια, περπατώντας με το μπαστουνάκι του στον παράδρομο της εθνικής οδού και με κίνδυνο της ζωής του έφτασε μέχρι τα διόδια.

Κάποιοι ταξιτζήδες τον αναγνώρισαν αμέσως και έτρεξαν προς το μέρος του για να τον ρωτήσουν γιατί βρέθηκε εκεί.
Και ο Σάκης τους ζήτησε να τον βάλουν σε ένα αυτοκίνητο να κάτσει να ξεκουραστεί.
Και τον έβαλαν.
Τον ρωτήσαμε γιατί έκανε αυτό το "ταξίδι" και αυτό που μας απάντησε μας άφησε άφωνους."

Ήρθα να τους δείξω πως βρίσκομαι στο πλευρό τους" μας είπε. Και συμπλήρωσε πως "στη ζωή δεν πρέπει μόνο να παίρνουμε αλλά και να δίνουμε. Και το μόνο που έχω εγώ να δώσω σε αυτούς τους ανθρώπους που με βοηθούν στη  καθημερινότητά μου, είναι η συμπαράστασή μου".

Ρε Σάκη, ελπίζω κάποιος να στο διαβάσει αυτό το κείμενο γιατί άσχετα με το αν συμφωνούμε ή όχι με τους αυτοκινητιστές, δεν μπορούμε να μην πούμε ένα μπράβο σε αυτούς που προσφέρονται όταν σε βλέπουν για να σε εξυπηρετήσουν,χωρίς καμία ιδιοτέλεια.
Μα περισσότερο ρε Σάκη να πούμε
ΜΠΡΑΒΟ σε εσένα για τη δύναμη τη θέληση και το κουράγιο σου, να βρεθείς δίπλα στους ανθρώπους που σε βοηθάνε για να τους συμπαρασταθείς.
Και να τους δώσεις και εσύ με τη σειρά σου -όπως μας είπες- το μόνο που μπορείς να τους προσφέρεις αυτή τη στιγμή.
Την συμπαράστασή σου. 

Σε ευχαριστούμε για το μάθημα ζωής...

Ένα «καλό» κι ένα «κακό» νέο

Προσπαθώ απεγνωσμένα να βρω μια ευχάριστη είδηση, κάνα καλό νέο.

Δε μπορεί σ’ όλον αυτόν το βομβαρδισμό της συμφοράς κάτι καλό θα υπάρχει. Και να που το ξετρύπωσα:

Έχουμε 17 λόγους για να κάνουμε σεξ! Βοηθάει στην ψυχική και σωματική μας υγεία.   

Κάνει καλό στο δέρμα, στο κυκλοφορικό σύστημα, χάνεις βάρος, ενδυναμώνει τους μυς, ζεις πιο πολλά χρόνια, μέχρι και τη χοληστερίνη μειώνει...

Ώπα λέω, θα το ρίξουμε στο σεξ, δεν πα να γ...θεί ο Γιωργάκης και η Μέρκελ και οι τοκογλύφοι! Θα γίνω καλός άνθρωπος από αύριο, όλο θετική αύρα, θετική σκέψη και αισιοδοξία. Θα με απασχολούν άλλα θέματα, πιο ευχάριστα και απολαυστικά.

Δεν πρόλαβα να επεξεργαστώ νοητικά κάτι μικρές «λεπτομέρειες», το ότι μου λείπει ο άντρας δηλαδή, και πέφτω στην επόμενη είδηση:

Μισό εκατομμύριο Έλληνες έχουν πρόβλημα στύσης.

«Η στυτική δυσλειτουργία είναι πάρα πολύ συνηθισμένη. Στις ηλικίες κάτω των 40 ετών την αντιμετωπίζει ένας στους 20 άντρες, στις ηλικίες 40-60 ετών ένας στους δέκα, ενώ στις ηλικίες άνω των 60 ετών ένας στους πέντε άντρες.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως οι πάσχοντες στη χώρα μας πρέπει να υπερβαίνουν τους 500.000 κατά τον κ. Δημήτρη Χατζηχρήστου, καθηγητή Ουρολογίας- Ανδρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης».

