Μη βγεις απ’ το σπίτι, θα σε φάει ο λύκος

Παρακολουθώντας το διάλογο που έχει ανάψει τούτες τις μέρες για την καταστροφή ή όχι που θα επιφέρει στη χώρα και τις ζωές μας (κυρίως στις ζωές μας), ενδεχόμενη έξοδο απ’ το ευρώ, ένα έχω να πω στους αγχωμένους συμπολίτες μου: ησυχάστε κύριοι, πάρτε μια βαθιά ανάσα ανακούφισης, τίποτα δε θα ταράξει την ασφάλεια της καθημερινότητάς σας, γιατί πολύ απλά, τίποτα δε θα γίνει τώρα.

Όλοι εσείς που πανικοβάλλεστε στη σκέψη ότι δε θα βρείτε βενζίνη για μήνες(!) για να πηγαίνετε βόλτα, μπογιά για να βάφετε τα μαλλιά σας, ασπιρίνες ή Βιάγκρα, ησυχάστε.

Κι εσείς οι παπάδες που αναρωτιέστε τι θα απογίνουν οι καταθέσεις σας, αν θα χαθούν, αν στερέψουν από ρευστό οι Τράπεζες, ησυχάστε.

Είναι πολύ νωρίς ακόμα, πάρα πολύ νωρίς για να κάνουμε τέτοια συζήτηση. Δεν έχει κανένα νόημα.

Θα περάσουν πολλά χρόνια σκλαβιάς, κακομοιριάς και πείνας σ’ αυτόν τον τόπο μέχρι τη στιγμή που θα αποφασίσουμε να κάνουμε τη ριζική ανατροπή. Μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, γιατί πολύ απλά δε θα έχουμε τίποτα. Ούτε κι αυτήν την τηλεόραση να βρίσκουμε καταφύγιο τα βράδια αποχαυνωμένοι, γιατί πολύ απλά θα μας έχουν κόψει το ρεύμα.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα βρεθούμε ξεσπιτωμένοι γιατί θα μας έχουν δημεύσει τα σπίτια, άνεργοι ή μισθωτοί δούλοι για ένα κομμάτι ψωμί, θα ‘χει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι. Πολλά χρόνια σταδιακής εξαθλίωσης.

Τούτη τη στιγμή ο λαός δεν είναι ούτε έτοιμος ούτε ώριμος, να κάνει το μεγάλο βήμα για την κατάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας. Δεν έχει καμιά διάθεση να ρισκάρει να φυτέψει κάτι νέο ξεριζώνοντας το παλιό που σάπισε.

Μόνο η ανάγκη μπορεί να γεννήσει μια τέτοια διάθεση.

Η ανάγκη και η μακροχρόνια μιζέρια και σκλαβιά.

«Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ»

Πολλή δουλειά, συνειδητοποίηση, ωριμότητα, ομόνοια, παιδεία. Να ξαναανακαλύψουμε τις έννοιες «Δημοκρατία», «Εθνική Ανεξαρτησία», «Ελευθερία», «Πατρίδα», «Λαϊκή Κυριαρχία» και να θελήσουμε να τις υπερασπιστούμε. Αλλά πιο πολύ απ’ όλα η πατρίδα που μας γέννησε χρειάζεται ένα νέο όραμα.

Και «κάτι λίγους τρελούς», ανθρώπους μπροστάρηδες, οραματιστές που θα μπουν μπροστά και θα παλέψουν να μορφώσουν αυτό τον αναλφάβητο συναισθηματικά και κοινωνικά λαό για αυτήν την καινούργια κοινωνία που μέλλεται να γεννηθεί από τις στάχτες της παλιάς, ακόμα κι αν χρειαστεί να ρισκάρουν τις ζωές τους.

Μέχρι να ‘ρθει εκείνη η ώρα, θα συνεχίζουμε να ψηφίζουμε το ίδιο σάπιο πολιτικά κατεστημένο που χρεοκόπησε τη χώρα, πιστεύοντας πως οι επόμενοι που θα έρθουν μετά από τις εκλογές θα μας λυτρώσουν. Θα διαχειριστούν καλύτερα την κρίση και θα διαπραγματευτούν καλύτερα μια πιο ανώδυνη εκτέλεση. Θα καταργήσουν κάποια μέτρα και θα φέρουν κάποια άλλα που θα ανακουφίζουν τις ρημαγμένες ζωές μας.

Για πολύ καιρό ακόμα θα συνεχίσουμε να ζούμε απομονωμένοι στο μικρόκοσμό μας, στη διχόνοια και την αντιλογία, τον κατακερματισμό, την καχυποψία και την κατήφεια.

Υπομονή φίλοι μου!

Όσοι από εσάς βράζει το αίμα σας, για το καινούργιο και τη ριζική ανατροπή, υπομονή.

Θα τα αλλάξουμε όλα, όταν αλλάξουμε εμείς. Όταν μπορούμε να νιώσουμε ότι είμαστε λαός. Ότι είμαστε «εμείς» κι όχι πολλά σκόρπια κομμάτια «εγώ».

Αλλά θα πάρει χρόνια πολλά.

Φυλάξτε τις δυνάμεις σας, σωματικές και ψυχικές. Θα χρειαστούνε για μετά.

Έρχονται δύσκολα χρόνια.

Κι εσείς που φοβάστε μη δείτε τα Σούπερ Μάρκετ χωρίς τρόφιμα (σε μια χώρα που έχει 94% επάρκεια τροφίμων, διατροφική αυτονομία), ησυχάστε.

Η επανάσταση, αναβάλλεται για αργότερα.

Μέχρι τότε για να αποφορτιστήτε συναισθηματικά, ρίχτε το στη φιλανθρωπία. Κάνει καλό. Πηγαίνετε μέχρι το κοντινότερο συσσίτιο της γειτονιάς σας και αφήστε κάνα πακέτο μακαρόνια ή καμιά κουβέρτα για τους καημένους τους άστεγους.

Ποιος ξέρει μπορεί αύριο κάποιος άλλος φιλάνθρωπος πολίτης, να κάνει κάτι αντίστοιχο και για σας.

Η καλοσύνη πάντα γυρνάει πίσω, λένε.