Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Αποκηρύσσεις το ρατσισμό;



…τον εθνικισμό, τον κομμουνισμό;
Λέγε ρε; Γιατί το είπες αυτό, γιατί το σκέφτηκες τι εννοούσες; Ποιες ήταν οι προθέσεις σου;
Ζούμε άγριες μέρες, γκαστρωμένες και δίμουρες…

Το αυγό του φιδιού επωάζεται, λένε όλοι. Ναι, αλλά ποιου φιδιού; Του μαύρου ή του μαυροκόκκινου; Ή μήπως του λευκού; Μέρες της λευκής τρομοκρατίας, όπως λέει και η φίλη Κατερίνα.

Εις το όνομα μιας αόρατης, λανθάνουσας και περιρρέουσας φαιάς απειλής που έχει ξεχυθεί  σ’ όλη τη χώρα, είναι έτοιμο να διαπραχθεί το μεγαλύτερο έγκλημα: Ο διωγμός των λέξεων. Των ιδεών, των προθέσεων, των σκέψεων. Των σημαινόμενων και των υπονοούμενων. Των όποιων υπονοούμενων.   Προληπτικά πάντα. Στο όνομα της δημόσιας προστασίας και του δημόσιου συμφέροντος.
Έχει επιχειρηθεί κι αλλού με επιτυχία χρόνια τώρα. Στην άλλη άκρη του ατλαντικού, στο όνομα μιας πολιτικής ορθότητας αλλάζουν ακόμα και τα παραμύθια. Τους πρωταγωνιστές, την υπόθεση και το τέλος.
Ο λύκος δεν τρώει τη γιαγιά στο όνομα των δικαιωμάτων των ζώων και οι γονείς του Κοντορεβιθούλη δεν τον παρατάνε με τα αδέρφια του στο δάσος καθότι απαράδεκτη γονεϊκή συμπεριφορά.
Είναι αυτοί που βάφτισαν τους μαύρους «έγχρωμους», χρόνια τώρα. Σαν τις τηλεοράσεις. («Μα είναι πολύχρωμοι, μαμά;» αναρωτιέται ο 6χρονος Στάθης).

Θα ‘ρθει μια μέρα που θα ξυπνήσουμε κι εδώ σε τούτη τη χώρα και θα ανακαλύψουμε πως λογοκρινόμαστε από μόνοι μας, από φόβο μη μας πιάσουν στο στόμα τους οι επιτροπές του Μακάρθι. Για να γλυτώσουμε το διασυρμό και τις διώξεις καλού κακού. Οι βλοσυροί ιεροεξεταστές που θα ανασκαλέψουν όλα τα γραπτά μας, τα προφορικά μας και τις προθέσεις μας. Και θα ερμηνεύουν την κάθε μας λέξη. Και θα μας ζητούν να απολογηθούμε.
Και θα μας δικάζουν για τις προθέσεις μας.

Θα ‘ρθει μια μέρα που δε θα ανεβάζουμε στη σημαία στο μπαλκόνι για να μη μας αποδώσουν τον τρισκατάρατο χαρακτηρισμό του εθνικιστή. Για να πάρουμε τη σημαία σε διαδήλωση, ούτε λόγος, ήδη είσαι υπό διωγμόν ως εθνικιστής, αναγκάζεσαι να τη
διπλώσεις για να σου επιτρέψουν να συμμετάσχεις μαζί τους. Μαζί με τους πολλούς και σωστούς.


Θα ‘ρθει μια μέρα που σε τούτη τη χώρα δε θα στολίζεις τις πόλεις τα Χριστούγεννα με αστέρι και έλατα φωτισμένα, ούτε θα περιφέρεις τον επιτάφιο το Πάσχα, μην τυχόν και προσβάλλεις τους αλλόθρησκους που συγκατοικούν μαζί σου.

Και κείνα που έλεγες να τα ξεχάσεις. Πρέπει να στρογγυλέψεις τα λόγια σου, να τα μεταγράψεις ή να τα γκρούψεις τελείως. Καμιά φράση ή λέξη σου δεν πρέπει να δηλώνει εχθρική ή ξενοφοβική συμπεριφορά ή ρατσισμό ή πρόθεση εχθρική απέναντι σε αλλόθρησκους, αλλοεθνείς, διαφορετικές κοινωνικές οντότητες και δε συμμαζεύεται.
Οι ρατσιστοκυνηγοί καραδοκούν κι έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά παντού. Η ρουφιανιά κι ο φόβος απλώνεται σ’ όλη τη δημόσια ζωή, λες και έλειπε ποτέ από τούτο τον τόπο.
Κι όλα αυτά στο όνομα της ελευθερίας και της ανεκτικότητας και της δημοκρατίας.
Δεν είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας, δεν είναι θρίλερ, είναι μια εικόνα από το προσεχές μέλλον. Από έναν τόπο όπου όλοι είναι εναντίον όλων. Όλοι είναι ύποπτοι για κάτι κακουργηματικό. Όλοι είναι εν δυνάμει εχθροί. Όλοι θα πρέπει να τα έχουν καλά με όλους: με την εξουσία, αλλά και τους αδύνατους. Με τους από πάνω, αλλά και με τους από κάτω. Με τους γειτόνους, τους συναδέλφους, τους διπλανούς, τους περαστικούς, τους δικούς και τους ξένους. Και όλοι πρέπει να επιδεικνύουν «κόσμια» συμπεριφορά απέναντι στον οποιονδήποτε, αν δε θέλουν να έχουν μπελάδες. Ένα καθημερινό σκύψιμο της μέσης και γλείψιμο σε κάθε ύπαρξη.

Σβήστε λοιπόν από την καθημερινότητά σας εκφράσεις, παροιμίες και λοιπές κουβέντες που χρησιμοποιούσατε ελαφρά τη καρδία από πάππου προς πάππου. Τους ρατσιστοελεγκτές τους ρωτήσατε; Σας το επέτρεψαν; Πώς λοιπόν προσβάλετε και θίγετε τόσους συνανθρώπους μας; Μπείτε τώρα πίσω από τα σίδερα για να μάθετε να είστε εχθροπαθείς.

 Απαγορεύονται:
-Μου φέρθηκε πούστικα (για τον συνεταίρο μου που με έριξε στη δουλειά).
-Ο γύφτος με έβαλε να πληρώσω τα μισά (ο υποψήφιος γκόμενος στο πρώτο ραντεβού)
-Έγινα Τούρκος με αυτά που μου είπε (ο οποιοσδήποτε με κάνει έξαλλη)
-Έχει κατάντησε φιλιππινέζα των τροϊκανών (αφορά την πλειοψηφία των κυβερνητικών...)
-Δουλεύω σαν αράπης (το αφεντικό θέλει υπερωρίες και απλήρωτες).
-Πήγε ο Εβραίος στο παζάρι κι ήτανε Σαββάτο (παλιά κλασσική παροιμία για οποιαδήποτε αναβλητικά άτομα που χάνουν προθεσμίες. Αφορά κυρίως τον αδερφό μου).
-Κάνει τον Κινέζο. (ή την πάπια, αλλά πάλι κάποιο ζωντανό θίγεται)
-Αμερικανάκι με πέρασες; (κυρίως όταν πας να μου πουλήσεις/πλασάρεις κάτι μουσαντένιο)
-Πόντια είσαι; (στη φιλενάδα μου που φύτεψε στραγάλια κι αναρωτιέται γιατί δε φυτρώνουν)
-Ντιγκιντάγκας μου φαίνεται (ο γείτονας που κουνιέται σα μαούνα)
-Δεν τον θέλω είναι Βλάχος. (Ο υποψήφιος γαμπρός φοράει κάλτσα με πέδιλο)
-Του τα ‘φαγε όλα η πουτάνα και τον παράτησε μια βδομάδα πριν το γάμο (μη λέμε ονόματα)
-Σε καθυστερημένους απευθύνεται; (παρακολουθώντας τους σχολιαστές των τηλεοπτικών δελτίων).

Θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε βάλει τα χέρια μας και έχουμε βγάλει τα μάτια μας. Εμείς οι «προοδευτικοί» και ανοιχτόμυαλοι πολίτες αυτής της χώρας. Έχουμε πέσει θύματα των δόλιων σχεδίων φίμωσης των κυρίαρχων τούτης της γης.
Που μας «παραχώρησαν» το προνόμιο να επιλέξουμε οι ίδιοι τα δεσμά μας.
Ένα στρατόπεδο της σκέψης και του νου. Των λόγων και των έργων μας. Αλλά πιο πολύ των προθέσεων μας.

Αλλά τότε θα είναι πια πολύ αργά.

Τότε ακόμα και οι στίχοι του αγαπημένου μου ποιητή θα είναι υπό διωγμόν:

Αυτοί δεν είναι οι δρόμοι που γνωρίσαμε
Αλλότριο πλήθος έρπει τώρα στις λεωφόρους
Αλλάξαν και των προαστίων οι ονομασίες
Υψώνονται άσυλα στα γήπεδα και στις πλατείες.
Ποι
ος περιμένει την επιστροφή σου; Εδώ οι επίγονοι
Λιθοβολο
ύν τους ξένους, θύουν σ᾿ ομοιώματα,
Ε
ίσαι ένας άγνωστος μες στο άγνωστο εκκλησίασμα
Κι
από τον άμβωνα αφορίζουνε τους ξένους
Ρίχνουνε στους αλλόγλωσσους κατάρες.

Εσύ στους σκοτεινούς διαδρόμους χώσου
Στις δαιδαλώδεις κρύπτες που δεν προσεγγίζει
Ούτε φωνή αγριμιού ή ήχος τυμπάνου·
Εκεί δε θα σε βρουν. Γιατί αν σ᾿ αφορίσουν
Κάποιοι –αναπόφευκτα– στα χείλη τους θα σε προφέρουν
Οι σκέψεις σου θ᾿ αλλοιωθούν, θα σου αποδώσουν
Ψιθυριστά προθέσεις, θα σε υμνήσουν.
Με τέτοιες προσιτές επιτυχίες θα ηττηθείς.
Τεντώσου απορρίπτοντας των λόγων σου την πανοπλία
Κάθε εξωτερικό περίβλημά σου περιττό
Και της Σιωπής το μέγα διάστημα, έτσι,

Τεντώσου να πληρώσεις συμπαγής
 

11 σχόλια:

  1. Μπράβο στην Κατερίνα και σε σένα Ανατολή για την αναδημοσίευση!
    Αυτό το σύνταγμα το'χουν κάνει σαν τον κώλο τους οι διάφοροι συνταγματοκτόνοι.
    Άρθρο 14, παρ.1 του συντάγματος:
    Kαθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του τύπου τους στοχασμούς του τηρώντας τους νόμους του Kράτους.
    mina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχα, δύσκολο θέμα έπιασες Ανατολή, υπαρκτό βέβαια το ζήτημα που βάζεις.

    Την 25 Μαρτίου αγόρασα μια σημαιούλα και την είχα στο αυτοκίνητο. Μου λέει ένας φίλος: θα σε περάσουν για χρυσαυγίτισα. Βρε άσε με από κει, του λέω. Μοιάζω εγώ για χρυσαυγίτισα;

    Υπάρχουν όμως και αυτοί Ανατολή μου, που καπηλεύονται την πατρίδα, τα σύμβολά της. Και επειδή υπάρχουν και αυτοί, είναι δύσκολο το πρόβλημα.

    Τώρα για τη χρήση των λέξεων που λες, θα έλεγα οτι πολλά πράγματα που συνηθίζαμε στο παρελθόν δεν ήταν και σωστά π.χ. εγώ προσέχω πως χρησιμοποιώ τη λέξη τρελός ή ψυχασθενής, διότι αυτό είναι μια ασθένεια. Σήμερα είμαστε πιο ευαίσθητοι σε ζητήματα προσβολής διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αυτό δεν είναι κακό. Κακή όμως είναι η καπηλεία του για επιβολή και έλεγχο φασιστικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί που καπηλεύονται την πατρίδα υπάρχουν γιατί η αριστερά στην Ελλάδα αποστρέφεται την πατρίδα και τα σύμβολά της.Είναι διεθνιστές τρομάρα τους.Φέρνουν απ'έξω, κυρίως από την λατινική αμερική, όλα τα πολιτιστικά καλούδια που έχουν, μας πασάρουν τους ηγέτες τους για ινδάλματα, ξεχνώντας όμως να φέρουν το δημοφιλέστερο συνθημά τους: patria o muerte.
      mina

      Διαγραφή
    2. Αγαπητή Μίνα,
      εσύ τουλάχιστον μπορεί να έχεις πάρει είδηση ποια ήταν η αφορμή για αυτό το άρθρο. Η χλαπαταγή που εξελίχθηκε στο μπλογκ που σχολιάζουμε. Τρόμαξα από τις κραυγές του όχλου. Του "προοδευτικού" όχλου, εξαιτίας δυο κουβέντων υποστήριξης στη γυναίκα που βάλλονταν άδικα από παντού.
      Patria o muorte! Η τελευταία φορά που το επικαλέστηκα σε έναν κολλημένο εγκέφαλο, μου είπε ότι λαϊκίζω και στη συνέχεια με έβρισε.
      "Πατρίδα ή θάνατος!' Έτσι κλείνει το γράμμα του Τσε στον Κάστρο για το έτος Γεωργίας. Μου φέρανε μπλούζα από την Κούβα με ολόκληρο το γράμμα πάνω. Άμα χάσω 2-3 κιλά θα μου κάνει.
      :)

      Διαγραφή
    3. Κερασούλα, έφυγα από το χώρο της Αριστεράς εδώ και 2 χρόνια επειδή έβλεπα εγκληματικές θέσεις ως προς τα εθνικά ζητήματα και το θέμα της μετανάστευσης.
      Αν και ο συγκεκριμένος χώρος που με φιλοξενεί τώρα αρχίσει και στρογγυλεύει τα πράγματα από μόδα, φόβο ή οτιδήποτε άλλο, την κάνω και από εκεί.
      Προτιμώ να μείνω απέξω και να κάνω χάζι αυτούς που θα αλληλοτρώγονται.

      Διαγραφή
  3. http://pentanostimi.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html
    Το ΄΄σφάλμα της Δημουλά και η ''ιερή ΄΄ αγανάκτηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη από το χωρο της Αριστεράς, μετά την Κατερίνα.
      Σου έχω απαντήσει.
      Χαίρομαι που υπάρχουν ελεύθερα πνεύματα και φωνές λογικής σε όλους τους χώρους, τελικά.

      Διαγραφή
  4. Μόλις πριν λίγα λεπτά ήμουν στο "Κεράσια και Κρίνοι" κι από εκεί ανακάλυψα κι εσάς!
    Παιδιά μου, τι ανακούφιση που υπάρχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ασ υπερασπιστω τη χαμενη τιμη της αριστερας γιατι ενω αυτη εχυνε το αιμα της για την πατριδα,αλλοι βγηκαν πατριωτες και ανεμιζαν περηφανα τις σημαιες κανοντας τες πολλες φορες παλουκια για να χτυπουν μεχρι θανατου αδυναμους ανθρωπους Οσο για το ο,τι οι αριστεροι ειναι διεθνιστες αυτο δεν τους στερει την ικανοτητα να αγαπουν τη δικη τους πατριδα...το αντιθετο θα ελεγα. Τελος,τη Δημουλα την κρινω περισσοτερο για τη σταση της απεναντι στο δρα μα του λαου και λιγοτερο για τα υπολοιπα.Καληνυχτα! ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πιστεύω πως το μπράβο στον (ή στην - με τα ψευδώνυμα στο διαδίκτυο μπορείς εύκολα να εκτεθείς)συντάκτη του άρθρου είναι λίγο και κινδυνεύει κανείς να μειώσει με τον φτωχό λόγο του το νόημα.
    Το θεωρώ όμως μια εξαιρετική ευκαιρία για να σχολιάσω ορισμένα άτομα που θεωρούν εαυτούς τους απόλυτους κριτές της αριστεροσύνης ή της προοδευτικότητας όλων των υπολοίπων (αυτός κι αν είναι ουσιαστικός ρατσισμός)Ανθρωποι που κρύβονται πίσω από ένα όνομα - άγνωστο αν πρόκειται για το πραγματικό τους- και με ζέση περίσσια λογοκρίνουν τον οποιονδήποτε γράψει ή πει το οτιδήποτε. Μου θυμίζουν τρομερά την περίφημη "ομάδα αλήθειας" ή κάπως έτσι της ΝΔ που έχουν αναλάβει εργολαβικά να παρακολουθούν την όποια γραπτή ή προφορική δήλωση των πολιτικών τους αντιπάλων. Στο πρώτο έστω και ορθογραφικό λάθος σηκώνεται ουρανομήκης η κραυγή καταδίκης. Ετσι κι αυτοί οι "κριτές" της προοδευτικότητας των άλλων, σκυμένοι μπροστά στην οθόνη του Η/Υ μετρούν τις λέξεις, τις ζυγίζουν και αποφαίνονται "προδότης του λαικού κινήματος ο τάδε" "κρυφοφασίστας ο άλλος" και άλλα που η αγαπητή Ανατολή ελπίζω πως αντιλαμβάνεται και θεωρώ πως δεν είναι σκόπιμο να εξηγήσω δίνοντας πιο συκεκριμένα παραδείγματα. Κλείνοντας το ίσως φαινομενικά παράλογο αυτό σχόλιο θα θυμίσω μια ερώτηση στην αγαπητή Ανατολή: ήταν τόσο πικρόχολο το ερώτημα που μια φίλη σου δείχνει να βγήκε απ τα ρούχα της;
    Α

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπημένε μου φίλε,
    αν κατάλαβα καλά με συγχαίρεις για το άρθρο. Σε ευχαριστώ γι' αυτό.
    Όσον αφορά τις ενστάσεις σου, ελπίζω να μην αναφέρεσαι σε μένα. Από έφηβη ανακάλυψα μία ιδιομορφία στο χαρακτήρα μου: Να προσπαθώ να υπερασπίζομαι οποιονδήποτε βάλλεται άδικα και μαζικά. Ήταν μια αίσθηση δικαίου και μια ανάγκη στήριξης σε όποιον θεωρούσα "αδύναμο". Ως εκ τούτου έχω υπερασπιστεί δημόσια και ιδιωτικά ανθρώπους που διαφωνώ μαζί τους ιδεολογικά, είναι εχθροί μου ή μπορεί να τους θεωρώ τους μεγαλύτερους μ..λάκες.
    Δεν θα αναφερθώ σε παραδέιγματα. Θα πάρει πολύ χρόνο.
    Θα εξακολουθήσω να το κάνω κατακρίνοντας όποιον θεωρώ ότι κάνει λάθη ή υπερασπίζοντας όποιον θεωρώ ότι βάλλεται άδικα. Ακολουθώντας πάντα τη φωνή της καρδιάς και της συνείδησής μου και τίποτε άλλο. Ακόμα κι αν μείνω μόνη μου στον κόσμο.
    Το σχόλιό σου το διάβασα 2 φορές, για να μην παρερμηνεύσω τα σημαινόμενα.
    Επειδή δε θέλω να με πιάσει κανείς στο στόμα του (φοβάμαι για διάφορους λόγους), θα σου απαντήσω ιδιαιτέρως για πρόσωπα που αναφέρεις στο κλείσιμο...

    Κάποτε (πριν από αιώνες) επιχείρησα να σου εξηγήσω την διάσταση και την ομορφιά του ποιητικού λόγου, τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενα...
    Σε ευχαριστώ (που με διαβάζεις).


    ΑπάντησηΔιαγραφή