Οι Δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου και το Καταραμένο Φίδι

Η παράσταση που παίχτηκε σήμερα στην αίθουσα της Βουλής ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη Χρυσή Αυγή, αποτελεί μέρος του έργου: «Ο Καραγκιόζης και οι Δυνάμεις του Συνταγματικού τόξου».

Το έργο αποτελείται από πολλά επεισόδια που παίζονται σε διάφορα μέρη της χώρας την τελευταία περίοδο, με πολλή επιτυχία.

Η προηγούμενη παράσταση δόθηκε στις σχολικές αίθουσες ταυτόχρονα με τις συνδικαλιστικές ψηφοφορίες για την διενέργεια εκπαιδευτικών απεργιών.

Εκεί οι δυνάμεις του Συνταγματικού ή Δημοκρατικού τόξου, πάλεψαν ενωμένα και σθεναρά τον Καραγκιόζη που επιδίωκε την ανωμαλία στο φιλήσυχο οικογενειακό περιβάλλον και τον νίκησαν.

Γενικώς τα επεισόδια από αυτό το σπονδυλωτό έργο έχουν γραφτεί κατά παραγγελία στον Καργκιοζοπαίχτη και κινούνται πάνω στον εξής άξονα: πώς θα νομιμοποιηθεί στα μάτια των θεατών ένα ξεφτιλισμένο και παράνομο κοινοβούλιο και οι δυνάμεις που το απαρτίζουν, μέσα από την σύγκρουσή τους με ένα κοινό εχθρό.

Η από κοινού αντίσταση διάφορων ετερόκλητων φαινομενικά δυνάμεων απέναντι σ’ αυτόν τον εχθρό, ένα μαύρο ξεδοντιάρη αντίπαλο, θα δημιουργήσει συναισθήματα ταύτισης και συμπάθειας στον θεατή όσον αφορά τις δυνάμεις αυτές.

Και θα νομιμοποιήσει όλα τα αίσχη (από πλιάτσικο μέχρι συνταγματικά έκτροπα) που προβαίνουν το τελευταίο διάστημα οι Δυνάμεις Κατοχής, γιατί μέσα από το εμπνευσμένο αυτό έργο, οι Δυνάμεις Κατοχής μεταλλάσσονται σε Δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου, που παλεύουν τις Δυνάμεις του Μαύρου Κακού κερδίζοντας προσωρινά την ανοχή των θεατών.

Η υπόθεση του έργου είναι αρκετά απλοϊκή: Εμφανίζεται κάποια στιγμή στη χώρα που οι κυβερνήτες έχουν βάλει κάτω το λαό και του έχουν αλλάξει τον αδόξαστο, ένας Μπαμπούλας. Το μπαμπούλα τον έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι σε κάτι μυστικά και σκοτεινά εργαστήρια και τον διαφημίζουν από το πρωί ίσαμε το βράδυ. (Το ίδιο κάνουν και κάτι χρήσιμοι ηλίθιοι εν αγνοία τους). Ο μπαμπούλας χτυπά σε διάφορα μέρη της χώρας κάνοντας διάφορα καραγκιοζιλίκια. Όταν τα πράγματα σφίγγουν για τους Κυβερνήτες και ο κόσμος είναι έτοιμος να ξεσηκωθεί εναντίον τους, βάζουν το Μπαμπούλα και χτυπά για αντιπερισπασμό. Ο κόσμος ασχολείται μαζί του και ξεχνά το μαύρο του το χάλι και ποιοι του φταίνε. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ για τους Κυβερνήτες και το επιτελείο τους, γιατί οι αποφάσεις τους απέναντι στο λαό γίνονται όλο και πιο βαριές και δυσβάστακτες, περνούν στο επόμενο επεισόδιο του έργου: Κινδυνεύει η ομαλότητα και η Δημοκρατία της χώρας από το Μαύρο Μπαμπούλα και πρέπει όλοι μαζί ενωμένοι (λαός και Κολωνάκι, κυβερνητικοί και αυτοί που παριστάνουν πως τους αντιμάχονται) να στρατευτούν για να τον νικήσουν.  Όλοι μαζί αντάμα οι κάτοικοι του Ξεφτιλισμένου Κοινοβουλίου και οι φιλήσυχοι πολίτες είναι οι «καλοί» που πρέπει να ενωθούν απέναντι στους «κακούς».

Οι θεατές όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούν το έργο (το οποίο παίζεται δωρεάν), χωρίς αντιδράσεις.

Οι εμπνευστές του είναι ικανοποιημένοι γιατί μέχρι στιγμής δεν έχουν σημειωθεί γιουχαρίσματα και ρήξη οπωροκηπευτικών προϊόντων στους συντελεστές της παράστασης.

Κανείς δε γνωρίζει το φινάλε του σπονδυλωτού αυτού έργου. Οι υποψιασμένοι με τη σεναριογραφία όμως σκέφτονται ότι όταν οι θεατές ξεσηκωθούν και πάρουν κυνήγι τους συντελεστές της παράστασης τότε θα παιχτεί και το φινάλε:

Τα Μαύρα Ξόανα θα κάνουν κάτι πολύ χοντρό και έτσι οι Δυνάμεις του Συνταγματικού Τόξου, θα «νομιμοποιηθούν» να αναστείλουν το ήδη κουρελιασμένο Σύνταγμα.

Ένα πρωί οι κάτοικοι της χώρας θα ξυπνήσουν, θα πλυθούν και την ώρα που θα πηγαίνουν στις δουλειές τους (όσοι τέλος πάντων έχουν δουλειές), θα δουν στους δρόμους να κόβει βόλτες ο στρατός…