Πρέπει να πεινάσετε σήμερα για να έχετε φαΐ αύριο (κι άμα το δείτε να μου γράψετε).

Την κατανόησή της για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια άνεργοι στην Ευρώπη εξέφρασε η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CBS, χαρακτηρίζοντας, ταυτόχρονα, την κατάσταση αυτή «αναγκαία».

«Γνωρίζω πώς είναι για κάποιον που χάνει τη δουλειά του, για οικογένειες που δύσκολα τα βγάζουν πέρα. Όμως, την ίδια στιγμή, ξέρω ότι αυτό είναι απαραίτητο.

Και πρόκειται για μία διαδικασία την οποία πρέπει οι χώρες να υποστούν, προκειμένου να επανέλθουν στην ανάπτυξη και να δημιουργήσουν ξανά θέσεις εργασίας».

Αν τα παραπάνω λόγια της σκύλας του ΔΝΤ σας φαίνονται εξωφρενικά, παράλογα ή απλώς κυνικά, σίγουρα δεν έχετε δει ακόμα τίποτα. Για να πάρετε μια γεύση από το αύριο σε τούτη τη χώρα, δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ « Το μεγάλο ξεπούλημα» παραγωγής 2007, του Γερμανού σκηνοθέτη Florian Opitz που καταγράφει την πολιτική του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στις χώρες που κατέλαβε για να «συμμορφώσει» πολύ- πολύ πριν από εμάς εδώ στην Ευρώπη.

Πρόκειται για ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ 94 λεπτών με το οποίο θα καταλάβετε τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι Διεθνείς Οργανισμοί για να υποδουλώσουν τα έθνη και τους λαούς, λεηλατώντας τις περιουσίες τους.

Οι μέθοδοι, η επιχειρηματολογία τους, ακόμα και το λεξιλόγιό τους είναι ανατριχιαστικά ίδια με αυτή που ακούμε στη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια. Γι’ αυτό και τα λόγια της σκύλας δε μου προκαλούν εντύπωση. Πιο πολύ μου προκάλεσε εντύπωση η άρνηση του ΔΝΤ κατά το τέλος της ταινίας να μιλήσει στους συντελεστές (σύμφωνα λέει με την πολιτική τους). Αντ’ αυτού τους έδωσαν να προβάλουν στο κοινό ένα δίλεπτο διαφημιστικό βιντεάκι με το οποίο το ΔΝΤ εξηγεί το θεάρεστο έργο του. Το βιντεάκι σε μορφή κόμικς(!), προφανώς απευθυνόταν σε νήπια ή νοητικά καθυστερημένους. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το θράσος και η ξετσιπωσιά τους να «προμοτάρουν» με αυτόν τον ξεδιάντροπο τρόπο το «έργο» τους, χωρίς να ντρέπονται.

Λίγα λόγια για το ντοκιμαντέρ:

Το μεγάλο ξεπούλημα (2007)

Der Grosse Ausverkauf -  The big sellout

Ένας οδηγός τρένου στη Βρετανία, μια μητέρα νεφροπαθούς παιδιού στις Φιλιππίνες, ένας ακτιβιστής στη Νότια Αφρική και οι κάτοικοι μιας μικρής πόλης στη Βολιβία, έρχονται αντιμέτωποι με το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Το «Μεγάλο Ξεπούλημα» είναι μια πολιτική ταινία. Ο σκηνοθέτης Florian Opitz ταξιδεύει στη Νότια Αμερική, την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρακολουθεί και καταγράφει ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους άλλαξε δραματικά με την επιβολή ιδιωτικοποιήσεων. Μέσα από τις δικές του ιστορίες, το αφηρημένο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης γίνεται συγκεκριμένο. Γίνεται σαφής η εικόνα της κατάστασης μετά την ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών, όπως η παροχή νερού, η ηλεκτρική ενέργεια, οι δημόσιες μεταφορές και η δημόσια υγειονομική περίθαλψη.

Ο ακτιβιστής που συνδέει το κομμένο ρεύμα.

Πριν τελειώσει η ταινία τον δολοφόνησαν.

Τα γεγονότα που παρακολουθούμε είναι τραγικά για όσους έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τις αρνητικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων. Επιπτώσεις που είναι συνέπεια των αποφάσεων που υπαγορεύονται από τους απρόσωπους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), για τους οποίους οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από αριθμούς...

Ο σκηνοθέτης κατορθώνει να κάνει το βαρύ ως προς το περιεχόμενο υλικό του, αφηγηματικά εύπεπτο, καθώς δεν επιλέγει να μας βομβαρδίσει με διαγράμματα, χαρτιά και αποδείξεις, απλώς και μόνο με τις ιστορίες των ανθρώπων που θίγονται.

Η διάσημη φωτο. Με γυμνά χέρια απέναντι στα όπλα.

Για να διεκδικήσει αυτό που είχε από χιλιετίες δωρεάν: το νερό.

Ως ντοκιμαντέρ δεν προβαίνει σε ακριβείς αναλύσεις ούτε και σε καταγγελτικό λόγο,γι' αυτό και δεν κουράζει. Παραμένει πιστό σε μία συγκινητική αφήγηση που κυρίως περιγράφει και  λιγότερο αναλύει, τις δραματικές συνθήκες ζωής των πρωταγωνιστών που δεν είναι σε θέση να ελέγξουν…

Αν αυτό αρκεί για να σας κινητοποιήσει, νοικιάστε την ταινία!!!!

Η ταινία συμμετείχε στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Σικάγο, Χόνγκ Κονγκ και Κωνσταντινούπολης.

• Διάρκεια: 94 λεπτά
• ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γερμανίας
• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φλόριαν ‘Οπιτζ (Florian Opitz) 

Ένα απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ θα βρείτε εδώ. Το γελοίο βιντεάκι- προμο του ΔΝΤ στο 4.38 λεπτό.

Το βίντεο είναι από: Bardopoulos