Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Παρακολουθώντας αμήχανοι τους άλλους, ενώ τρώμε τις σάρκες μας…


Μοιάζουν οι σκέψεις του κόσμου να διασταυρώνονται καθώς ταξιδεύουν. Κάτι τέτοιες σκέψεις από άγνωστους φίλους βρήκα στο Δίκτυο, που συναντήθηκαν φευγαλέα με τις δικές μου και μπορεί με τις δικές σας. Ίσως φορτώσουν κι εσάς ενοχές, θλίψη, απογοήτευση ή οργή. Ή ίσως σας κάνουν να κλείσετε την τηλεόραση και το λάπτοπ και να διαβάσετε Ιστορία.

Η Γαλλία ξεσηκώνεται και η Ελλάδα εκπαιδεύει νεο-δωσίλογους.

Εικοσιπέντε χιλιάδες καταγγελίες στον ΣΔΟΕ από φίλους και συγγενείς για φοροδιαφεύγοντες. Μια άλλη κατηγορία κυνηγάει όποιον ανάβει τσιγάρο στα απαγορευμένα  και τον καρφώνει. Η Γαλλία κατεβαίνει στους δρόμους να διεκδικήσει αυτά που πάνε να της αρπάξουν κι η Ελλάδα εκπαιδεύεται δωσίλογος! Και δωσίλογοι τσάμπα. Άνθρωποι που αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους "κακούς". Ο γείτονας που κοροϊδεύει την εφορία και ο άθλιος καπνιστής που βρωμίζει το τόπο.

Φυσικά καταγγελίες σε εργοδότες που κάνουν κάθε είδους αυθαιρεσία πάνω στους δούλους τους δεν υπάρχουν. Καταγγελία για κάθε είδους μεγαλο-λαμόγια δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει καν κινητοποίηση για όσους έκλεψαν, κλέβουν και θα κλέβουν ασύστολα το κρατικό χρήμα και τις ζωές των πολιτών.

Στην Ελλάδα του 2010 δεν υπάρχει λαϊκή διαμαρτυρία, εξέγερση, αντίσταση, υπάρχει τοπικό λυντσάρισμα. Μάλλον τα γονίδια των χαφιέδων της κατοχής ήταν τελικά πιο δυνατά από τα γονίδια των ανταρτών. Άλλωστε αυτό είναι οφθαλμοφανές από όλη τη μεταπολεμική ιστορία. Η νοοτροπία της αρπαχτής, του γλειψίματος, του μικροαπατεωνίσκου, του κλεφταράκου της διπλανής πόρτας, του χαφιέ στη δουλειά, στο εργοστάσιο, του λακέ των πολιτικών έθρεψε δέκα εκατομμύρια λαό. Φυσικό είναι η πρώτη κίνηση αντίστασης να είναι ένας τιποτένιος χαφιεδισμός ακόμα και χωρίς αντίκρισμα. Γιατί δεν νομίζω η εφορία και η δημοτική αστυνομία να μοιράζουν λεφτά στους δωσίλογους. (εκτός κι αν συμβαίνει να πάμε κι εμείς να βγάλουμε κανένα φράγκο)

Έντιμοι πολίτες είναι, καθώς πρέπει που βγάζουν το άχτι τους. Αγανακτισμένοι με τους κακούς πολίτες που δεν υπακούν στις υποδείξεις. Που κάνουν το κέφι τους ενώ οι ίδιοι τσακίζονται να είναι καλοί και νομοταγείς. Είναι ο νεοδωσιλογισμός που μοιάζει καθήκον. Όχι ρε πούστη δε θα καπνίσεις , όχι ρε πούστη δε θα κλέψεις την εφορία. Θα σε κάνω εγώ άνθρωπο. Τι καλά να κάνανε το ίδιο και στα αφεντικά τους. Τι καλά να είχαν την ίδια ευσυνειδησία να να βγουν στους δρόμους για τους κακούς που μας έχουν μετατρέψει όλους σε καραγκιόζηδες.

Μια ζωή ραγιάς για πάντα ραγιάς. Με τη καμπουρίτσα να προεξέχει στη πλάτη και το χέρι απλωμένο στον αγά. Θα ακολουθήσουν καταγγελίες στους παλιο-καθηγητές που θα απεργούν , στους αλήτες-νέους που κάνουν παράνομες συγκεντρώσεις, στο συμμορίτη-συνάδελφο που παρακινεί τους υπόλοιπους για απεργία, στον ύποπτο-γείτονα που αγοράζει ύποπτα βιβλία και τέλος στο παππού που ακούει ακόμα αντάρτικα! Να γίνουμε Τσε είναι σχεδόν αδύνατον, να γίνουμε πάλι όμως περιπτεράδες της γειτονιάς που κάρφωναν στη δικτατορία το γείτονα τι εφημερίδα πήρε είναι πολύ εύκολο. Να καθαρίσουμε τους ανυπότακτους.

Εγώ θα πρότεινα να τους συλλαμβάνουμε οι ίδιοι και να τους οδηγούμε στο αυτόφωρο. Κι αν δεν συμμορφώνονται να τους ρίξουμε κι ένα χέρι ξύλο. Και φυσικά κάποιος καλός άνθρωπος που θα διαβάσει όσα γράφω θα κουνήσει το κεφάλι γιατί δεν καταλαβαίνω την ουσία των πραγμάτων και δίνω κάλυψη στους κλέφτες και απατεώνες συμπολίτες μου που λυμαίνονται τόσα χρόνια το κράτος. Να απαντήσω λοιπόν προκαταβολικά πως δεν καλύπτω κανέναν. Απλά γελάω να βλέπω τα αρπακτικά να κατασπαράζουν το σπίτι μας να το έχουν καταντήσει ξέφραγο αμπέλι κι εμείς η μοναδική μας επανάσταση να είναι να καρφώσουμε τη γείτονα που βρήκε ευκαιρία να αρπάξει από το αφύλαχτο χωράφι.

Γιατί αν καταντήσουμε έτσι, αύριο  εκείνους που θα ξεσηκωθούν στ΄ αλήθεια και θα εκθέσουν τη ζωή τους για το κοινό καλό, θα τους δείξουμε με το δάχτυλο.

Συγνώμη για τη φωτογραφία που μοιάζει υπερβολική και μπορεί να εκνευρίσει τους καθώς πρέπει αλλά σιγά σιγά μαθαίνει η κόρη να γίνει πουτάνα. Σιγά σιγά. 

Κακούργα κοινωνία
Είναι συγκινητική η προσπάθεια του πολιτικού συστήματος να διασωθεί. Κάνουν πως τσακώνονται, πως διαφωνούν, πως θα στείλουν υπουργούς στη φυλακή για το Βατοπαίδι, αλλά η αλήθεια είναι πως έχουν καταρρεύσει εδώ και χρόνια.

Δεν υπάρχει καμία διαφωνία ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Καμία. Το μέλλον τους είναι κοινό και το γνωρίζουν πολύ καλά.
Η μόνη τους αγωνία είναι να μη γνωρίσουν τη συντριβή στις κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών, για να κερδίσουν χρόνο. Γιατί μπορεί να υποστηρίζουν πως οι εκλογές αφορούν μόνο την αυτοδιοίκηση, αλλά το βράδυ των εκλογών ο χάρτης της χώρας στις τηλεοράσεις θα βάφεται πράσινος και μπλε. Θα τον βάφει το χέρι του κυρίαρχου λαού.

Κι ο λαός; Ο σοφός λαός; Δεν θα αντιδράσει; Τι να κάνει κι ο σοφός λαός που επί δεκαετίες ψηφίζει όποιον του τάζει μερικά χρήματα παραπάνω, ένα διορισμό ή κάποια εξυπηρέτηση; Να γίνει ξαφνικά συνειδητοποιημένος πολίτης; Η πουτάνα δεν γίνεται κυρία από τη μια μέρα στην άλλη. Συνήθως, δε, δεν γίνεται ποτέ κυρία.

