«Αύριο τα λουλούδια θα γίνουν ξίφη...»

Η εξουσία και η πολιτική είναι αμείλικτες. Ουδεμία σχέση έχουν με συναισθηματισμούς, ηθικές αξίες, μνήμη και κρίση.

"Μόνο σε αποικία θα ήταν υποψήφιος ο Γ. Παπανδρέου"

Από το ωσαννά μέσα σε 3 μέρες περνούν στο «άρον άρον σταύρωσον αυτόν».

Οι ομοτράπεζοι, οι αυλικοί και οι χειροκροτητές του. Οι συνεργάτες του στο έργο και στη μάσα.

Τώρα ανακάλυψαν αντί του φωτισμένου ηγέτη, ένα φορέα καταστροφής, έναν ανάξιο αρχηγό.

Θα τον ξεσκίσουν. Αυτοί που τον προσκυνούσαν μέχρι χτες για μια φωτογραφία δίπλα του, για μια καρέκλα.

Σαν τη μητριά του, τότε. Μετά την κηδεία του Αντρέα.

Που μεταβλήθηκαν όλοι οι καθημερινοί επισκέπτες της Αγράμπελης σε κοράκους και όρνεα και τη λιθοβολούσαν..

Σχεδόν τη λυπόμουν κείνη την εποχή. Πάντα θεωρούσα προστυχιά το να χτυπάς έναν πεσμένο.

Είναι οδυνηρή η πτώση. Και πιο οδυνηρή είναι η αποκάλυψη της σαπίλας της ανθρώπινης ψυχής.

Αυτόν δεν τον λυπάμαι.

Ούτε και όλο το σκυλολόι  πέριξ του, που σε λίγο θα φάνε τις σάρκες τους μεταξύ τους.