Ένα γλυκάκι επειγόντως!

Σάββατο βραδάκι. Η φιλενάδα μου χτύπησε την πόρτα σε έξαλλη κατάσταση.

Προηγουμένως με είχε ενημερώσει τηλεφωνικώς ότι θα με επισκεπτόταν για καφέ.

Δεν πρόλαβα να της πω ούτε καλησπέρα.

- Έχεις γλυκό; Έχεις κανένα γλυκό; Εσύ πάντα έχεις γλυκά στο σπίτι!

- Κάτσε πρώτα να σου φτιάξω τον καφέ. Θα σου βγάλω και γλυκό. Ηρέμησε. Πες μου τι συμβαίνει;;

Όσο εγώ έψηνα τον καφέ και της είχα αραδιάσει μπροστά της ό, τι γλυκό υπήρχε στο σπίτι πρόχειρο, κάτι σοκολατάκια με αμύγδαλο και με πορτοκάλι και κάτι κουλουράκια πορτοκαλιού, (φτιαγμένα απ’ τα χεράκια μου), αυτή άρχισε τον πόνο της.

- Έφυγα για να μην τον δείρω. Σάββατο βράδυ ξανά κλεισμένη μέσα, ξαπλωμένη σ’ ένα καναπέ. Ούτε σεξ πάλι. Να κοιτάζουμε τους τοίχους και να μην κάνουμε τίποτα. «Σήκω να ντυθείς να μου πάρεις μια σοκοφρέτα απ’ το περίπτερο! Θέλω τουλάχιστον κάτι γλυκό. Ένα υποκατάστατο. Κάτι!!!». Τίποτα αυτός. Υποψιάζομαι ότι ούτε λεφτά για σοκοφρέτα δεν έχουμε, δε φταίει μόνο η φασαρία του πήγαινε- έλα.  Όταν είδε το μάτι μου να γυαλίζει με έστειλε σε σένα. «Πήγαινε στης Άννας, αυτή πάντα έχει γλυκά στο σπίτι. Άντε, πήγαινε να περάσει λίγο η ώρα σου». Με ξεφορτώθηκε για να γλυτώσει, το κάθαρμα.

Το δράμα της φίλης μου σ’ αυτές τις καταραμένες μέρες του μνημονίου που βιώνει η χώρα, είναι ταυτόχρονα και δράμα χιλιάδων ζευγαριών και κυρίως γυναικών.

Κάνοντας μια πρόχειρη έρευνα στον κύκλο μου,  ανακάλυψα τα εξής:

Το σεξ είναι μια ξεχασμένη υπόθεση για την πλειοψηφία των παντρεμένων ζευγαριών. Οι άντρες με το μάτι θολό σαν τα ζόμπι, τριγυρνάν ολημερίς σκεφτόμενοι πως θα τα βγάλουν πέρα, κάνοντας νοερά λογαριασμούς, προσθέτοντας χαράτσια, συλλογιζόμενοι με τρόμο αν θα τους διώξουν απ’ τη δουλειά ή αν θα ξαναβρούν δουλειά την επόμενη δεκαετία ή τον επόμενο αιώνα.

Ο «Γιακουμής» υπό αυτές τις ψυχολογικές συνθήκες είναι σε πλήρη ύπνωση. Όση προσπάθεια και να καταβάλουν οι κάτοχοι του «Γιακουμή», αποβαίνει μάταιη καθώς, «το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής».

Ζευγάρια είναι στα πρόθυρα του χωρισμού ή άλλα έχουν ήδη χωρίσει. Ο άντρας ράκος ψυχολογικά παροτρύνει τη γυναίκα του να ξαναφτιάξει τη ζωή της με κάποιον καλύτερο που θα είναι σε θέση να της προσφέρει αυτά που της αξίζουν, αυτά που επιθυμεί κάθε γυναίκα και που ο ίδιος πλέον δεν είναι σε θέση να της προσφέρει όπως στην αρχή της σχέσης τους.

Οι άντρες αισθάνονται ότι ο ρόλος τους μέσα στη συζυγική σχέση έχει καταργηθεί, έχει ακυρωθεί από τη στιγμή που δεν μπορούν να συνεισφέρουν οικονομικά και υλικά και αυτό τους σκοτώνει, τους ευνουχίζει.

Ένας άντρας που νιώθει ότι δεν μπορεί να προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια στα μέλη της οικογένειάς του, χαρακτηριστικά στοιχεία του ρόλου του φύλου του, είναι στην καλύτερη περίπτωση μετέωρος.

Τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα αν το έτερον ήμισι διαθέτει κατανόηση, τρυφερότητα, υπομονή και αγαθά συναισθήματα. Αλλά αν τύχει και είναι καμιά σκύλα που περιμένει στη γωνία για να τον αμφισβητήσει και να τον κατηγορήσει, τότε βράστα! H κυρία πακετάρει για τη μάνα της, αποκαλώντας τον άχρηστο και αποτυχημένο, επιβαιβεώνοντας με τη στάση της τη θεωρία της «αυτοεκπληρούμενης προφητείας».

Αν και εδώ που τα λέμε ο μοναδικός χώρος που η ψυχολογία, η ανάλυση και η παρηγοριά εκ μέρους της γυναίκας δεν πιάνουν,  είναι στο κρεβάτι. Τι να σου κάνει η αγκαλίτσα και τα γλυκόλογα παρηγοριάς σε ένα χώρο που ο άντρας θα έπρεπε να δείξει ότι είναι ταύρος και θα βάλει κάτω το ταίρι του να του αλλάξει τα φώτα; Χειρότερα θα τον κάνει να νιώσει. Αν ήθελε κανακέματα, πήγαινε και στη μάνα του.

Μην απορείτε λοιπόν που βλέπετε στο δρόμο τους άντρες να κυκλοφορούν σα χαμένοι και τις γυναίκες με μούτρα και γκρίνια στα όρια της νευρασθένειας.

Η κατανάλωση προφυλακτικών βέβαια συνεχίζεται με τους ίδιους ρυθμούς, πράγμα που σημαίνει ότι όσοι εξασκούν το σπορ παίρνουν χίλιες προφυλάξεις για να μην αφήσουν απογόνους, οι γεννήσεις έχουν μειωθεί, οι εκτρώσεις έχουν αυξηθεί και οι υπόλοιποι δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν τα συζυγικά τους καθήκοντα καθότι ο Γιακουμής έχει πεσμένο ηθικό (όπως είπαμε και παραπάνω).

Πού οδηγούμεθα λοιπόν ως λαός και ως έθνος; Στη συρρίκνωση του πληθυσμού και την ηλικιακή γήρανση. Σε 10 χρόνια θα ψάχνεις να βρεις παιδιά στο δρόμο με το κιάλι.

Μ’ αυτές τις θλιβερές σκέψεις αποχαιρέτησα τη φιλενάδα μου, που στο μεταξύ είχε αδειάσει τη φοντανιέρα και είχε ανοίξει και το τσικάλι και είχε φάει τα μισά μακαρόνια με τον κιμά.

- Και τώρα τι θα κάνεις που θα πας σπίτι;

- Ελπίζω μόνο να μην έχει κοιμηθεί ή να μου κάνει τον κοιμισμένο. Στην αρχή θα τον καλοπιάσω μπας και καταφέρω και τον ανάψω. Θα βάλω και καμιά ζαρτιέρα. Και μετά θα τον απειλήσω. Στο κάτω κάτω εγώ δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ, αυτός τους ψήφισε και ακόμα καλά- καλά δεν έχει πειστεί  πως πιάστηκε κοροΐδο. Μέχρι χτες τους υποστήριζε ο μαλάκας.

Εγώ τι φταίω;;;;

Θέλω να νιώσω γυναίκα!!!! 

Αλλιώς για να εκτονωθώ θα τρώω μέχρι να φτάσω τα κιλά του Βενιζέλου!