Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ βλέποντας τις σκηνές από την ορκωμοσία της τελευταίας κυβέρνησης, μου ήρθε στο νου, κηδεία.
Και συγκεκριμένα το αγαπημένο μου εδάφιο της εξοδίου ακολουθίας:
«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον. Ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα. Επελθών γαρ ο θάνατος ταύτα πάντα εξηφάνισε.
Διό Χριστώ, τω αθανάτω βασιλεί βοήσωμεν, τον μεταστάντα εξ ημών ανάπαυσον,
ένθα πάντων εστιν ευφραινομένων η κατοικία».
Ζωή σε λόγου μας. Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε το μακαρίτη. Να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες. Αμήν
ΜΠΡΑΒΟ Η ΘΡΗΣΚΑ!ΣΕ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΑΠΤΑΛΙΚΟ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦραγκίσκο,με γοήτευαν πάντα οι κηδείες! Μου αρέσουν τα λόγια. Τα ξέρω σχεδόν απέξω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης μου αρέσει και το επόμενο:
"΄Οντως φοβερώτατον το του θανάτου μυστήριον, πώς ψυχή εκ του σώματος βιαίως χωρίζεται εκ της αρμονίας και της συμφυίας ο φυσικώτατος δεσμός θείω βουλήματι αποτέμνεται".
Αλλά για παρατήρησε πιο προσεκτικά τη φωτό:
Μόνο τα κεριά απ' τα χέρια τους λείπουν!
(το φέρετρο το κρύβουν οι παπάδες!!)