Από: Γιώργος Σαρρής
Κόστος ελπίδας; Οι απολυμένοι;
Τώρα αυτό πως να το χαρακτηρίσει κανείς;;
Απίστευτο θράσος;
Περισσευούμενη κοινωνική αναλγησία;
Έλλειψη ακόμη και της ελαχιστότερης στοιχειώδους ανθρωπιάς; Και μάλιστα από δήθεν σοσιαλιστές...
Θέλει η π... να κρυφτεί... που λέει κι ο λαός!
Ας το πούμε επιεικώς γαιδουριά για να συνεχίσουμε...
Αυτή τη φορά τη σκυτάλη της αθλιότητας πήρε ο Παμπούκης.
Η σπορά του Πάγκαλου όπως φαίνεται δεν πάει χαμένη, πιάνει τόπο.
"Κόστος ελπίδας για το μέλλον" χαρακτήρισε λοιπόν ο κ.Παμπούκης τις επερχόμενες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα που και πάλι ευθύνεται για όλα. Για το ποιος ευθύνεται για το χτίσιμο αυτού του Δημόσιου τομέα φυσικά δε βγήκε λέξη. Ίσως ο κόσμος ο άδικος, ίσως η μοίρα η κακιά, ίσως οι εξωγήινοι...ποιος να ξέρει.
Μόνο που τώρα θα πληρώσουν άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά, διπλανοί μας με σάρκα και οστά που θα βρεθούν στο δρόμο χωρίς δουλειά κι ενα μισθό για τα στοιχειώδη, για να ελπίζει ο Παμπούκης και οι φίλοι του σε ένα καλύτερο μέλλον (για τον εαυτό τους φυσικά).
Τι εύκολα κι ωραία που βρίσκουν τις λέξεις οι ακριβοσπουδαγμένοι μας κυβερνήτες.
"Κόστος ελπίδας για το μέλλον"!
Τί όμορφα που χρεώνεται αυτό το φρικτό "κόστος ελπίδας" σε νέες πλάτες απελπισμένων.
Τι απλά που πουλάνε φούμαρα για ανάπτυξη που θα φέρει θέσεις εργασίας και την ίδια στιγμή απολύουν κοσμάκη για να εισπράξουν τα συγχαρητήρια των αφεντικών μας.
Τι γενναία που σπρώχνουν τη ζωή άλλων στο γκρεμό για να κοκορεύονται κατόπιν πως παράγουν έργο για το καλό της πατρίδας!
Κόστος ελπίδας λοιπόν οι άνεργοι!
Κόστος ελπίδας τα παιδιά που θα κοιτάζουν απορημένα και θα περιμένουν απαντήσεις.
Κόστος ελπίδας τα σκυφτά κεφάλια στα άδεια τραπέζια και τα σπίτια που θα χάνονται στους πλειστηριασμούς!
Κόστος ελπίδας οι κρύες αίθουσες χωρίς δάσκαλο στα ακριτικά σχολεία.
Κόστος ελπίδας τα κλειστά νοσοκομεία που μένουν ακόμα κι από γάζες.
Κόστος ελπίδας οι γεμάτοι σκουπίδια δρόμοι.
Κόστος ελπίδας οι απελπισμένοι!
Όχι κύριε Παμπούκη! Δεν είναι αυτό το "κόστος ελπίδας"
Κόστος ελπίδας θα ήταν κάποια παλιοτόμαρα επιτέλους να πληρώσουν τη ζημιά που έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο. Και δεν εννοώ μόνο κάποιους παλιούς υπουργούς η μικροαπατεώνες που άρπαξαν τα ψιλά. Αλλά και όλους όσους έβαλαν το χεράκι τους για να ξεπουληθεί ο τόπος και να υποφέρει τώρα ο λαός. Όλους όσους αδειάζουν τη ζωή από το περιεχόμενό της και την αφήνουν να σέρνεται άδειο κουφάρι δίχως αύριο μέσα σε δρόμους που δεν πάνε πουθενά.
Στήστε αυτί επιτέλους κι ακούστε.
Κάτι έρχεται με φορά κι οργή από το μέλλον.
Βηματισμοί ακούγονται αποφασισμένων που βίωσαν το φόβο και τον βαρέθηκαν.
Οι απελπισμένοι...
Να τους φοβάστε τους απελπισμένους κύριοι!
Γιατί από ένα σημείο και μετά δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν.
Τώρα αυτό πως να το χαρακτηρίσει κανείς;;
Απίστευτο θράσος;
Περισσευούμενη κοινωνική αναλγησία;
Έλλειψη ακόμη και της ελαχιστότερης στοιχειώδους ανθρωπιάς; Και μάλιστα από δήθεν σοσιαλιστές...
Θέλει η π... να κρυφτεί... που λέει κι ο λαός!
Ας το πούμε επιεικώς γαιδουριά για να συνεχίσουμε...
