Η Κότα και η Κόλαση

Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο διάφορες θεωρίες συνομωσίας καθώς και σενάρια από ευφάνταστα έως εφιαλτικά. Όλα τούτα αντιμετωπίζονται από άλλους με προσοχή κι από άλλους με σκεπτικισμό, ειρωνεία ή ακόμα και χλευασμό. Σ’ όλους αυτούς αφιερώνω τον παρακάτω μύθο που γράφτηκε πριν από 60 χρόνια:

Μια φορά κι έναν καιρό, μια κόκκινη κοτούλα τσίμπαγε πέτρες και σκουλήκια και σπόρους σε μια αυλή, όταν κάτι έπεσε πάνω στο κεφάλι της.

- Πέφτει ο ουρανός! φώναξε, κι άρχισε να τρέχει και να φωνάζει συνέχεια:

- Πέφτει ο ουρανός!

Όλες οι κότες που συνάντησε κι όλοι οι κόκορες κι οι γαλοπούλες κι οι πάπιες την περιγελούσανε με υπεροψία, όποιος περιγελάει κανείς κάποιον που έχει τρομοκρατηθεί όταν εσύ δεν έχεις.

- Πώς είπατε; κακαρίζανε.

- Πέφτει ο ουρανός! φώναζε η κόκκινη κοτίτσα.

Τέλος, ένας πολύ στομφώδης κόκορας της είπε:

- Μη γίνεσαι γελοία, αγαπητή μου, στο κεφάλι σου πάνω έπεσε μόνο ένα μπιζελάκι. Και γέλασε και γέλαγε κι όλοι γελάγανε, εκτός απ’ την κόκκινη κοτούλα.

Τότε ξαφνικά, μ’ ένα τρομερό βουητό, χοντρές κομματάρες αποκρυσταλλωμένων σύννεφων και πελώριοι όγκοι παγωμένου μπλε ουρανού, αρχίσανε να πέφτουν από ψηλά πάνω σ’ όλους, και σκοτωθήκανε όλοι, ο κόκορας που περιγελούσε κι η κόκκινη κοτούλα κι όλοι οι άλλοι στην αυλή του κοτετσιού, γιατί ο ουρανός πράγματι έπεφτε.

Επιμύθιο: Εμένα παρόμοιο γεγονός, ουδόλως θα με εξέπληττε.

Τζέημς Θέρμπερ: Μύθοι για την εποχή μας

Εκδ. Νεφέλη