Το φως που καίει

Η είδηση αναφέρει πως ετοιμάζεται από το Δημόσιο και την Εκκλησία της Ελλάδος σύσταση Εταιρείας για την εκμετάλλευση και την «αξιοποίηση» της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας στο πρότυπο του ΤΑΙΠΕΔ(;) Δεδομένου ότι το 1/3 περίπου της ελληνικής γης είναι σε καθεστώς εκκλησιαστικό, μπορούμε να φανταστούμε όλοι σε τι χέρια θα καταλήξει σύντομα και η γη αυτή, από λίμνες και δάση, μέχρι βοσκοτόπια και κορακοβούνια (ιδανικό μέρος φύτεψης ανεμογεννητριών και λοιπών «πράσινων» παλουκιών) .

Εύχομαι γρήγορα να γίνει αυτό καθώς και σύντομα να κόψουν τη μισθοδοσία των ιερέων από το κράτος.

Μόνο τότε θα κάνουν αυτό που θα έπρεπε να είχαν κάνει οι παπάδες εδώ και 3 χρόνια: να αρχίσουν δηλαδή να κηρύττουν από τον άμβωνα εναντίον της κατοχής και υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας μας. Μπας και ξεστραβώσουν το κοπάδι των γερόντων, των αγροτών και λοιπών λαϊκών που τους ακολουθεί και τους ξεσηκώσουν. Γιατί μέχρι σήμερα (εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων), οι άνθρωποι της Εκκλησίας παραμένουν βουβοί στην κατεδάφιση της πατρίδας μας. Και συνένοχοι. Επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά στην ελληνική Ιστορία, τον όρο: εκκλησιαστικός δωσιλογισμός.

Στην πραγματικότητα οι εκπρόσωποι της εκκλησίας θα έπρεπε να είναι σαν αυτόν τον αγιορείτη μοναχό τούτες τις μέρες που η πατρίδα και ο λαός μας ματώνει. Με τον πυρσό στο χέρι, έτοιμοι να ανάψουν φωτιές και να φωτίσουν μυαλά και συνειδήσεις.

Να μας δείξουν τον τρόπο να υπερασπιστούμε, όπως αυτός, το σπίτι μας από τους εισβολείς- καταπατητές -κατασχέτες και λογής πλιατσικολόγους.

Να μας δείξουν τον τρόπο για να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας που ξεπουλιέται σα σφαχτάρι.

Απολογισμός

Ο υφυπουργός και κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου διόρισε την αγαπητικιά του Μαντώ Κόλλια στο γραφείο του ως μετακλητή υπάλληλο το Μάιο του 2013. Τούτες τις μέρες που η υπόθεση αποκαλύφθηκε η αγαπητικιά από ευθιξία παραιτήθηκε.

Η Λαρισαία καθηγήτρια των ΕΠΑΛ Κλαίρη Καψαχάτη που δέχτηκε το τηλεφώνημα  της απόλυσης την Παρασκευή, εγχειρισμένη στην καρδιά με τριπλό bypass, παρόλο που ζήτησε να εξαιρεθεί λόγω υγείας, την επόμενη της απόλυσης πέθανε. Δεν άντεξε η μπαλωμένη καρδιά της.

Απολογισμός των ημερών: μία παραιτημένη και μια νεκρή.

Τούτος ο τριετής πόλεμος εξακολουθεί να έχει νεκρούς μόνο από τη μία πλευρά.

Σε ήπιους και χαμηλούς τόνους

Ο Σταθάκης για μια ακόμα φορά εκφράζει την αντίθεσή του με τις δυναμικές φωνές που ακούγονται στη χάση και στη φέξη στο κόμμα του.

Στην πραγματικότητα «αδειάζει» (μαζί με τον άλλο καραγκιόζη το Μητρόπουλο), τον Παναγούλη και τον Διαμαντόπουλο, τους συναδέλφους του που έκαναν σκληρές δηλώσεις με αφορμή την επίσκεψη Σόιμπλε και τις απολύσεις, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τις δηλώσεις τους «εμφυλιοπολεμικές».

