Σαν σήμερα 21 Οκτωβρίου 1825, δημοσιεύεται για πρώτη φορά στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» που εκδιδόταν στο Ναύπλιο, το ποίημα του Διονυσίου Σολομού «Ύμνος εις την Ελευθερία». Μετά την απελευθέρωση, το ποίημα αυτό με τις 158 στροφές, θα γίνει ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου αργότερα. (Χριστόφια θέλοντος, ο Ύμνος ισχύει ακόμα...)
Το Μάη του 1823, ο Σολωμός αντικρίζοντας απ’ τη Ζάκυνθο το θρυλικό Μεσολόγγι να χαροπαλεύει σ’ ένα άνισο αγώνα με τους Τούρκους, συνέθεσε- μέσα σ’ ένα μήνα καθώς λένε- στη βίλα του φίλου του Στρατή, τον «Ύμνο εις την Ελευθερία».
Δυο χρόνια αργότερα τον Ιούνιο του 1825, τυπώθηκε με τη φροντίδα του Τρικούπη, στην πολιορκημένη απ’ τον Ιμπραήμ πόλη, στο τυπογραφείο Μάγερ και κυκλοφόρησε σε λίγα αντίτυπα.
Στο ιστορικό αρχείο της πόλης υπάρχει και η πρωτότυπη έκδοσή του στην ελληνική και ιταλική γλώσσα με την ένδειξη «εκ της τυπογραφίας Μεσθενέως, εν Μεσολογγίω, 1825».
Το 1865 με Βασιλικό Διάταγμα καθιερώνονται οι πρώτες στροφές του ποίματος, ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας σε μία από τις τρεις εκδοχές μελοποίησης που έκανε ο συνθέτης Νικόλαος Μάντζαρος.
Σας αφιερώνω τις δύο τελευταίες στροφές του Ύμνου (αφού τις δύο πρώτες τις γνωρίζετε):
Τι θα κάμετε; θ’ αφίστε
να αποκτήσωμεν εμείς
ελευθερία, ή θα την λύστε
εξ’ αιτίας πολιτικής;
Τούτο ανίσως μελετάτε,
ιδού εμπρός σας τον Σταυρό
Βασιλείς, ελάτε, ελάτε,
και κτυπήσετε κι εδώ.
Κι αν έχετε απορία πού αναφέρεται ο ποιητής, στη Διχόνοια αναφέρεται, στη Διχόνοια που είχε ρημάξει τη χώρα, στην αδερφοσφαγή που κινδύνευε να τινάξει στον αέρα το όραμα της απελευθέρωσης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου