Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Τα γραβατοφορεμένα τομάρια


Αυτά τα γραβατοφορεμένα τομάρια που επέβαλλαν σε μας τους ανεπρόκοπους κατοίκους αυτής της χώρας που ήρθαν να σώσουν, να πάρουμε σύνταξη λίγο πριν από τον τάφο (στα 65 με 70 χρόνια), που πετσοκόβουν τις συντάξεις από τους γέρους και τις γριες , που μετέτρεψαν το μισθό του Έλληνα εργαζόμενου σε χαρτζιλίκι (560€ ο βασικός) , αυτοί οι κύριοι τα στελέχη του ΔΝΤ, συνταξιοδοτούνται στα 51 τους χρόνια! και λαμβάνουν σύνταξη 100.000 δολάρια το μήνα!
Και αυτός ο κύριος ο οσφιοκάμπτης, που μέχρι χθες κλαιγότανε στο γυαλί πως με πόνο ψυχής μας επιβάλλει τα μέτρα πείνας γιατί αυτοί "οι κακοί" τον ανάγκασαν να το κάνει , δεν τόλμησε να τους ρωτήσει: "εσείς κύριοι πόσα παίρνετε;"
Ίσως γιατί ο κύριος Λοβέρδος σε λίγα χρόνια θα λαμβάνει 3 συντάξεις: ως δικηγόρος, ως καθηγητής πανεπιστημίου και ως υπουργός, οπότε χέσ...κε για την πλέμπα.
Τελευταίως έκοψε την κλάψα και το' ριξε στην επίθεση. Προχτές
το υπουργείο Εργασίας έβγαλε δελτίο Τύπου, για να πει ότι «όσοι μιλούσαν, ακόμη και μετά την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νόμου, για δήθεν πιέσεις από την πλευρά της τρόικας και για το ενδεχόμενο νέων επώδυνων αλλαγών, διαψεύδονται κατηγορηματικά».
Και συνεχίζει: «Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ στην προχτεσινή συνέντευξη Τύπου μίλησαν για "ιστορική και μακρόπνοη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που είναι σύμφωνη με τα διεθνή πρότυπα" και αυτή είναι η πραγματικότητα Η καλλιέργεια, λοιπόν, κλίματος ανησυχίας και η κινδυνολογία που μόνο αρνητικές υπηρεσίες προσφέρουν, καθιστά αμήχανους όσους επιμένουν σε αυτή την τακτική»...

Δικαίως λοιπόν έφαγε τα γιαουρτάκια του στο Ηράκλειο...
Το θέμα είναι οι από πάνω της φωτογραφίας, που θα μετακομίσουν μόνιμα στην Αθήνα, για να μην τους τρώνε κι οι δρόμοι, το κατιτίς τους δεν το θέλουν για φίλεμα; να μην τους δείξουμε έμπρακτα την πατροπαράδοτη ελληνική φιλοξενία; Ένα καφεδάκι, ένα κρύο νεράκι, ένα γιαουρτάκι κάτι φαγώσιμο
τέλος πάντων....

3 σχόλια:

  1. Καλησπέρα σου ανατολή.Άντε να δούμε που θα μας βγάλει αυτός ο δρόμος και έρχεται το φθινόπωρο και ούτε που θέλω να υποψιαστώ το τι θα συμβεί, την στιγμή που ο κόσμος που περιγράφεις,δεν θάχει να πληρώσει το ρεύμα,οι μικρομεσαίοι δεν θάχουν να πληρώσουν την ασφάλειά τους,ένας κόσμος ολόκληρος δεν θάχει να πληρώσει τα δάνεια και τις κάρτες.Τρομάζω στην ιδέα,τρομάζω περισσότερο που δεν είναι έτοιμος αυτός ο κόσμος να το αντιμετωπίσει.Δεν θα πω τίποτε άλλο,φαντάζεσαι μια επιδημία αληθινή ή τάχα μου,με την κατάσταση των νοσοκομείων;
    Άντε μωρέ βραδιάτικα τι κάθομαι και σου λέω.Πρόταση νομίζω υπάρχουν κάποια blog με ανέκδοτα,άντε να πάμε μια βόλτα από κει μπας και ξελαργάρουμε.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Black Bedlam,
    Καλησπέρα μετά από πολύ καιρό.
    Σήμερα δεν είμαι στις καλές μου. Τελικά κείνο το ανέκδοτο το χρειάζομαι εγώ περισσότερο απ’ όλους. Ίσως γιατί τις τελευταίες ώρες ένιωσα την καφτή ανάσα της κρίσης στο σβέρκο μου και συνειδητοποίησα πως πίσω από τους αριθμούς ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, άνθρωποι δικοί μας, διπλανοί μας.
    1) Σήμερα επισκέφτηκα στο Νοσοκομείο τον άντρα της ξαδέρφης μου ο οποίος έπαθε εγκεφαλικό από το εργασιακό άγχος (ο δεύτερος στο σόι).
    2) Στη συνέχεια σε κοινωνική εκδήλωση γνώρισα μια ταλαίπωρη γιαγιά που μου εξιστόρησε πώς ο γαμπρός της αυτοκτόνησε για χρέη μπροστά στην οικογένειά του αφήνοντας πίσω μια γυναίκα με ανίατη ασθένεια, τρία παιδιά ορφανά, τη γιαγιά να έχει υπογράψει εγγυήτρια για δάνειο 100.000 ευρώ και χρέη, χρέη, άπειρα χρέη.
    3) Χτες το βράδυ ανακάλυψα να έχουν αναρτηθεί στο Δίκτυο οι πίνακες κατάταξης για μια δουλειά που κυνηγούσε ο αδερφός μου και την είχαμε πολύ ονειρευτεί. Ήταν πολύ χαμηλά στη λίστα, γιατί δυστυχώς δεν ήταν δέκα με δώδεκα μήνες άνεργος (όπως θα έπρεπε).
    4) Αύριο θα πάω να μαγειρέψω για τα 4 παιδιά της φίλης μου που είναι μόνα τους στο σπίτι, μιας και οι ΔΥΟ γονείς τους έχουν «μεταναστεύσει» για εργασία. «γιατί πρέπει να σώσω το σπίτι μας πάση θυσία, πρέπει να σπουδάσουν τα παιδιά μου», όπως μου είπε η φίλη την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Λίγο πριν φύγει.
    Στ’ αλήθεια δεν είμαι καλά.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανατολή μου συγχώρα με που δεν ξέρω τι να σου πω.Μακάρι να ήταν μπορετό να δώσει κάποιαν ανάσα σε σένα και τα προβλήματα που έχεις μπροστά σου, το ότι θα σε έχω στην έγνοια μου.
    Καλό σου κουράγιο.Καλό μας κουράγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή