Θεέ μου προφύλαξέ με από τους φίλους μου, τους εχθρούς μου τους αναλαμβάνω εγώ. (Αντίγονος Β΄Γονατάς, Μακεδόνας βασιλιάς)

Πολλοί σοσιαλιστές βρε παιδί μου. Έπηξε η Μεσόγειος στο Σοσιαλισμό και δεν το ξέραμε, (ούτε και η Μεσόγειος το ήξερε). Μετά το Γιώργο το δικό μας, Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, σοσιαλιστής και μέλος της Διεθνούς αυτής (των ληστών), υπήρξε και ο Μπεν Αλί δικτάτορας της Τυνησίας αλλά και ο αξιαγάπητος Αιγύπτιος στα μάτια εκατομμυρίων Αράβων, Χόσνι Μουμπάρακ.

Φαντάζομαι ο Πρόεδρος θα τον διαγράψει κι αυτόν από τη Λέσχη μετά την πτώση του, άρον άρον και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις.

Όλα τα χαϊδεμένα παιδιά της Δύσης, οι εκλεκτοί ευρωπαίων, Αμερικάνων, ΔΝΤ κλπ πέφτουν ο ένας μετά τον άλλον σαν τα κοτόπουλα.

Τόση αχαριστία πια από τους λαούς που κυβερνούν, τόση αγνωμοσύνη;

Αλλά τι περιμένεις από αμόρφωτους χωριάτες….

Σημ. Αυτό που μου τη δίνει είναι η ανανδρία. Τη θεωρώ μέγιστο ελάττωμα, εμετικό χαρακτηριστικό του ανθρώπινου χαρακτήρα. Τους φίλους σου δεν τους προδίδεις, δεν τους εγκαταλείπεις ποτέ. Όποιοι κι αν είναι αυτοί, ό,τι κι αν έχουν κάνει. Η προδοσία και μάλιστα τόσο άμεσα, είναι ανανδρία, είναι παλιανθρωπιά.  Το φίλο, σύντροφο και εκλεκτό όλων αυτών, Μπεν Αλί, νύχτα τον διέγραψε ο Γιώργος, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ.

Θυμάμαι σα χτες την περίπτωση Τσαουσέσκου. Οι εφημερίδες μας, οι έγκριτοι δημοσιογράφοι και οι φωτισμένοι πολιτικοί του 3^ου δρόμου το ’89, έγραφαν διθυραμβικά σχόλια για την επιτυχία αυτού του ηγέτη να μηδενίσει το εξωτερικό χρέος της χώρας του, να καταφέρει η χώρα του να είναι αριθμητικώς και λογιστικώς εντάξει σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντς. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους η Ρουμανία ήταν πρότυπο για την Ευρώπη και ο Τσαουσέσκου μεγάλο κεφάλι.

Μερικούς μήνες αργότερα οι πεινασμένοι και εξεγερμένοι Ρουμάνοι τον έστησαν στον τοίχο.

Τότε οι δικοί μας φωστήρες, ανακάλυψαν ένα δικτάτορα.