Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; Ποιος κυβερνά την πατρίδα μου, ποιος ορίζει την τύχη μου;

Κάθε φορά που άλλαζε η κυβέρνηση είτε με εκλογές είτε με ανασχηματισμό, τραβούσα το διάολό μου να απομνημονεύσω φάτσες και ονόματα. Να θυμάμαι ποιος είναι αρμόδιος για τι. Και πολλές φορές περνούσε η τετραετία και ακόμα δεν είχα καταφέρει να θυμάμαι πώς ονομαζόταν ο Υπουργός Γεωργίας.

Και ξαφνικά από πού ξεφύτρωσαν όλοι τούτοι; Με τα ξενικά ονόματα; Από πού ξεφύτρωσαν όλες αυτές οι σκατόφατσες που μπαινοβγαίνουν στη χώρα μας κάθε που θα τους καπνίσει λες κι είναι τσιφλίκι τους; Ποιος τους κάλεσε; Ποιος τους εξέλεξε;

Ποιος είναι αυτός ο Τρισέ που είμαι υποχρεωμένη να μάθω τι ράτσα είναι και πώς είναι η φάτσα του; Ο Σόιμπλε; Ο Βαν Ρομπάι, Ο Μπαρόζο, ο Ράιχενμπαχ, ο  Φίλιπ Ρέσλερ, ο Γιούγκερ, ο Στρος Κάν, η Λαγκάρντ, ο διάολος ο ίδιος.

Ποιοι είναι όλοι τούτοι; Που δίνουν εντολές στους ηγέτες που εγώ εξέλεξα να με αντιπροσωπεύουν στο σύστημα αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που βρίσκεται εν ισχύει και που οι ηγέτες μου τους ακούν με σκυμμένο το κεφάλι και τρέχουν να εκτελέσουν τις εντολές τους;

“Yes sir”, “Yes madam”, “please, μη φεύγετε, γυρίστε πίσω, θα σας δώσουμε ό, τι ζητάτε”, “ Ne Me quitte pas, madam”.

Μόνο τόσα μάζεψα...

Τι εθνική ξεφτίλα είναι αυτή; Δεν έχουν καθόλου αξιοπρέπεια, εθνική υπερηφάνεια, τιμή; Κάθε μήνα να δέχονται διάφορα γραβατοφορεμένα παιδαρέλια να μπαίνουν στα Υπουργία, στη Βουλή την ίδια, στα Δικαστήρια και να σκαλίζουν τα τεφτέρια μας, να ψάχνουν τα συρτάρια μας, να κοιτάνε τις εισπράξεις της ημέρας... Και να μας απειλούν ότι θα μας τις βρέξουν επειδή δεν πετύχαμε «τους στόχους μας».

Σαν τη τσατσά ή το σωματέμπορα που με τον ερχομό της νύχτας, μετρά τις εισπράξεις που του ‘φερε το «κορίτσι» που ‘χει στη δούλεψή του. Και στην περίπτωση που δεν βρει το ποσό ικανοποιητικό την ταράζει στις σφαλιάρες ή την αφήνει νηστική ή την απειλεί πώς δε θα την αφήσει να ξαναδεί το παιδί της.

Έτσι έχει μεταβληθεί η πολιτική ηγεσία του τόπου μου: δουλοπρεπής, οσφυοκάμπτης, ραγιάς, παραδουλεύτρα μπροστά στο ξένο αφεντικό.

Μόνο ντροπή μπορείς να νιώθει κανείς γι’ αυτούς τους τύπους που τους κρέμονται τα σάλια στους εξωχώριους εντολοδόχους. Αυτούς τους λειψούς τύπους που εκπροσωπούν ένα ολόκληρο λαό.

Ένα έθνος και ένα λαό που κάποτε ήταν υπερήφανος και εθνικά ανεξάρτητος.

Θέλω να ξέρω ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα. Διεύθυνση, τηλέφωνο, e-mail, φαξ. Ούτως ώστε την επόμενη φορά που θα χρειαστώ να απευθυνθώ για προσωπικούς ή υπηρεσιακούς λόγους σε κάποιον υπεύθυνο, να στείλω το μήνυμα μου στο σωστό αποδέκτη. Κι όχι στον κλητήρα του.