Άστο, καλύτερα κορίτσι μου, ούτε σεξουαλική ευχαρίστηση δε μας κάθεται!

Δηλαδή άντε και τον βρήκες τον άντρα, για ένα σεξ- κομμάτια να γίνει, θα ‘χεις μετά την αγωνία μήπως ανήκει σε κείνο το ποσοστό που χρειάζεται γερανό για να σταθεί «στο ύψος των περιστάσεων»...

Θέλεις ν' αγιάσεις και δε μπορείς. 

Δεν πάει στην οργή, ξαναγυρνώ στους τοκογλύφους, τη χρεοκοπία, το Γιωργάκι το καθυστερημένο και την κυβέρνηση των ανδρείκελων που μας κυβερνά.

Άι, στον αγύριστο να πάτε!

Είμαστε υπερδύναμη! (απλώς δεν το γνωρίζουμε)

Την ώρα που νοικιάζονται εργαζόμενοι με την αστρονομική αμοιβή των 625(!) ευρώ το μήνα, ο διευθυντής του αεροδρομίου της Αθήνας, βασικός μέτοχος του οποίου είναι το ελληνικό Δημόσιο, ανανεώνει τη σύμβασή του με ετήσιες αποδοχές 650.000 ευρώ.

Συγκριτικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα λαμβάνει ετήσια αποζημίωση 400.000 δολαρίων συν 50.000 δολάρια έξοδα κίνησης. Συνολικά: 320.000 ευρώ...

Έχουμε και λέμε, λοιπόν:

Γιάννης Παράσχης, Δ/ντής αεροδρομίου Αθηνών: 650.000 ευρώ.

Μπαράκ Ομπάμα, προεδράκος των ΗΠΑ: 320.000 ευρώ...

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΛΕΜΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ανθρώπινες ασπίδες

Ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Καρχιμάκης, απέστειλε επιστολή προς όλες τις Νομαρχιακές και Τομεακές Επιτροπές του Κινήματος, τις οποίες καλεί να αναλάβουν δράση κατά της πολιτικής βίας.
Ο κ. Καρχιμάκης ζητεί από τις οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ να αναλάβουν πρωτοβουλία για τη διοργάνωση εκδηλώσεων, «με στόχο την καταδίκη τέτοιων φαινομένων και τη δημιουργία κοινού μετώπου απέναντι στα φαινόμενα βίας, που υπονομεύουν και τη δημοκρατία και την οικονομία και την επιχειρηματικότητα και την κοινωνία».

Επείγον! Αναζητούνται εθελοντές μποντιγκαρντς για τη προστασία αθώων βουλευτών κατά τις δημόσιες εμφανίσεις τους, από το καταχέριασμα αγανακτισμένων πολιτών. Καλούνται όλα τα μέλη και οι φίλοι του Κινήματος που ευεγερτήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια με ό, τι λογής παροχές ή ρουσφέτια να ανταποδώσουν την εξυπηρέτηση.

Παρέχεται εξοπλισμός (καδρόνια, στειλιάρια) δωρεάν.

Προϋπηρεσία στο χώρο της νύχτας θα ληφθεί σοβαρά υπόψην.

Δίδεται ως αμοιβή μοριοδότηση στις προσλήψεις συμβασιούχων του ΑΣΕΠ, καθώς και ένα γεύμα μετά το πέρας της φύλαξης.

Δεκτοί νέοι και μεσόκοποι σε υγιή κατάσταση κατόπιν αποστολής φωτογραφίας, γενικής αίματος, καρδιογραφήματος και πιστοποιητικού οφθαλμίατρου.

Πληροφορίες ΠΑΣΟΚ Α.Ε. Ιπποκράτους 22, υπόψην κυρίου Καρχιμάκη Μιχαήλ.