Αυτή τη φορά τη σκυτάλη της αθλιότητας πήρε ο Παμπούκης.
Η σπορά του Πάγκαλου όπως φαίνεται δεν πάει χαμένη, πιάνει τόπο.
"Κόστος ελπίδας για το μέλλον" χαρακτήρισε λοιπόν ο κ.Παμπούκης τις επερχόμενες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα που και πάλι ευθύνεται για όλα. Για το ποιος ευθύνεται για το χτίσιμο αυτού του Δημόσιου τομέα φυσικά δε βγήκε λέξη. Ίσως ο κόσμος ο άδικος, ίσως η μοίρα η κακιά, ίσως οι εξωγήινοι...ποιος να ξέρει.
Μόνο που τώρα θα πληρώσουν άνθρωποι, οικογένειες, παιδιά, διπλανοί μας με σάρκα και οστά που θα βρεθούν στο δρόμο χωρίς δουλειά κι ενα μισθό για τα στοιχειώδη, για να ελπίζει ο Παμπούκης και οι φίλοι του σε ένα καλύτερο μέλλον (για τον εαυτό τους φυσικά).
Τι εύκολα κι ωραία που βρίσκουν τις λέξεις οι ακριβοσπουδαγμένοι μας κυβερνήτες.
"Κόστος ελπίδας για το μέλλον"!
Τί όμορφα που χρεώνεται αυτό το φρικτό "κόστος ελπίδας" σε νέες πλάτες απελπισμένων.
Τι απλά που πουλάνε φούμαρα για ανάπτυξη που θα φέρει θέσεις εργασίας και την ίδια στιγμή απολύουν κοσμάκη για να εισπράξουν τα συγχαρητήρια των αφεντικών μας.
Τι γενναία που σπρώχνουν τη ζωή άλλων στο γκρεμό για να κοκορεύονται κατόπιν πως παράγουν έργο για το καλό της πατρίδας!
Κόστος ελπίδας λοιπόν οι άνεργοι!
Κόστος ελπίδας τα παιδιά που θα κοιτάζουν απορημένα και θα περιμένουν απαντήσεις.
Κόστος ελπίδας τα σκυφτά κεφάλια στα άδεια τραπέζια και τα σπίτια που θα χάνονται στους πλειστηριασμούς!
Κόστος ελπίδας οι κρύες αίθουσες χωρίς δάσκαλο στα ακριτικά σχολεία.
Κόστος ελπίδας τα κλειστά νοσοκομεία που μένουν ακόμα κι από γάζες.
Κόστος ελπίδας οι γεμάτοι σκουπίδια δρόμοι.
Κόστος ελπίδας οι απελπισμένοι!
Όχι κύριε Παμπούκη! Δεν είναι αυτό το "κόστος ελπίδας"
Κόστος ελπίδας θα ήταν κάποια παλιοτόμαρα επιτέλους να πληρώσουν τη ζημιά που έχουν κάνει σε αυτό τον τόπο. Και δεν εννοώ μόνο κάποιους παλιούς υπουργούς η μικροαπατεώνες που άρπαξαν τα ψιλά. Αλλά και όλους όσους έβαλαν το χεράκι τους για να ξεπουληθεί ο τόπος και να υποφέρει τώρα ο λαός. Όλους όσους αδειάζουν τη ζωή από το περιεχόμενό της και την αφήνουν να σέρνεται άδειο κουφάρι δίχως αύριο μέσα σε δρόμους που δεν πάνε πουθενά.
Στήστε αυτί επιτέλους κι ακούστε.
Κάτι έρχεται με φορά κι οργή από το μέλλον.
Βηματισμοί ακούγονται αποφασισμένων που βίωσαν το φόβο και τον βαρέθηκαν.
Οι απελπισμένοι...
Να τους φοβάστε τους απελπισμένους κύριοι!
Γιατί από ένα σημείο και μετά δεν έχουν τίποτα πια να χάσουν.
Σημ. Ανατολής: Αυτός ο κυνικός νεολογισμός που χρησημοποιείται για να χαρακτηρίσει τους χιλιάδες απολυμένους, ξεσπιτωμένους οικογενειάρχες, θυμίζει τις "παράπλευρες απώλειες" ενός ανήθκου πολέμου. Παράπλευρες απώλειες οι χιλιάδες των νεκρών και σακατεμένων ενός πολέμου αισχρού, που όμως θα φέρει την ειρήνη.
Κόστος ελπίδας για το μέλλον, παράπλευρες απώλεις, αναγκαίο κακό, ψιλά γράμματα οι ανθρώπινες ζωές. Ή όταν το ήθος έχει πάρει διαζύγιο από την πολιτική.
Γιατί όπως είπε και ο Mark Twain:
"Μην πείτε στη μητέρα μου ότι ασχολούμαι με την πολιτική.
Νομίζει ότι είμαι πιανίστας σε μπουρδέλο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου