Μες τη ζωή, χωρίς αγάπη ποιος μπορεί να κρατηθεί;

 

Αυτό το τραγούδι είναι αφιερωμένο σε σένα

που περνάς κι αυτές τις γιορτές μόνος.

Που νιώθεις αφόρητη την απουσία μιας ζεστής αγκαλιάς από κοντά σου.

Που δεν έχεις άλλα μάτια να μοιραστείς κείνο το ανθισμένο κλωνάρι μυγδαλιάς που είδες να ξεπροβάλλει με αυθάδεια μέσα από τα τσιμέντα.

Σε σένα που σε πιάνει το παράπονο τις ώρες που δε λέει να ξημερώσει

κι όλα μοιάζουν να σε πνίγουν,

δίχως μια φωνή να σου ψιθυρίζει στ’ αυτί πως όλα θα πάνε καλά

και ένα πρόσωπο χαμογελαστό κι αγαπημένο για να μοιραστείς τα καθημερινά και τα ασήμαντα 

που όμως για σένα φαίνονται τόσο σπουδαία, τούτες τις σκοτεινές μέρες.

Σε σένα που ακόμα αναζητάς

έναν έρωτα που δε θα σε κάνει κομμάτια

κι ένα χέρι να σε κρατά σφιχτά

για να σ’ ανεβάσει ψηλά, κι ακόμα πιο ψηλά

ίσαμε τους πολύχρωμους χαρταετούς της Καθαρής Δευτέρας...

Δωσ’ μου το χέρι σου