Σήμερα λένε πως γιορτάζεις.

Σήμερα λένε πως γιορτάζεις, εσύ, η γυναίκα.

Κι εσύ με τα ροζιασμένα δάχτυλα και τα φαγωμένα απ’ τις δουλειές νύχια κι εσύ με τα αδούλευτα χέρια και το εντυπωσιακό μανικιούρ με τα στρασάκια πάνω στα περιποιημένα σου νύχια.

Κι εσύ που ξεφυλλίζεις χωρίς ελπίδα τις αγγελίες για δουλειά

κι εσύ που χαλαρώνεις στα σπα κάνοντας αρωματοθεραπεία για να διασκεδάσεις την πλήξη σου.

Κι εσύ αγρότισσα που σκύβεις ολημερίς και φυτεύεις τη γη περιμένοντάς την να καρπίσει, με ήλιο και βροχή και δε σταματάς μια στιγμή ν’ αναπαύσεις το κορμί σου απ’ το χωράφι στο σπίτι κι απ’ το σπίτι στο χωράφι

κι εσύ γυναίκα της πόλης νοικοκυρά ή εργαζόμενη με τις ώρες καρφωμένη σ’ ένα γραφείο που περιμένεις πώς και πώς τις ώρες του γυμναστηρίου για να  γυμνάσεις το κορμί σου, να ξοδέψεις κάπου τη χαμένη σου ενέργεια και να ξεσκουριάσεις.

Γιορτάζεις κι εσύ που γυρίζεις κομμάτια το βράδυ σπίτι και εύχεσαι να βρεις λίγη ησυχία, να εξαφανιστούν όλοι, να μην ακούς μιλιά

κι εσύ που γυρίζεις το βράδυ μόνη σ’ ένα άδειο και βουβό δωμάτιο δίχως άνθρωπο να σε περιμένει να σου πει μια καλησπέρα.

Κι εσύ που πλένεις και σιδερώνεις με περίσσεια φροντίδα και προσοχή το μοναδικό σου «καλό» φουστάνι για το βάλεις το σαββατόβραδο που θα βγεις βόλτα

κι εσύ που ανοίγεις την ντουλάπα σου και χάνεσαι σ’ ένα δάσος από ρούχα και απελπισμένη δε βρίσκεις τίποτα της προκοπής για να φορέσεις.

Γιορτάζεις κι εσύ που τρέχεις με την ψυχή στο στόμα να φροντίσεις και να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες και τις ανάγκες των τεσσάρων παιδιών σου, που νιώθεις πως σε τρελαίνουν με τις απαιτήσεις τους ώρες- ώρες

κι εσύ που δεν αξιώθηκες ένα μοναδικό μωρό να σφίξεις στην αγκαλιά σου και που κοιτάς με παράπονο και ζήλια τα βρεφικά καροτσάκια στο δρόμο.

Γιορτάζεις κι εσύ που δε θυμάσαι το όνομα που αποψινού σου συντρόφου ούτε του χτεσινού με τον οποίο πέρασες το βράδυ μαζί του κι ούτε σε νοιάζει

κι εσύ που ζεις με την ανάμνηση ενός μοναδικού ονόματος, ενός μοναδικού κορμιού που μπήκε στην αγκαλιά σου και στην ψυχή σου.

Κι εσύ που βλέπεις το άλλο φύλο με καχυποψία και εχθρότητα σαν αντίπαλο

κι εσύ που το βλέπεις με καλοσύνη και επιείκεια σα σύντροφο στον κοινό  δρόμο της ζωής

Κι εσύ που σκύβεις το βλέμμα στους περαστικούς από φόβο ή σεβασμό καθώς περπατάς με τα βαριά ρούχα της υπακοής ντυμένη

κι εσύ που δείχνεις όλες τις λεπτομέρειες του κορμιού σου μέσα από τα ελάχιστα ρούχα που διάλεξες να φορέσεις και κοιτάς με αναίδεια τα πρόσωπα γύρω σου.

Σήμερα γιορτάζεις κι εσύ που σκύβεις το κεφάλι και δέχεσαι να ασκούν πάνω σου κάθε λογής βία και ταπείνωση εκείνοι που διαθέτουν μεγαλύτερη σωματική διάπλαση και εξουσία από σένα

κι εσύ που φέρεσαι με σκληρότητα και απανθρωπιά σε κείνους που κανονικά θα ‘πρεπε να δείχνεις αγάπη και τρυφερότητα και που όταν γυρίζεις την πλάτη σου, το ξέρεις πως σε αποκαλούν «σκύλα».

Σήμερα λένε πως γιορτάζεις.

Γυναίκα

Στην αρχή σε λάτρεψαν σα Θεά και έπειτα σε καταράστηκαν και σε απόδιωξαν φορτώνοντας στη μορφή σου τα δεινά όλης της πλάσης

Σ’ έχουν υμνήσει και σ’ έχουν καταραστεί πολύ στην πορεία του χρόνου

Έδωσες μάχες για να αποδείξεις πως είσαι κάτι ανώτερο από ζώο

για να μη σε μεταχειρίζονται σα λάφυρο πολέμου,

για να ορίζεις το κορμί σου,

να αποδείξεις ότι αξίζεις,

ότι είσαι άξια εμπιστοσύνης και ικανή να λάβεις παιδεία

ότι έχεις γνώμη

ότι μπορείς να αγαπάς και να αισθάνεσαι

Εκατομμύρια σε μίσησαν ή προσπάθησαν να σου μοιάσουν στην πορεία του χρόνου.

Γυναίκα.

Σήμερα λένε πως αυτή η μέρα είναι δική σου...