«Μ π ο λ ι β ά ρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας».

Σαν σήμερα στις 17 Δεκεμβρίου του 1830 πεθαίνει από φυματίωση ο απελευθερωτής της Νότιας Αμερικής,  Σιμόν Μπολιβάρ. Ο πολιτικός και στρατιωτικός που αφιέρωσε τη ζωή του στην απελευθέρωση των χωρών της λατινικής Αμερικής από τον ισπανικό ζυγό. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε μία ενωμένη Λατινική Αμερική.

Γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας από πλούσια, αριστοκρατική οικογένεια που είχε στην ιδιοκτησία της ορυχεία χρυσού και σιδήρου.

Αυτήν του την περιουσία χρησιμοποίησε ο Μπολίβαρ, για να χρηματοδοτήσει τον απελευθερωτικό του αγώνα.

Από το Καράκας ο Μπολιβάρ ξεκίνησε τη μεγάλη του πορεία, την εξέγερση και απελεύθερωση της Λατινικής Αμερικής από τους ισπανούς κατακτητές. H Βενεζουέλα ήταν η πρώτη χώρα που κήρυξε την ανεξαρτησία της. Στη συνέχεια και άλλες χώρες υπό ισπανικό ζυγό ακολούθησαν, μέχρι τις 7 Δεκεμβρίου 1821 που ανακηρύσσει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Μεγάλης Κολομβίας, η οποία περιλαμβάνει τη Βενεζουέλα, την Κολομβία, τον Παναμά και το Εκουαδόρ.

Ο Μπολιβάρ γίνεται θρύλος, λατρεύεται από τον κόσμο. Καταργεί τη δουλεία στις χώρες που απελευθερώνει και παραχωρεί γη στους στρατιώτες που μάχονται για την απελευθέρωση.

Το 1824 έρχεται η σειρά του Περού.  Καταφέρνει και απελευθερώνει το Άνω Περού που οι κάτοικοί του το βαφτίζουν με καινούργιο όνομα, το όνομά του απελευθερωτή τους: Βολιβία.

Το επόμενο όραμά που επιχείρησε να θέσει σε εφαρμογή ο Μπολιβάρ, αλλά δεν τα κατάφερε, ήταν η δημιουργία συνομοσπονδίας των κρατών της Νότιας Αμερικής.

Ο Σιμόν Μπολίβαρ υπήρξε μία προσωπικότητα παγκοσμίου βεληνεκούς. Λατρεύτηκε ως ήρωας, ως αγνός και ανιδιοτελής πατριώτης, που ανάλωσε την προσωπική του περιουσία για τα ιδανικά της ελευθερίας.

Κι όπως όλοι οι σπουδαίοι άντρες συκοφαντήθηκε,  κατηγορήθηκε ως δικτάτορας, αποπειράθηκαν να τον δολοφονήσουν.

Για τους ανθρώπους της λατινικής Αμερικής είναι ένας θρύλος, η μνήμη του είναι ζωντανή μέχρι σήμερα.

Η μορφή του έχει εμπνεύσει επαναστάτες, καλλιτέχνες και συγγραφείς σε όλον τον κόσμο.

Ωκεανούς μακριά, ο Νίκος Εγγονόπουλος έγραψε ένα συγκλονιστικό ποίημα, με τίτλο: «Μπολιβάρ: Ένα ελληνικό ποίημα».

……………………………………………………………….
Μ π ο λ ι β ά ρ !  Κράζω τ' όνομά σου ξαπλωμένος στην κορφή του βουνού Έρε,
Την πιο ψηλή κορφή της νήσου Ύδρας.
Από δω η θέα εκτείνεται μαγευτική μέχρι των νήσων του Σαρωνικού, τη Θήβα,
Μέχρι κει κάτω, πέρα απ' τη Μονεβασιά, το τρανό Μισίρι,
Αλλά και μέχρι του Παναμά, της Γκουατεμάλα, της Νικαράγκουα, του Οντουράς, της Αϊτής, του Σαν Ντομίγκο, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας, της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας, Ουρουγουάη, Παραγουάη, του Ισημερινού,
Ακόμη και του Μεξικού.
Μ' ένα σκληρό λιθάρι χαράζω τ' όνομά σου πάνω στην πέτρα, νάρχουνται αργότερα οι ανθρώποι να προσκυνούν.
Τινάζονται σπίθες καθώς χαράζω - έτσι είτανε, λεν, ο Μπολιβάρ - και παρακολουθώ
Το χέρι μου καθώς γράφει, λαμπρό μέσα στον ήλιο.
Είδες για πρώτη φορά το φως στο Καρακάς.
Το φως το δικό σου,
Μ π ο λ ι β ά ρ, γιατί ως νάρθης η Νότια Αμερική ολόκληρη είτανε βυθισμένη στα πικρά σκοτάδια.
Τ' όνομά σου τώρα είναι δαυλός αναμμένος,
που φωτίζει την Αμερική, και τη Βόρεια και τη Νότια, και την οικουμένη !
Οι ποταμοί Αμαζόνιος και Ορινόκος πηγάζουν από τα μάτια σου.
Τα ψηλά βουνά έχουν τις ρίζες στο στέρνο σου,
Η οροσειρά των Άνδεων είναι η ραχοκοκκαλιά σου.
Στην κορφή της κεφαλής σου, παλληκαρά, τρέχουν τ' ανήμερα άτια και τ' άγρια βόδια,
Ο πλούτος της Αργεντινής.
Πάνω στην κοιλιά σου εκτείνονται οι απέραντες φυτείες του καφέ.
Σαν μιλάς, φοβεροί σεισμοί ρημάζουνε το παν,
Από τις επιβλητικές ερημιές της Παταγονίας μέχρι τα πολύχρωμα νησιά,
Ηφαίστεια ξεπετιούνται στο Περού και ξερνάνε στα ουράνια την οργή τους,
Σειούνται τα χώματα παντού και τρίζουν τα εικονίσματα στην Καστοριά,
Τη σιωπηλή πόλη κοντά στη λίμνη.
Μ π ο λ ι β ά ρ, είσαι ωραίος σαν Έλληνας.
………………………………....