Οι ΜΙΚΡΕΣ αυτές αντιδράσεις, όπως αυτή των συμβασιούχων του ΥΠΠΟΤ και οι άλλες άλλων κλάδων όπως των μεταφορέων, είναι πολύ ΧΡΗΣΙΜΕΣ για το σύστημα που μας κυβερνάει.Από τη μια δίνουν την ευκαιρία να εκτονωθεί η οργή των λαϊκών στρωμάτων που τις παρακολουθεί ως είδηση, και από την άλλη γίνονται μεγάλη ευκαιρία των ΜΜΕ να έχουν “πιασάρικο” θέμα για εκπομπές, διαφημίσεις και κυρίως “ντόρο πολιτικό”.
Όπου το καθένα ΜΜΕ παίρνει την ακίνδυνη ουσιαστικά αυτή αντίδραση και την ερμηνεύει και την φωτίζει πολιτικά, όπως το συμφέρει. Με τελικό στόχο πάντα τον ίδιο: Την δική μας διχόνοια.
Η ακρόπολη είναι ιερή. Πάντα ήταν. Όμως και οι ζωές οι δικές μας, το μέλλον των παιδιών μας, το λαϊκό συμφέρον, είναι και αυτά ιερά.
Το σπίτι μας καίγεται. Έχει καιρό που καίγεται. Το γέμισαν με εύφλεκτα και το άφησαν χωρίς πυρόσβεση. Οι ίδιοι που ήταν υπεύθυνοι για την πυρασφάλεια του σπιτιού μας. Και τώρα αυτοί οι ίδιοι υπεύθυνοι, τρώγονται για το ποιος έχει τις ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ευθύνες για το κακό, και τα ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ προσόντα για να μας σώσει.
Και βάζουν την μια λαϊκή ομάδα ΕΝΑΝΤΙ της άλλης. Έντεχνα.
Ξέρετε τι φοβούνται;
Ξέρετε ποιο είναι ο μεταφυσικός τους φόβος;
Ο μεγαλύτερος τρόμος τους;
Να μας δουν όλους μαζί. Όλους μαζί. 500 χιλιάδες λαού, 1 εκατομμύριο ίσως, να ζώνουμε το κέντρο της Αθήνας, την Ακρόπολη την ίδια. Γύρω γύρω. Σαν τείχος. Χωρίς ρωγμή. Ένα εκατομμύριο λαού, σιωπηλό και οργισμένο να ζώνει την κιβωτό της ύπαρξής του: την ιερή του Ακρόπολη.
Την ίδια στιγμή που τα κανάλια τους πουλάνε την Ακρόπολη και τις “συρράξεις” επ’ αυτής, ως διαφημιστικό προϊόν, και μας φλομώνουν με τις αναλυσάρες τους, ώστε να συντηρούν τις οπαδικές αλυσίδες με τις οποίες μας έχουν δεμένους και να γυαλίζουν τις δικές τους ελπίδες, ότι όχι μόνο θα επιβιώσουν από την κρίση, αλλά θα βγάλουν και κέρδη. Φράγκα πολλά.
Τι θα συμβεί αν, χωρίς οπαδικές διχόνοιες, γίνουμε ΟΛΟΙ ένα ανθρώπινο τείχος ΧΩΡΙΣ ΡΩΓΜΗ και ζώσουμε την Ακρόπολη των ελπίδων μας, οργισμένοι και σιωπηλοί;
Θα τα κάνουν πάνω τους.
Μέρκελ, Σαρκοζήδες, Στροσκάνηδες και οι εγχώριοι κομματικοί ανταποκριτές τους.
Αχ ρε Έλληνα!
Θραξ Αναρμόδιος
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ναι αγαπητέ Θ.Α, όταν τα υποζύγια δείξουν ότι δεν αντέχουν,
όταν τα πειραματόζωα εξεγερθούν,
όταν πάψουμε να είμαστε ο περίγελος του πλανήτη,
όταν ακολουθήσουμε τους άλλους που έχουν ήδη βγει στο δρόμο σ’ όλη την Ευρώπη κατά χιλιάδες,
όταν πάψουμε να φοβόμαστε εμείς και κάνουμε εκείνους (κυβερνήτες, παγκοσμοιοποιητές, νεοταξίτες, τραπεζίτες, τοκογλύφους, όπως διάολο θέλεις πες τους), να φοβηθούν
τότε κάτι μπορεί να αλλάξει.
Κι ας είναι και μικρό.
Κι ας είναι και μικρό.
Πάντα μου πίστευα στη δύναμη που κρύβουν οι μικρές αλλαγές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου