Συναίνεση (μια μπαλάντα για το Γιωργάκι)

"Βιοπάλη, διασπορά και εξορία,
συγκροτούν μια λαμπερή βιογραφία,
ο πατέρας του τον παίρνει στη δουλειά του
κι έτσι βάζει σε τροχιά τα όνειρά του..."   

Το βρήκα στο: ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ.

Εκπληκτική μπαλάντα της Δανάης Παναγιωτοπούλου. Χαρά στο κουράγιο της κοπέλας που βρήκε το χιούμορ και τις λέξεις και δημιούργησε αυτό το τραγούδι.

Ακούγοντάς το, δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.

Το βίντεο είναι από:  yafkarecords

Συναίνεση

στίχοι, ερμηνεία: Δανάη Παναγιωτοπούλου

μουσική: δάνειο από την "ιστορία της Μαρίας" του Βασίλη Νικολαΐδη

Το έμβλημα του τόπου, ο Γιωργάκης,
πάντα ήθελε να γίνει Πλανητάρχης
εξ απαλών ονύχων είχε ονειρευτεί
απ' τα χείλη του να κρέμεται η οικουμένη
και με μια κίνησή του καλοζυγισμένη
να προκαλέσει διεθνή ζητωκραυγή!

Μετρημένος, συνετός και πατριώτης
με πυγμή, με τσαγανό μα και ιππότης...
Τι άλλο θα βρω για να σας πω μισές αλήθειες
είναι περίπλοκες της κάστας οι συνήθειες...
Βιοπάλη, διασπορά και εξορία,
συγκροτούν μια λαμπερή βιογραφία,
ο πατέρας του τον παίρνει στη δουλειά του
κι έτσι βάζει σε τροχιά τα όνειρά του...

Μία μέρα μια γυναίκα τον πλευρίζει
"κακομοίρη μου", στ' αυτί τού ψιθυρίζει
"ο Ανδρέας είναι, λένε, τροτσκιστής
να φοβάσαι τα παιδιά της Αλλαγής"
Τα ζιβάγκο πρέπει να εγκαταλείψει,
μουστάκι αφήνει για να μοιάζει με τον Τρίτση!
Από Τρίτσης πως κατέληξε Ομπάμα,
το γνωρίζει μόνο η ίδια του η μάνα...

Από δίπλα, εντός-εκτός κι επί τα αυτά του,
όλοι κοίταζαν αν μοιάζει στον μπαμπά του!
Δεν του πήγαινε να γίνει λαοπλάνος
μα ούτε να κάθεται και να κοιτάει σα χάνος...
Όταν πήρε εν μία νυκτί το δαχτυλίδι
ένα σχέδιο είχε καταστρώσει ήδη:
μια κυβέρνηση μη κυβερνητική
με αρχηγό έναν αντιεξουσιαστή

Οι εκλογές ήταν χαμένες από χέρι,
μα επιτέλους λάμπει το δικό του αστέρι!
Oι καινούργιοι καταστρώνουνε καριέρες
κι οι παλιοί μετρούν ανάποδα τις μέρες
Kάθε τρίμηνο μια πρόταση μομφής
κι ολοένα να πληθαίνουν οι κινέζοι της βουλής
Eδώ στο άβατο πατάει το παρακράτος
κι αυτοί μπαλώνουνε του Κορκoνέα το "κατά λάθος"

Κάποιος βρέθηκε να τον διαφωτίσει,
σε αεροπλάνο θα τον είχε συναντήσει
"Μ' ένα κόμμα διαλυμένη συμμορία
πως θα γράψεις βρε Γιωργάκη ιστορία;
Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει
παρ' εκτός και του τον φέρουν οι γνωστοί-άγνωστοι ξένοι..."
Σε μια χώρα που έχει εκσυγχρονισθεί
ποιος θυμάται για τη Βάρκιζα να πει;

Όταν βγήκε στο τραπέζι το πιστόλι
ήταν ήδη αργά κι αυτό το ξέραν όλοι
πάνε "χέρι-χέρι" και το σόου αρχίζει
με στραβό όποιος κοιμηθεί αλλοιθωρίζει...
Τους οικείους του ρωτάει, "τι μένει για να κάνω;
Αχ ο Φώτης και Εκείνη να μας ζήταγαν σε γάμο!
Λες να χρειάζονται κι άλλες ομάδες κρούσης;
Λες να γνωρίζει από ελικόπτερα ο Ραγκούσης;"

Τις ημέρες που απέδιδαν οι κόποι
μαύρο σύννεφο σκεπάζει την Ευρώπη
σε σκέψεις δύσκολες είχε βυθιστεί
την ώρα που έκανε πρωινή γυμναστική.
Από τότε, πέφτει σύννεφο το ξύλο,
δεν θα το 'λεγα πως δεν κουνιέται φύλλο...
Γιά να δούμε, αν είχε δίκιο ο παλιός
που έλεγε, εδώ, "ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ!"