Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Η Αθήνα ήταν πάντα ευρωπαϊκή πρωτεύουσα

Γ. Καμίνης: “Ναι, τους διώχνουμε τους άστεγους για να γίνουμε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα!”

Με απόλυτα κυνικό τρόπο απαντά ο δήμαρχος της Αθήνας στο ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε, σύμφωνα με το οποίο ξηλώνονται τα παγκάκια στη πλατεία Κλαυθμώνος, εκεί όπου δεκάδες άστεγοι μένουν τη νύχτα.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση Καμίνη, “τα παγκάκια ξηλώνονται για να μπορεί το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα”.

50 ακριβώς χρόνια πριν κατά τραγικά όμοιο τρόπο μια ελληνική ταινία απαγορεύτηκε να προβληθεί στην Ελλάδα.  Απαγορεύτηκε η συμμετοχή της στο φεστιβάλ των Κανών (όπου είχε πολλές πιθανότητες να διακριθεί, λόγω συγκυριών και ύφους) και τελικά επετράπη η προβολή της μετά από άγρια σφαγή. Το πετσόκομα ήταν τέτοιο που ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής της αρνήθηκε να ξαναδεί την ταινία, μέχρι το τέλος της ζωής του. «Αυτή η ταινία δεν με αφορά, δεν με αντιπροσωπεύε». Του ήταν ξένη.

«Συνοικία το όνειρο», η ταινία του Αλέκου Αλεξανδράκη γυρισμένη εξολοκλήρου σε ένα πραγματικό σκηνικό τη συνοικία- παραγκούπολη του Ασυρμάτου που βρισκόταν στην καρδιά της Αθήνας, στα άνω Πετράλωνα και την περιοχή κάτω απ’ του Φιλοπάππου, μια ανάσα από τη βιτρίνα της πόλης.

Το σκεπτικό των ανόσιων και ανεγκέφαλων λογοκριτών το 1961, ήταν το ίδιο: Η εικόνα της χώρας προς το εξωτερικό έπρεπε να είναι μια εικόνα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας και όχι τριτοκοσμική. Η εικόνα που έδινε η ταινία δεν ήταν η πρέπουσα για το εξωτερικό: άνεργοι, πόρνες, κλεφτρόνια, μικροαπατεώνες, χαμένες ψυχές. Άνθρωποι που στριφογύριζαν μάταια στο κοινωνικό αδιέξοδο της εποχής τους προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη φτώχεια και την ανέχεια. Η ταινία δυσφημούσε την εικόνα της ευημερούσας Ελλάδας. Της Ελλάδας του Καραμανλή, των μεγάλων έργων, της ανάπτυξης και της μπουλντόζας.
Ο ένας ξηλώνει τα παγκάκια για να «κρύψει» τους άστεγους και οι άλλοι απαγορεύουν την ταινία για να «εξαφανίσουν» τη δυστυχία μιας ολόκληρης κοινωνίας που ζούσε στις παράγκες ή μετανάστευε στο εξωτερικό.

Οι πράξεις των ανθρώπων τελικά εμφορμούνται από τα ίδια τραγικά κίνητρα πάντα: την αμορφωσιά και τη βλακεία.

Υ.Γ. Δε γνωρίζω ποιος ήταν δήμαρχος της Αθήνας το χειμώνα του ’41- ’42. Φαντάζομαι όμως το δήμαρχο εκείνον να απαγορεύει στους πεινασμένους Αθηναίους να πεθαίνουν σε δημόσια θέα, προκειμένου να μην πληγεί η εικόνα της Αθήνας στο εξωτερικό.

3 σχόλια:

  1. Δεύτερη καμινιά σε 3 μέρες από τον 'πρώην συνήγορο του πολίτη;;;', με πρώτη τις εικονικές βιτρίνες.Ας βάλει λοιπόν και εικονικά παγκάκια ο εικονικός δήμαρχος του 21% που εξελέγη με το 'αυτοδιοικητικό' σύνθημα μνημόνιο ή χρεοκοπία.
    mina

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητή Μίνα,
    Καλησπέρα.
    Δε με απασχολεί τόσο η απανθρωπιά στη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο η βλακεία.
    Ο τύπος μοιάζει να πάσχει από αλτσχάιμερ. Πιστεύει ότι είναι δήμαρχος της Αθήνας την εποχή του "κλέους", της Ολυμπιάδας δηλαδή. Δεν έχει επίγνωση ότι είναι δήμαρχος μιας χρεοκοπημένης- εξαθλιωμένης και υπό κατοχή Αθήνας.
    Είναι σα να θέλει να εγκαταστήσει στη Βουλή σύστημα πυραύλων αεράμυνας που εκδιώχνουν τα περιστέρια από την Πλατεία Συντάγματος γιατί λερώνουν και αμαυρώνουν την εικόνα μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας, με τις κουσουλιές τους.
    Θεέ μου, κάνε η βλακεία να μην είναι κολλητική!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς Ανατολή μου δεν πρόκειται περί βλακείας, ξέρει πολύ καλά σε ποιά Αθήνα 'δημαρχεύει', διώχνει τους άστεγους οι οποίοι του χαλάνε τη βιτρίνα για να κάνει χριστουγεννιάτικη φιέστα στην πλατεία.
    Κι αυτό με τον 'πολίτη' έχει αρχίσει και μου τη δίνει:
    Συνήγορος του πολίτη (Α κατηγορίας)
    Υπουργείο προστασίας του πολιτιΚΟΥ
    Πρώτα ο πολίτης - να σηκώσει όλα τα βάρη -
    Politis uber alles θα μας λέει και ο Ραιχενμπαχ.
    mina

    ΑπάντησηΔιαγραφή