στα χάρτινα φτερά των λέξεων

Του ΣΤΑΘΗ από την Ελευθεροτυπία, Σάββατο 17 Ιουλίου 2010



Για την Εκθεση Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται ο Γιώργος και το επιτελείο των (παρα)κοιμωμένων του.

Διότι αυτό είναι το επόμενο σημείο αιχμής στον επικοινωνιακό τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται την πολιτική οι περισσότεροι πολιτικοί στη χώρα μας.

Λες και ο χρόνος έως τότε αναιρείται, λες και δεν θα 'ναι κομμένες οι αποδοχές του Αυγούστου, λες και τα «μπάνια του λαού» θα συντελεσθούν σε μια άλλη κβαντική διάσταση, μακριά απ' τα έργα του κυρ Παμπούκη και τα κατορθώματα του κυρ Παπακωνσταντίνου...

Κι αν, μεγάλε, πριν να φθάσεις στη Θεσσαλονίκη, συναντήσεις τις λεγεώνες στους Φιλίππους;...
Ηταν ο χειμώνας και η άνοιξη που μας πέρασαν καθώς και η αρχή του θέρους, φέτος, όλα πολύ βαρειά. Γεμάτα ψέμα και θλίψη. Και ντροπή. Και οργή.
Και κράτησαν όλα αυτά πολύ, πάρα πολύ. Σαν μέσα σε δέκα μήνες να κουραστήκαμε για δέκα χρόνια.

Κι είναι επίσης το καλοκαίρι που μένει μπροστά μας να έρχεται το ίδιο χειμέριο.
«Μπήκαν στην πόλη οι εχθροί».
Και μεις «παραδεχθήκαμε την ήττα».
Με κάτι λυμφατικές απεργίες της μιας μέρας, κάτω απ' της ΓΣΕΕ τις τρύπιες σημαίες, ρίξαμε
δυο ντουφεκιές για την τιμή των άσφαιρων όπλων.
Ηταν βαρύς καιρός.
Το Σύνταγμα έσκυψε το κεφάλι κι άπλωσε να του δέσουν τα χέρια «οι δεινόσαυροι και οι γύπες»...
*****
Δημοσιογράφοι, οι «χρυσές λόγχες» του Φιλίππου, πυροβόλησαν και πυροβόλησαν τον λαό στο μυαλό, κατά βούλησιν, κατά ριπάς, απ' τα έξι βήματα ή απ' τα εξακόσια, σνάιπερ και κυνηγοί κεφαλών- ήταν ένας άγριος χειμώνας
πολλή η προπαγάνδα
πολλή η κουτοπονηριά
πολλή η ιδιοτέλεια.

Οι Ελληνες ως σύνολο διασύρθηκαν διεθνώς, χωρίς να τους αξίζει, για όσα τώρα παθαίνουν οι Πορτογάλοι, έπαθαν οι Ιρλανδοί κι αύριο θα πάθουν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί.
Ανθρωποι γύρω μας στενοχωρημένοι.
Με τα Πανεπιστήμια να βαδίζουν προς τα πίσω, τα σχολεία να βαδίζουν προς τα πίσω, τα νοσοκομεία να βαδίζουν προς τα πίσω, μαγαζάκια
να κλείνουν, άνεργοι να αναμένουν νέους ανέργους, γιαγιάδες να κόβουν τη σοκολάτα για το εγγονάκι, βετεράνους της δουλειάς να ατιμάζονται
και τους νέους να παίρνουν το δρόμο για την αγορά εργασίας σφαγμένοι από χέρι, είλωτες, βασάλοι και κολίγοι -ένας
χειμώνας πίκρα με ένα γαμώτο να πνίγει τους τίμιους, τους φιλότιμους και τους δουλευταράδες.

Γύρω τους τα λαμόγια, οι μιζαδόροι, οι τοκογλύφοι και οι τραπεζίτες εξακολουθούν να 'κονομάνε, να προσπορίζονται χρυσίον απ' τον ιδρώτα τους, ενώ οι ίδιοι καταχρεωμένοι, κακοπληρωμένοι εισπράττουν κι από πάνω ρετσινιές,
τάχα τεμπέληδες, τάχα ανεπρόκοποι.

Δημοσιογράφοι που στο καμένο μυαλουδάκι τους, τους βρωμάει η Ελλάδα «ελλαδίλα» κι ο λαός «λαϊκισμό».
Πήξαμε.

Φεύγοντας ο ένας μετά τον άλλον για τις διακοπές (ώσπου να μας τις κόψουνε κι αυτές), λέμε «καλό καλοκαίρι» με μισή καρδιά, την άλλη μισή ανήσυχη για
τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη, τι νέα άλγη και άγη θα φέρουν ερχόμενοι...

Υπό τη σκιά του Μνημονίου. Λίγο στη θάλασσα να ξεχάσεις τη θλίψη των άλλων και τη δική σου• λίγο στο βουνό να μιλήσεις με τα δέντρα και τους θεούς• και λίγο στην πόλη, μήπως και, με έναν καφέ ή λίγο ούζο, μαλακώσει γύρω σου η αποτυπωμένη αγριάδα, γαληνέψει η υπόσχεση της βίας -μήπως, έστω για λίγο,
πάνω από ένα συνεργείο, ένα καφενείο, έναν φούρνο
πάψουν να κυριαρχούν οι τόκοι.
Και λίγον άνεμο. Καλοκαιρινόν άνεμο.
Στα νησάκια.
Στη Λήμνο και τον Αη Στράτη, στους Καλογέρους και την Ικαριά, ένθεν κι ένθεν του 25ου Μεσημβρινού,
στην επικράτεια που ορίζουν ακόμα οι αρχαίοι σπόνδυλοι και τα μικρά ξωκλήσια.
....................................

Καλό καλοκαίρι, ναυτάκια μου και καπετάνισσες!
Θέρος, σαν χλιαρό μεσημέρι όταν είσαι 15 χρονώ κι έχεις όλον τον κόσμο μπροστά σου, να ταξιδεύει
με εννιά κόμβους πάνω στο «Μπάουντυ», θέρος σαν βραδάκι με γυμνά τα αστέρια στον ουρανό, θέρος όπως όταν στο ανοιχτό τζιπάκι ο βραδυνός αέρας ζωγραφίζει με τα μαλλάκια της ιστορίες για νεράιδες κι ερωτευμένους εφήβους...

Καλό καλοκαίρι με σινεμαδάκια, βιβλιαράκια, βολτίτσες, μαζί με τους δικούς σας ανθρώπους, τους φίλους και τις βασίλισσες στις σκακιέρες σας.

Θα ανταμώσουμε πάλι, αν η Τύχη το θελήσει, καθώς θα 'ρχεται ο Σεπτέμβρης- ο καλός μου μήνας. Με την αγάπη μου.