Ζήτα μου ό, τι θες...

Ένας ερωτευμένος καλλιτέχνης, η καπάτσα ερωμένη και μια υπόσχεση σε στιγμές πάθους... Ή πώς ένα αριστούργημα άλλαξε χέρια. 
Μια ερωτική ιστορία του 4ου αιώνα π.Χ.

Στην αρχαία Αθήνα, και συγκεκριμένα στην αρχαία Αγορά της, δεν συζητούσαν μόνο για φιλοσοφία, δημοκρατία και πολεμικές εκστρατείες. Υπήρχαν και στέκια όπου οι πολίτες κουτσομπόλευαν και γελούσαν με τα καμώματα κάποιων διάσημων συμπολιτών τους.
Οπως π.χ. αυτό του διάσημου γλύπτη Πραξιτέλη, που την έπαθε από την πανέμορφη εταίρα -και παλλακίδα του- Φρύνη...

Αθήνα, μέσα 4ου αιώνα π.Χ. Ο Πραξιτέλης, ίσως ο πιο σπουδαίος γλύπτης της εποχής του, με μεγάλο εργαστήριο στην Αθήνα και, άρα, αρκετά εύπορος, γνωρίζει τη Φρύνη, μια καλλονή απ' τη Βοιωτία, και ξετρελαίνεται μαζί της. Τη χρησιμοποιεί ως μοντέλο για τις «Αφροδίτες» του -μία απ' αυτές αγόρασαν οι Κνίδιοι, απέναντι από τη Σύμη, και έμεινε γνωστή ως η «Κνιδία Αφροδίτη»- και την εγκαθιστά στο σπίτι του, ως παλλακίδα.
Η Φρύνη, βεβαίως, ως εταίρα, θέλει ακριβά δώρα για τις υπηρεσίες της. Ετσι, όταν ο Πραξιτέλης, σε μια πολύ... ευτυχισμένη στιγμή, της λέει «ζήτα μου ό,τι θέλεις και θα σ'το δώσω», εκείνη δεν χάνει την ευκαιρία και του ζητάει να της δώσει το γλυπτό εκείνο που ο ίδιος θεωρεί το αριστούργημά του! Κι εκείνος, φυσικά, δέχεται...

Οταν όμως πέρασε η... πολύ ευτυχισμένη στιγμή, ο Πραξιτέλης το ξανασκέφτηκε και της είπε ότι «όλα μου τα έργα τα αγαπάω το ίδιο, δεν ξεχωρίζω κάποιο ως το αριστούργημά μου»... θέλοντας έτσι να αποφύγει να της δώσει κάποιο -ίσως τον Ερμή του- που πράγματι ξεχώριζε. Η παμπόνηρη όμως Φρύνη δεν ικανοποιείται και βάζει σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο:
Πείθει τον αρχιεργάτη του Πραξιτέλη να μπει ένα βράδυ στο δωμάτιό του, όταν ο γλύπτης βρισκόταν μαζί της σε πολύ τρυφερές στιγμές, και να φωνάξει, σε έξαλλη κατάσταση:
- Καταστραφήκαμε, αφεντικό! Επιασε φωτιά το εργαστήριο και θα καούν τα πάντα!
Τρελός από αγωνία ο Πραξιτέλης, δίνει την εξής εντολή στον αρχιεργάτη:
- Τρέξε γρήγορα και σώσε, τουλάχιστον, αυτό το άγαλμα που έχω αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μια άμαξα! Είναι το αριστούργημά μου, θα πεθάνω αν καταστραφεί!

Τότε η Φρύνη, γελώντας, τον καθησυχάζει ότι καμιά φωτιά δεν έχει πιάσει και πως τίποτα δεν κινδυνεύει. Απλώς, θέλει να της χαρίσει -τιμώντας την υπόσχεσή του- «το άγαλμα που βρίσκεται αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μια άμαξα»! Δηλαδή, το αριστούργημά του!