«Δεν θα έλεγα τίποτα από τέτοιες εκφράσεις. Η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή και διαφωνώ να ανεβαίνουν οι τόνοι. Δεν νομίζω ότι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα είναι το καλύτερο αυτή τη στιγμή». ΕΘΝΟΣ

Δεν περίμενα τίποτα περισσότερο από εσένα, κάλπικο υποκείμενο. Που η μόνη σου έννοια είναι η προσωπική σου ανέλιξη και κατάκτηση της εξουσίας με κάθε μέσο.

Θα ήθελα απλώς να σου υπενθυμίσω στην περίπτωση που σου διαφεύγει πως η πατρίδα μας κατεδαφίζεται για να πουληθεί ως υλικά οικοδομών και οι συνάνθρωποί μας λουμπενοποιούνται.

Όποιος πιστεύει πως η καταστροφή της χώρας που έχει συντελεστεί τόσο γρήγορα, θα ανατραπεί χωρίς αίμα, είναι μεγάλος μαλάκας.

Και δεν έχει ιδέα από Ιστορία.

Κάτσε μαζί με τους φίλους σου τα λαμόγια της ντόπιας πολιτικής σκηνής, τα κοράκια της οικονομικής ολιγαρχίας, τους ρουφιάνους της δημοσιογραφίας και τα ξένα υψηλά προσώπατα να κάνετε συζήτηση με τους κανόνες του σαβουάρ βιβρ του Ζαμπούνη, υπό τον ήχο του πιάνου.

Όσο εσύ μαζί με τους υψηλούς φίλους σου κάνεις πολιτισμένο διάλογο στα παρσκήνια, όσο εσύ με τους υψηλούς φίλους σου από όλες τις πλευρές ροκανίζετε το χρόνο, κάποιοι πουλάνε την πατρίδα μου.

Κάποιοι πουλάνε την πατρίδα μου!!!!!!!

Και η λύπη μου για το έγκλημα αυτό, με σκοτώνει.

Καλό ψόφο λοιπόν

Βαρέθηκα να κουβεντιάζω ήρεμα, να επιχειρηματολογώ, να αναλύω αριθμούς και γεγονότα.
Το έκανα επί 3 χρόνια στον κάθε πλανημένο, φιλοτομαριστή ή απλώς ηλίθιο.
Του εξηγούσα για τα δεσμά του χρέους, για την ξένη κατοχή, για τον τελικό αποδέκτη των χρημάτων από τις θυσίες του.  Του περιέγραφα τη διεθνή εμπειρία. Προσπαθούσα να του αποτινάξω από πάνω τους τα ενοχικά σύνδρομα.
Όμως τώρα πια τέρμα!
Κουράστηκα και σιχάθηκα.
Από εδώ και στο εξής μόνο κατάρες και βρισίδι. Ίσως ρίξω και καμιά σφαλιάρα.

Στο επόμενο ανθρωπωειδές που θα μου πει τη φράση: "καλά τους κάνουνε και τους απολύουνε", "ας τα κλείσουνε", "το δημόσιο ήθελε νοικοκύρεμα", "γιατί διαμαρτύρονται;" κλπ εύχομαι να ψοφήσει.
Θα χαρώ να δω όλους αυτούς τους λοβοτομημένους συμπολίτες μου ψόφιους από την πείνα και να τους μαζεύουν τα κάρα του Δήμου.
Καμία αλληλεγγύη πλέον, καμιά συμπαράσταση.
Ας ψοφήσουν. Ας πάνε στο διάολο.
Όταν έρθει η σειρά τους, μη μου χτυπήσουν την πόρτα. Δε θα ανοίξω.
Θα κάνω ό,τι έκανε και ο μέρμηγκας του Αισώπου.
3 χρόνια είναι αυτά. 3 χρόνια γράφουμε, μιλούμε, εξηγούμε, προσπαθούμε να αφυπνήσουμε. Να ρίξουμε έστω το σπόρο της αμφιβολίας και της προσωπικής έρευνας.

"Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω", οι υπόλοιποι ας πάνε στο διάολο.

Όταν έκλαψε η Όλγα

ήταν ημέρα Πέμπτη γύρω στις 8.30 το βραδάκι. Έξω φύσαγε ένα απαλό αεράκι που ‘φερνε μέσα στο σπίτι από το ανοιχτό παράθυρο μυρωδιές από μελιτζάνες που τηγανίζονταν, το βόθρο του διπλανού που ’θελε άδειασμα, αλλά δεν είχε λεφτά να τον αδειάσει κι έτσι με την ευωδιά των περιττωμάτων θα πορευόμασταν οι περίοικοι όλο το καλοκαίρι.  Το αεράκι έφερνε και τις φωνές της γειτόνισσας που ’βριζε τη μάνα της στο τηλέφωνο γιατί δεν της έδινε λεφτά να πληρώσει τη ΔΕΗ, καθώς της είχε έρθει ειδοποίηση διακοπής κι αυτή η παλιόγρια θα ‘τρωγε 600 ολόκληρα ευρώ το μήνα μοναχή της.

Κείνες τις στιγμές ο Σπύρος του πρώτου άνεργος πάνω από ενάμιση χρόνο, πουλούσε τις βέρες του στο ενεχυροδανειστήριο της γειτονιάς για να πάρει 2 κιλά κρέας. Η Σοφία αποφάσιζε να μετακομίσει με τα κουτσούβελα στο χωριό για να ‘χουν ένα πιάτο φαί από τα πεθερικά και η Πόπη με το καθυστερημένο κοριτσάκι που την παράτησε ο σύζυγος, βλαστημούσε το Δήμαρχο γιατί της ζητούσε χαρτί αναπηρίας 80%  της μικρής για να της δίνει τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο.

Κείνη την ώρα που η Όλγα λύγισε, ο Αντώνης ο ηλεκτρολόγος γυρνώντας από το Νοσοκομείο που είχε τη μάνα του εγχειρισμένη, βρήκε στο γραμματοκιβώτιο την ειδοποίηση απόλυσής του από την ΕΡΤ.

Η Κατερίνα απ’ το ισόγειο που χρωστούσε 5 νοίκια και η σπιτονοικοκυρά την είχε κάνει βούκινο στο τετράγωνο, επέστρεφε από την Κλινική που’ χε πάει να κάνει έκτρωση. Ο άντρας της έβγαλε τη μικρή για βόλτα για να την αφήσει να ξεκουραστεί και κυρίως να μην την δει το παιδί να κλαίει.

Αυτήν την αποπνικτική ώρα της μέρας που η Όλγα έκλαψε για τις μανάδες που αφήνουν τα παιδιά τους στο Νηπιοτροφείο, ο Κώστας που’ χε χρόνια το παπουτσίδικο απέναντι από τα Γκούντις, ανέβηκε στο περβάζι και πήδηξε απ’ τον τέταρτο όροφο. Άφησε μόνο ένα γράμμα στη γυναίκα του να προσέχει τα παιδιά και χρέη στην Εφορία, στις Τράπεζες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία και σε καμιά ντουζίνα προμηθευτές.

Κείνες τις στιγμές που η καρδιά της Όλγας ράγιζε από ανθρωπιά, ο Υπουργός Υγείας μαζί με τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και τον Υπουργό Οικονομικών, αποφάσιζαν να κλείσουν καμιά 50αριά Νοσοκομεία και έβαζαν τις υπογραφές τους σε κάτι λίστες που τους είχαν έρθει απ’ έξω.

Ο πρωθυπουργός μελετούσε πως θα σερβίρει στον κοσμάκη το πλιάτσικο που του είχαν μηνύσει να κάνει στις αποταμιεύσεις που φύλαγε για ώρα ανάγκης στις Τράπεζες.

Κι οι Δ/ντες ειδήσεων των καναλιών συσκέπτονταν με τους δημοσιογράφους των δελτίων πού να βρουν να σερβίρουν καμιά καινούργια επιτυχία της κυβέρνησης, στην αποχαυνωμένη απ’ τη ζέστη και την αναισθησία πελατεία τους.