Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Κράτα κάτι αναμμένο



Αυτούσιο το ευχετήριο μήνυμα του κυρίου Σαμαρά από το Ναύπλιο όπου γιόρτασε το Πάσχα: «Ας κρατήσει ο καθένας μέσα του, στην καρδιά του, μια αναμμένη λαμπάδα που να συμβολίζει την προσδοκία για την Ανάσταση και της πατρίδας μας και την αισιοδοξία για το μέλλον του ελληνικού λαού. Χριστός Ανέστη»!


Έκανα κάποιες σκέψεις διαβάζοντας το βαθυστόχαστο μήνυμα του πρωθυπουργού:
Η πατρίδα έχει πεθάνει και της ευχόμαστε να αναστηθεί. Το λέμε τόσον καιρό και μας χαρακτηρίζουν λαϊκιστές. Σήμερα μας επιβεβαιώνεται και τα πιο επίσημα χείλη: αυτουνού που παριστάνει τον πρωθυπουργό.
Και τώρα τίθεται το σημαντικό ερώτημα: Αν η πατρίδα είναι νεκρή, τότε ποιος τη σκότωσε; Δε θα πρέπει να αναζητήσουμε το δολοφόνο και να τον δικάσουμε; Εδώ σκύλο σκοτώνεις και σε τρέχουν στα δικαστήρια. Όχι κοτζαμάν πατρίδα με τόσες ψυχές απάνω. Ή μήπως πέθανε επειδή ήρθε η ώρα της;

Επίσης μας προέτρεψε να κρατάμε μια αναμμένη λαμπάδα, όσο περιμένουμε την Ανάσταση ως δείγμα πίστης και αισιοδοξίας.
Δεν μας διευκρίνισε όμως τι είδους λαμπάδα: όπως αυτές τις μακριές που πάμε στην εκκλησία όταν κάνουμε τάμα ή από τις άλλες τις χρωματιστές με τους φιόγκους που φέρνουν στα βαφτιστήρiα οι νονάδες.
Κι εμείς σε κάτι αναμμένο το βλέπουμε κύριε Σαμαρά! Αλλά επειδή η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη και χρήζει δραστικότερης λύσης, κερί θα' ναι, μολότοφ θα 'ναι, δαυλός θα 'ναι... Θα σας γελάσω.

 
Κι ενώ γελούσα καθώς διάβαζα αυτό το ανεκδιήγητο μήνυμα για τα κεριά, τα λιβάνια και το φως (της ελπίδας; της πίστης; της αισιοδοξίας;), μου ήρθαν στο νου οι στίχοι του ποιητή, (που με είχαν παιδέψει στο πανεπιστήμιο καθώς είχαν μπει στις εξετάσεις):
«ο ήλιος κυκλοδίωκτος,
ως αράχνη, μ' εδίπλωνε
και με φως και με θάνατον
ακαταπαύστως».
Φωτιά λοιπόν, να τα κάψουμε όλα. Και εμείς να παρακολουθούμε μαγεμένοι τις λυτρωτικές φλόγες.
Ένα φως που θα κάψει, ένα φως που φέρνει θάνατο αλλά και ζωή. Μέσα από το θάνατο η λύτρωση. Μέσα από τις στάχτες η αναγέννηση και η ελπίδα. Φωτιά, φως, θάνατος, ζωή...
Ο ίδιος ο δρόμος του θανάτου θα μας οδηγήσει στο φως.

Σημ. Πιο ηλίθιο πασχαλινό μήνυμα είχα να διαβάσω από την προηγούμενη βδομάδα που διάβασα το φετινό ευχετήριο μήνυμα του προϊσταμένου μου.

4 σχόλια:

  1. Εμπρος να γινουμε ολοι Καναρηδες πυρπολητες!Καλο σου βραδυ,καλη μου φιλη! ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μπουρλότο δεν το σκέφτηκα!!!!
      Καλή σου νύχτα και όνειρα γλυκά με εξαγνιστικές φωτιές....

      Διαγραφή
  2. Θα ξεράσω τη μαγειρίτσα που δεν κατάφερα να φάω...
    Μα πόσο προβλέψιμος ακόμα και στις δηλώσεις του...
    Να σου ευχηθώ Χρόνια Καλά κι από δω με Υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά και σε σένα και εύχομαι να πέρασες όμορφες και ξεκούραστες στιγμές. Καλή επάνοδο στην άχαρη καθημερινότητα!

      Διαγραφή