Αφιερωμένο εξαιρετικά

Αφιερωμένο εξαιρετικά:

στα εκατομμύρια των Γερμανών πολιτών των ποτισμένων απ’ τη μαύρη προπαγάνδα των ηγετών τους και των ΜΜΕ,

στις χρυσοπληρωμένες πένες της διανόησης και της δημοσιογραφίας που διασύρουν χωρίς έλεος τον ελληνικό λαό εδώ και δυο χρόνια,

στις πολιτικές ηγεσίες μας που λιθοβολούν το λαό τον οποίο έχουν κληθεί να αντιπροσωπεύουν, φορτώνοντας του τα δεινά ολόκληρου του πλανήτη και καλώντας τον να πληρώσει το λογαριασμό,

στις πολιτικές ηγεσίες που δρουν ως φερέφωνα, εντολοδόχοι- εκτελεστές των αποφάσεων που λαμβάνονται εκτός συνόρων, από μια ξιπασμένη Ευρώπη των Αγορών,

εκείνων των υποταγμένων και επίορκων,

αφιερωμένο εξαιρετικά,

στους ανθέλληνες εντός και εκτός Ελλάδας,

στους συμπολίτες μας που αναμασούν ό, τι επιχείρημα τους σερβίρουν οι ξεκούρδιστοι τηλεοπτικοί παπαγάλοι, χρήσιμοι ηλίθιοι που βοηθούν το δήμιο να τους φορέσει τη θηλιά,

αφιερωμένο εξαιρετικά το παρακάτω ποίημα του Γερμανού νομπελίστα συγγραφέα Γκίντερ Γκρας, σ’ όλους εκείνους που μας κάνουν να αμφιβάλλουμε για το γεγονός ότι στα χώματα τούτα γεννήθηκε ο Ορθός Λόγος...

"Η Ντροπή της Ευρώπης"

"Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· 

κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Όσα εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, 

και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· 

κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: 

η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, 

στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, 

ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμων εξουσία 

ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα 

πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Όμως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του 

όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν 

στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· 

όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους 

η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, 

Εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε".

Υ.Γ.1 Την τιμή του γερμανικού λαού κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την έσωσαν κάτι λίγοι διανοούμενοι που εγκατέλειψαν τη χώρα, καταγγέλλοντας τη βαρβαρότητα που θέριευε στον τόπο τους και κείνοι οι ελάχιστοι συμπολίτες τους που αντιστάθηκαν στην παράνοια του λατρεμένου αρχηγού τους και το πλήρωσαν με τη ζωή τους.

Υ.Γ.2 Οι συμπατριώτες του νομπελίστα αποτροπιασμένοι αρνήθηκαν τη γνησιότητα του ποιήματος, αποδίδοντάς το σε φάρσα. Χρειάστηκε να διαβάσει ο ίδιος ο συγγραφέας, στίχους από το ποίημα του στο κρατικό ραδιόφωνο της Βρέμης, προκειμένου να τους πείσει...