Μου εύχεσαι ή με δουλεύεις;

Σήμερα το πρωί ξεκίνησα με τη διάθεση να γίνω καλός άνθρωπος. Ίσως έφταιγε το γεγονός πως μου είπαν τα κάλαντα κάτι χαριτωμένα παιδάκια που μπερδεύτηκαν και μου έψελναν τα χριστουγεννιάτικα και μετά πλακωθήκανε στις φάπες. Ή ίσως η Στέλλα η φίλη που μου τα έχωσε γιατί ήμουν γαϊδούρα και δεν έστειλα ευχές, ούτε σήκωσα το χέρι μου να πάρω κάνα τηλέφωνο όλο το διάστημα των γιορτών. Η αλήθεια είναι ότι φέτος δεν πήρα τηλέφωνο άνθρωπο, να του ευχηθώ, ούτε μέιλ έστειλα, ούτε κάρτα, ούτε τίποτα.

Αφενός δεν είχα όρεξη και αφετέρου βαριόμουν. Απολάμβανα το στολισμένο σπίτι, την ξεκούραση, τη ζεστασιά από μια σόμπα με λάμπες χαλαζία που αγόρασα από το υπόλοιπο του τελευταίου δώρου και τη τζαζ στο στερεοφωνικό. Όποτε δεν απολάμβανα όλα τα παραπάνω, βλαστημούσα.

Το Στουρνάρα, την Κυβέρνηση, το μνημόνιο, το ευρώ, τη Μέρκελ και τον ελληνικό λαό.

Τέλος πάντων, το πρωί σε ένα διάλειμμα μεταστροφής, είπα να ξεκινήσω την ευχετήρια περιήγησή μου στο μενού του κινητού μου.

Ξεκινώ με το Μάρκο. Οπλίζομαι με χαμόγελο, κέφι και αρχίζω:

-Ναι;

-Καλή χρονιά με υγεία, δύναμη, αισιοδοξία, πίστη, μαχητικότητα….

-Πιωμένη είσαι;

-Μπαρντόν;

-Τι έπαθες, ρε;

……

Αυτό ήταν! Η ευχετήρια κούρσα μου σταμάτησε στο Μάρκο. Συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος έχει τέτοια διάθεση, που όταν του εύχεσαι, νομίζει ότι τον δουλεύεις…

Εν πάση περιπτώσει, χωρίς να έχω διάθεση δουλέματος, θα σας ευχηθώ κάπως παράξενα για την καινούργια χρονιά:

Να έχετε αγαπημένα πρόσωπα γύρω σας, να βρείτε ανθρώπους που να μπορείτε να μοιράζεστε τις σκέψεις σας, γιατί στο τέλος θα παραμιλούμε όλοι στους δρόμους σαν τους τρελούς και να κάνετε περισσότερους φίλους από ότι εχθρούς.

Α! και να βρείτε χρόνο να κοιτάτε ψηλά, τον ουρανό. Μπορεί να είστε τυχεροί να δείτε ένα υπέροχο ολοστρόγγυλο φεγγάρι να ξεπροβάλλει απ’ τα σύννεφα.

Κι ανοίξτε τα αυτιά σας να ακούσετε τον άνεμο. Όλο και κάτι ψιθυρίζει…

Υ.Γ. Κι όσο για σένα φίλε, αν με διαβάζεις, σου εύχομαι να κερδίσει φέτος στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, για να πάρεις ικανοποίηση επιτέλους στη ζωή σου.