Κοιτάμε αμήχανοι τους Ισλανδούς, τους Γάλλους και άλλους λαούς να αντιδρούν, αλλά, αν διαβάσεις τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, η ελληνική κοινωνία δεν έχει παράδοση στην αντίσταση- αντιθέτως, έχει πολύ μεγάλη παράδοση στο προσκύνημα και τη δουλοπρέπεια.
Επίσης, δεν έχουμε καμία παράδοση στην κοινωνική αλληλεγγύη. Πολλοί Έλληνες νομίζουν πως η Ελλάδα ήταν όπως την βλέπουν στις παλιές ελληνικές ταινίες, που ήταν όλοι καλοί κι αγαπημένοι. Μα όταν γυρίζονταν αυτές οι ταινίες, χιλιάδες συμπατριώτες μας ήταν φυλακισμένοι ή εξόριστοι, και οι άλλοι στις ταινίες χόρευαν και τραγουδούσαν. Είναι λογικό να νοσταλγείς κάτι που έζησες, αλλά είναι τραγικό να νοσταλγείς κάτι που όχι μόνο δεν έζησες, αλλά και δεν υπήρξε ποτέ.

Το μόνο καλό με τη χρεοκοπία της χώρας και την απίστευτη παθητικότητα του λαού μας είναι πως θα βγάλουν τον σκασμό επιτέλους όλοι αυτοί που μιλούν για την ανωτερότητα των Ελλήνων. Ποια ανωτερότητα; Εδώ μιλάμε για γεννημένους σκλάβους. Κι ας πάψουμε επιτέλους να γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου, γιατί ντροπιάζουμε τον αγώνα εκείνων των ανθρώπων. Δεν πολεμήσαμε εμείς το ’40 – η γενιά του ’40 πολέμησε. Η γενιά του 2010 είμαστε κότες. Όταν οι κότες γιορτάζουν τα κατορθώματα των αετών δεν γίνονται αετοί – παραμένουν κότες.

Εκεί που πάω να απογοητευτώ με την Ελλάδα του σήμερα , σκέφτομαι πως κάποιοι άνθρωποι, που ήταν πολύ πιο άξιοι, πιο μορφωμένοι, πιο έξυπνοι και πιο ικανοί από εμένα, έζησαν σε πολύ πιο δύσκολες εποχές από τη σημερινή. Τι θα έπρεπε δηλαδή να πουν ο Καζαντζάκης και ο Ελύτης; Τι θα έπρεπε να πει ο Ρίτσος και τόσοι σπουδαίοι συμπατριώτες μας που εξορίστηκαν και βασανίστηκαν;
Η Ελλάδα σήμερα έχει την κοινωνία που της αξίζει. Και μέσα σε αυτήν την κοινωνία, ο καθένας πράττει σύμφωνα με τη συνείδησή του. Αν έχει.

1 σχόλιο:

  1. Λες βρε Ανατολή μου να φταίει ο αέρας που φυσάει απ΄τα βουνά μας; Ή μήπως το πηγάδι απ΄όπου πίνουμε νερό.
    Έτσι που τα γράφουν είναι και δεν θα είχα να συμπληρώσω τίποτε περισσότερο παρ΄εξ τους μηχανισμούς χειραγώγησης που διαθέτει η εκάστοτε εξουσία και που χειραγωγεί τις συνειδήσεις των λαών ανάλογα με τα συμφέροντά της.
    Και ένα τελευταίο. Η ανάγκη είναι μεγάλος δάσκαλος και επειδή δεν πρέπει να επενδύουμε μόνον σε αυτήν. γιατί μεγάλος δάσκαλος μεν. αλλά από μόνος του δεν μπορεί τίποτε αποφασιστικό και κυρίως αποτελεσματικό,πρέπει να προετοιμαζόμαστε όλοι να προετοιμάζουμε και τους άλλους να κατανοήσουν να συνειδητοποιήσουν να είναι έτοιμοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή