*Τίτλος συγκλονιστικής
καναδικής ταινίας του 2007 που αναφερόταν στην εμφύλια σφαγή στη Ρουάντα κατά το 1994. Ένας ηρωικός Καναδός στρατηγός ο
Romeo Dallaire επικεφαλής της ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή παρακούοντας τις διαταγές των ανωτέρων του
που του ζητούν να εγκαταλείψει τη χώρα, παραμένει στην περιοχή μόνος του με μικρό τμήμα εθελοντών
(σχεδόν άοπλων) και προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί. Καταφέρνει με κίνδυνο της ζωής του, να γλυτώσει 30.000 Τούτσι από
τις σφαγές των Χούτου και παράλληλα να ευαισθητοποιήσει τον παγκόσμια κοινή
γνώμη για τα γεγονότα σ’αυτή τη μικρή αφρικανική χώρα...
Η ταινία είναι αυτοβιογραφική.
Ο τίτλος της ταινίας αυτής μου
ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό αντικρίζοντας την παραπάνω φωτογραφία που δείχνει τον
Αλέξη Τσίπρα σε εγκάρδια χειραψία με τον πρόεδρο του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου Μάρτιν
Σουλτς (και προπαγανδιστή των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Ελλάδα, οι οποίες
θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση, αρκεί η χώρα να μείνει προσηλωμένη στο ευρώ
και να συνεχίσει τη λαμπρή της πορεία).
Υ.Γ. Οι ήρωες μου εξακολουθούν να
είναι αυτοί: Οι άνθρωποι που μόνοι προσπαθούν να τα βάλουν με τα θηρία. Υπακούοντας
μόνο στην φωνή της καρδιάς και της συνείδησής τους. Όχι στις εντολές των ανωτέρων,
ούτε της λογικής.
Οι ήρωές μου ακόμα παραμένουν αυτοί οι λίγοι τρελοί, που ορθώνουν
το ανάστημά τους προσπαθώντας να σώσουν όσους περισσότερους μπορούν. Όπως ο Νταλέρ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου