Παρανομία μου, πρώτη αμαρτία μου, είσαι για μένα ο Θεός...

Αγαπητέ Γιώργο και Μίλτο,

Θα ήθελα να σας πω μερικές σκέψεις μου για την απαγόρευση των ελληνικών ιστολογίων που προαναγγείλατε εδώ και κάμποσο καιρό.

Εγώ σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συναδέλφους που διαμαρτύρονται και σας βρίζουν πατόκορφα, θα σας δώσω συγχαρητήρια για την απόφασή σας αυτή και θα σας προτείνω να το επεκτείνετε και σε άλλους τομείς της καθημερινότητας.

Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως το σκεπτικό μου: Ο Έλληνας ως γνωστόν την ελευθερία τη βαριέται, τη θεωρεί δεδομένη και δεν την εκτιμά ιδιαίτερα.

Αντιθέτως η παρανομία, το απαγορευμένο, τον εξιτάρει, τον γοητεύει και την κυνηγά μετά μανίας. Δείτε γύρω σας τι γίνεται με τη συζυγική απιστία (αυτό που η πλειοψηφία αποκαλεί λαϊκά «κέρατο»). Το έλα να δεις, γίνεται. Εγώ προσωπικά θα σας εξομολογηθώ ότι έχω δει κοπέλες ελεύθερες σαν τα κρύα τας νερά που δεν τους δίνει σημασία κανείς σερνικός. Από τη στιγμή που θα συστηθούν ως παντρεμένες, οι κατακτήσεις πάνε σύννεφο, οι άντρες κάνουν σαν αφιονισμένοι.

Η γλύκα του απαγορευμένο τους κυριεύει.

Η απαγόρευση του τσιγάρου πάλι στους δημόσιους χώρους που είχατε τη φαεινή ιδέα να εφαρμόσετε πέρυσι τέτοιον καιρό, είδατε τι αποτελέσματα είχε. Να οξύνει την φαντασία και την ευρηματικότητα των Ελλήνων καπνιστών. (Κλείνονται στις τουαλέτες με αποσμητικά σπρέι, κρεμιούνται οι μισοί μέσα κι οι μισοί έξω απ’ τα παραθύρια στις δουλειές τους, καπνίζουν φυλάγοντας τσίλιες, πάντως το κάπνισμα δεν το έκοψαν).

Δε θα καταφύγω σε βιβλικές αναφορές περί απαγορευμένου καρπού και όφεως, δε θα πέσω τόσο χαμηλά, απλά θα σας θέσω ένα ερώτημα: Έχετε ποτέ επιχειρήσει να απαγορέψετε σ’ ένα παιδί να λέει τη λέξη «μαλάκας»;

Θα μου πείτε αυτό τι σας ενδιαφέρει εσάς; Έχετε δίκιο, εμάς ενδιαφέρει να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια. Εμάς που θέλουμε να σας ξαποστείλουμε το πολύ μέχρι τα Χριστούγεννα.

Θα σας θυμίσω τι γινόταν επί Χούντας και ακόμα πιο παλιά επί γερμανικής κατοχής τότε που κάθε σπίτι έκρυβε από ένα ραδιάκι και άκουγε BBC, τότε που οι προκηρύξεις κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι και κρύβονταν κάτω απ’ τα σακάκια.

Η παρανομία είναι κοινωνιολογικώς εξακριβωμένο ότι οδηγεί τον αποδέκτη αυτής στο αντίθετο αποτέλεσμα. Δημιουργεί μια μυθοπλασία γύρω από το απαγορευμένο αντικείμενο, μια γοητεία και μια τρομερή επιθυμία του υποκειμένου να το δοκιμάσει. Άσε που ο αποδέκτης μουλαρώνει κι όλας (αν πρόκειται για Έλληνα, πως ως γνωστόν είναι και λίγο ανώμαλος).

Ως εκ τούτου θα σας πρότεινα να απαγορέψετε επιπλέον των μπλογκς: τραγούδια, βιβλία, βιντεάκια στο Γιου Τιούμπ, συγκεντρώσεις υπαίθριες και κατ’ οίκον άνω των τριών, ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές (κάτι λίγες είναι δε θα δυσκολευτείτε) και το κυριότερο: τη χρήση λέξεων της ελληνικής γλώσσας, όπως: δωσίλογοι, Χούντα, αγανακτισμένοι, Τσολάκογλου, κατοχή κλπ.

Αγαπητοί κύριοι, σας εκλιπαρώ, χάρη θα μας κάνετε. Γουστάρουμε παρανομία, μόνο έτσι μπορούμε να λειτουργήσουμε και να πολλαπλασιαστούμε σαν τα μανιτάρια.

Υ.Γ. Αλήθεια  έχετε αναρωτηθεί ποτέ πως διοργανώθηκαν τα 3 τεράστια συλλαλητήρια της Αθήνας εναντίον της Κατοχής μέσα σε μια περικυκλωμένη από σίδερο και  θάνατο Αθήνα, μια Αθήνα σε πλήρη απαγόρευση; Ή πως συγκροτήθηκαν τόσες αντιστασιακές οργανώσεις επί Χούντας;

Φιλικά,

Ανατολή

Το τραγουδάκι αφιερωμένο σε όλους τους παράνομους και τους καψούρηδες (δε θα 'ναι κάμποσοι και στο συνάφι σας;)