Πυκνοί καπνοί

Η προπαγάνδα εναντίον της καύσης ξύλων για θέρμανση οργιάζει τούτο το χειμώνα.
Ανακάλυψαν (το αυτονόητο): Ότι ο κόσμος για να ζεσταθεί και να μην ψοφήσει από το κρύο, φέτος που ακρίβυνε το πετρέλαιο, στράφηκε στην πιο φτηνή (και λιγότερο αποδοτική), λύση της σόμπας και του τζακιού.

Η προπαγάνδα ειδικών και ευαίσθητων περιβαλλοντολόγων- γυρολόγων στα ΜΜΕ, προσπαθεί να μας πείσει ότι η μαζική καύση ξύλων πλήττει το περιβάλλον των πόλεων χειρότερα από την καύση πετρελαίου, επιβαρύνοντας την ατμόσφαιρα με αιθαλομίχλη, αιωρούμενα σωματίδια κλπ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το πετρέλαιο είναι πιο οικολογικό από την πανάρχαια μέθοδο θέρμανσης της φωτιάς με ξύλα!!!!

Όπως είναι προφανές μας προετοιμάζουν για νέας μορφής «πράσινο» φόρο θέρμανσης.
Δεν τους έχει πιάσει καμιά σκορδοκαΐλα για την επιβίωση του πληθυσμού, ούτε για το καημένο το περιβάλλον που κινδυνεύει. Αυτό θα έπρεπε να το σκεφτούν οι οικονομικοί φωστήρες εγχώριοι και ξένοι, όταν έπηζαν τον κόσμο στην φτώχεια και τους φόρους.

Χωρίς να διαθέτω μαντικές ικανότητες, μπορώ να προβλέψω ότι το νέφος που βλέπουμε  σήμερα στις πόλεις από την καύση ξύλων, δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτό που θα δούμε του χρόνου ή του παραχρόνου. Γιατί σήμερα βλέπουμε να καίγονται ακόμα ξύλα ως καύσιμη ύλη. (Αγορασμένα, κομμένα από το διπλανό πάρκο ή κλεμμένα από το χωράφι του γείτονα). Σε λίγο καιρό αυτά που θα καίγονται ως καύσιμη ύλη θα είναι οτιδήποτε μπορεί να καεί: Ξύλα από τα γιαπιά, έπιπλα από τα σκουπίδια, λάστιχα, ακόμα και πορτοπαράθυρα που θα ξηλώνουν οι απελπισμένοι από τα διπλανά σπίτια.
Και τότε θα δούμε πράγματι μόλυνση και νεκρούς στα σπίτια από τα δηλητήρια και τις αναθυμιάσεις της καύσης.

Αυτό που περιγράφω, είναι αποτέλεσμα λογικών συλλογισμών, απλώς: Ο πληθυσμός σε συνθήκες κατοχής, προκειμένου να επιβιώσει θα κάνει τα πάντα.

Ο Έλληνας σε συνθήκες σκλαβιάς όπως έχει δείξει η Ιστορία αναπτύσσει τη νοοτροπία του ραγιά. Ο ραγιαδισμός έχει δύο χαρακτηριστικά: Την δουλοπρέπεια/ υποταγή απέναντι στους δυνάστες, ταυτόχρονα με την εφευρετικότητα που αναπτύσσει στην προσπάθειά του να επιβιώσει σε αυτές της συνθήκες. Δηλαδή προσπαθώντας να κλέψει, να ξεγελάσει το φοροεισπράκτορα, να τον καλοπιάσει,να γλείψει, προκειμένου να σώσει το τομάρι του. Θα γίνει εφευρετικός, δημιουργικός, πονηρός ακόμα και σε βάρος του γείτονα ή του συγγενή του. Θα καταδώσει, προδώσει, θα συνεργαστεί με το δυνάστη για να σώσει την οικογένειά του. (Ακόμα και τα αγόρια τα μεταμφίεζαν και τα μεγάλωναν σαν κορίτσια προκειμένου να τα σώσουν από το παιδομάζωμα). Υπάρχουν άπειρα τέτοια παραδείγματα προσπάθειας επιβίωσης στην Τουρκοκρατία.

Είμαι σίγουρη ότι η σημερινή κατοχή, θα κρατήσει επί μακρόν. Όπως είμαι σίγουρη ότι ο πληθυσμός θα μηχανευτεί ένα σωρό τεχνάσματα προκειμένου να επιβιώσει, δηλαδή να τραφεί και να ζεσταθεί. Ακόμα κι αν αύριο απαγορεύσουν την καύση ξύλων ή βάλουν τρελούς φόρους θέρμανσης.

Ουκρανοί αιχμάλωτοι καλοκαίρι '42.

Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά ότι ο ανθρώπινος οργανισμός σε ταυτόχρονες συνθήκες ψύχους και πείνας, ξεχαρβαλώνει. Ο εγκέφαλος παύει να λειτουργεί κανονικά. Στην προσπάθεια του οργανισμού να βρει ενέργεια καίγοντας  θερμίδες (ανύπαρκτες), ώστε να διατηρήσει τη θερμοκρασία του σώματος σταθερή (36^oC), όταν αυτή του περιβάλλοντος είναι πολύ χαμηλότερη (π.χ. -17^oC), κλατάρει. Σε τέτοιες συνθήκες έχουν εμφανιστεί περιπτώσεις κανιβαλισμού. Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να επιβιώσει τρώει ανθρώπινο κρέας.
Γνωρίζω 3 τέτοιες περιπτώσεις: Κατά την πολιορκία του Στάλιγκραντ από πλευράς των εγκλωβισμένων Γερμανών στρατιωτών, οι οποίοι είχαν μείνει χωρίς ανεφοδιασμό, στους αιχμάλωτους από τους Ναζί Ουκρανούς στρατιώτες και πολίτες κατά την κατάληψη της Ουκρανίας το χειμώνα του ’41-‘42 και το πιο γνωστό σχετικά σύγχρονο τραγικό περιστατικό είναι με τους επιζήσαντες παίχτες της Ουραγουανής Ομάδας Ράγμπυ στις Άνδεις το ’72.

Αυτό που θέλω να πω συμπερασματικά είναι πως ο ελληνικός πληθυσμός θα κάνει τα πάντα προκειμένου να τραφεί και θα κάνει τα πάντα προκειμένου να ζεσταθεί. Οπότε βγάλτε όσες φωτογραφίες μπορείτε από τα δάση στην ύπαιθρο και τα άλση στις πόλεις.

Κλείνοντας θέλω να απευθύνω ένα ερώτημα προς τους ανησυχούντες οικολόγους:
Η καύση του πληθυσμού σε φούρνους προκαλεί άραγε την ίδια αιθαλομίχλη ή μικρότερη; Μήπως δηλαδή να εξετάσουμε και αυτό το ενδεχόμενο διάολε, αν είναι πιο αποδοτικό και συμφέρον, περιβαλλοντικώς…