Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Με αφορμή μια φωτογραφία

Βλέποντας τη φωτογραφία αυτή που δημοσιεύτηκε προ ημερών στο Διαδίκτυο, μου ήρθε στο νου ένα περιστατικό που μας διηγούνταν ο πατέρας μου, στο οποίο πιτσιρίκος ο ίδιος, υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.
Κάποια χρόνια μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας, ο Ελευθέριος Βενιζέλος επισκέφθηκε την Κρήτη, κάνοντας μια μεγάλη περιοδεία στα χωριά του Νομού. Ο κόσμος σταματούσε την αυτοκινητοπομπή σε κάθε χωριό της πορείας του και τον αποθέωνε. Τον έρενε με λουλούδια, τον επευφημούσε. Όλοι ήθελαν να δουν από κοντά το μεγάλο Ηγέτη, να του σφίξουν το χέρι, να του πουν δυο λόγια, να του αφιερώσουν μια μαντινάδα.
Φτάνοντας η πομπή στο χωριό μου, σταμάτησε κοντά στο σπίτι μας, έξω από ένα πανδοχείο όπου είχε συγκεντρωθεί ο κόσμος απ' τα γύρω χωριά. Το πλήθος γρήγορα περικύκλωσε το Βενιζέλο.
Μια κοπέλα έχοντας στα χέρια της ένα πανέρι στολισμένο με μια υφαντή πετσέτα γεμάτο παξιμαδάκια και ένα μπουκάλι με τσικουδιά, πλησίασε τον Πρωθυπουργό να τον κεράσει. Αμέσως η προσωπική του φρουρά (κάτι κρητίκαροι ίσαμε εκεί πάνω, που δεν έκαναν ρούπι από δίπλα του), εμπόδισαν την κοπέλα να τον πλησιάσει. Από ότι είχε δει ο πατέρας μου σκαρφαλωμένος σ' ένα τοίχο, ο Βενιζέλος τους είχε κάνει νεύμα. Ο Βενιζέλος δεν έτρωγε ούτε έπινε ποτέ τίποτα, πουθενά όπου πήγαινε, από το φόβο μην τον δηλητηριάσουν.
Ο Μιχελογιώργης, ο πατέρας της κοπέλας προσβεβλημένος, βλέποντας τη σκηνή, δίνει ένα σάλτο, παραμερίζει τους φρουρούς και βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με το Βενιζέλο.
-Φάε Καπετάνιο. Τα παξιμάδια τα ζύμωσε η κόρη μου με τα χέρια τσι και την τσικουδιά την έβαλα εγώ ο ίδιος από το βαρέλι μου.

Ο Βενιζέλος ξαφνιάζεται για μια στιγμή αλλά αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του Μιχελογιώργη το συναγωνιστή του από το Θέρισσο, τον έσφιξε στην αγκαλιά του και δέχτηκε το κέρασμα.


Τώρα γιατί σας τα γράφω όλα αυτά; Τι είδους συνειρμοί έγιναν στο κεφάλι μου; Δεν ξέρω ακριβώς. Αλλά να σκέφτομαι: Πολύ ανέμελος μου φαίνεται ο σημερινός πρωθυπουργός Δε φοβάται; Τόσο μίσος που έχει μαζευτεί στην ψυχή του κόσμου...
Κι έπειτα, υπάρχουν τόσοι "τρελοί" που κυκλοφορούν ολόγυρα. Ας είναι πιο προσεχτικός με τα κεράσματα. Ποτέ δεν ξέρεις... Θυμήθηκα και τον Μπερλουσκόνι, που του έκανε την πρόσοψη καλοκαιρινή τον Ιούνιο, ένας άλλος τύπος στο Μιλάνο μ' ένα σουβενίρ. Σκέψεις, σκέψεις....

3 σχόλια:

  1. Απειλητικες τις βλεπω τις σκεψεις σου....
    Μη ...Φοβασαι ομως...Η εποχη της...εχθροτητας περασε...Τωρα ζουμε στηνν εποχη του ΦΟΒΟΥ...
    Του φοβου και της Οσφυοκαμψιας...
    Περιμενε να δεις..ποσα ψηφια θα παρει...Ιδιαιτερα, αν πει,οτι το ξεπληρωσε το ...χρεος...
    κατα το ενα τεταρτο...
    Αντε αλλη μια προσπαθεια..Θα πει...Κοντευουμε...
    Βρηκα τα λεφτα...Εχω λεφτα...
    Και ολοι θα το..Φανε το γλυκο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Μαχαίρη,
    γιατί χαρακτηρίζεις απειλιτικές τις σκέψεις μου; Τσ, τσ, τσ τόσο κακοπροαίρετος άνθρωπος είσαι;
    Να σε πληροφορίσω λοιπόν ποια θα ήταν η πιο επικερδής επιχείρηση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή:
    Η εισαγωγή και εμπορία κουκλακίων βουντού με τη φάτσα του ΓΑΠ πάνω. Ξέρεις όπως αυτά που κυκλοφόρισαν στη Γαλλία πρόσφατα, με τη μούρη του Σαρκοζί.
    Πάμε ένα στοίχημα πως όποιος το επιχειρήσει θα γίνει πάμπλουτος σε τρεις μέρες;
    Να εκμεταλλευτούμε και τις ευκαιρίες του καπιταλισμού, βρε παιδί μου, όχι όλο να κλαίμε τη μοίρα μας.
    Σκεφτείτε δημιουργικά.
    (θέλω ποσοστά για το Κόπυ Ράιτ της ιδέας!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. πολυ ωραιο και επικερδεστατο...
    Να πηγαινουμε και στις πορειες με τα κουκλακια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή