...μα ο πόλεμος δεν είναι γνήσια περιπέτεια, είναι απλώς υποκατάστατο. Ο πόλεμος είναι αρρώστια. Όπως ο τύφος. *

*Αντουάν ντε Σαιν- Εξυπερύ, Πτήση στο Αράς.

Σαν σήμερα τα ξημερώματα της 20^ης Μαρτίου 2003 ξεκίνησε η επίθεση των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων εναντίον του Ιράκ.

Ένας βρώμικος πόλεμος, με μια διάτρητη, γελοία και κατάφορα ψευδή όπως αποδείχτηκε αφορμή: την κατοχή από την κυβέρνηση της χώρας υλικών για παρασκευή πυρηνικών όπλων, «όπλων μαζικής καταστροφής».

Μια μαύρη άνοιξη, που κάθε μέρα που περνούσε μετρούσαμε αθώους νεκρούς, «παράπλευρες απώλειες» σύμφωνα με τους συμμάχους εισβολείς.

Ένας πόλεμος που άφησε πίσω του εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς άμαχους, γυναίκες, παιδιά, γέροντες, μισερομένους, ερείπια και λεηλατημένες πόλεις, κυριολεκτικά «Σοκ και Δέος».

Αμερικανοί πεζοναύτες λεηλατούν το Μουσείο της Βαγδάτης

Ένας άδικος πόλεμος. Που όταν οι απελευθερωτές ολοκλήρωσαν το έργο τους με την κατοχή της χώρας (1η Μαΐου) και την εκτέλεση του ηγέτη της, άφησαν πίσω τους αντί για τη δημοκρατία και την ελευθερία, τον εμφύλιο σπαραγμό.

Θυμάμαι κείνη τη μαύρη άνοιξη. Που κάθε μέρα είμαστε στους δρόμους, στις διαδηλώσεις, μαζί με τα παιδιά μας. Που μας εφεύρισκαν εκείνα καινούργια συνθήματα για να φωνάζουμε. "Μπους αρκούδα, έξω από τη Σούδα", Σπύρος, 6 χρονών.

Που πηγαίναμε στη Βάση και απαιτούσαμε να φύγουν τα ξένα στρατεύματα από τη χώρα μας και να ξαναγίνει η ευλογημένη γη του Ακρωτηρίου, ελληνική.

Μια Μαύρη άνοιξη, ως και τα πουλιά καθυστέρησαν το ταξίδι τους για τα μέρη μας. Πρώτη φορά θυμάμαι τα χελιδόνια να αργήσουν τόσο τον ερχομό τους, τέλη Απρίλη είδαμε τα πρώτα χελιδόνια στον ουρανό.

Το ξέρω πως είναι αδύναμη η φωνή μου. Μπορεί να μη φτάσει ποτέ τόσο μακριά. Όμως  θα ‘θελα να φωνάξω σ’ όλους εκείνους που έχουν θύματα πολέμου από εισβολή στη χώρα τους, ας τρέξουν νωρίς τώρα σύντομα, πριν παραγραφούν τα αδικήματα. Τώρα που είναι ζεστά στη μνήμη τα εγκλήματα και οι υπεύθυνοι ζωντανοί. Όλοι εσείς χήρες, ορφανά, τραυματίες, άνθρωποι με κατεστραμμένες εστίες, πηγαίνετε τους υπεύθυνους στα δικαστήρια. Απαιτήστε αποζημιώσεις, απαιτήστε χρήμα, πολύ χρήμα για τις ζημιές και για τους νεκρούς.

Ιρακινοί, Σέρβοι, Αφγανοί, θέλετε να πολεμήστε τον πόλεμο; Πολεμήστε τον με τα δικά τους μέσα: Κάντε τον πόλεμο ασύμφορο. Κάντε τους να πληρώσουν. Να πληρώσουν αδρά. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που θα τους τσούξει και ίσως το ξανασκεφτούν διπλά και τρίδιπλα την επόμενη φορά που θα θελήσουν να εισβάλλουν σε κάποια χώρα, παίζοντας πόλεμο.

Η οικογένειά μου δεν αξιώθηκε να δει ούτε ένα μάρκο από τους απογόνους των ναζί για τη ζωή του πατέρα μου που κατέστρεψαν.

Εσείς φίλοι μου, κάντε το τώρα. Μην περιμένετε τα αδικήματα να παραγραφούν και να σβηστούν μες τη λήθη του χρόνου.

Ίσως με τον τρόπο αυτό καταφέρετε να γλυτώσετε πολλές χιλιάδες μελλοντικών νεκρών. Οι αυριανοί ζωντανοί θα σας ευγνωμονούν.

Υ.Γ. Θεωρώ απίθανο η φιλειρηνική επιχειρηματολογία να αλλάξει τα μυαλά των πολεμοκάπηλων. Όπως δεν τα άλλαξε τόσα χρόνια. Τέρμα τα περιστέρια. Ήρθε η ώρα να μιλήσουν τα έδρανα των δικαστηρίων.