Πράξεις ανθρώπων

Φαίνεται μας διαφεύγει συχνά ότι η Ιστορία αποτελείται από πράξεις ανθρώπων, άσημων ή διάσημων, οι οποίες μπορεί να μη μας αρέσουν, να μη μας βρίσκουν σύμφωνους, αλλά η πραγματικότητα είναι μία: ότι έχουν συντελεστεί, δεν μπορούμε να τις αλλάξουμε. Μπορούμε να κρίνουμε τα κίνητρα των ανθρώπων που έδρασαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να παραδειγματιστούμε από τα αποτελέσματα των πράξεων αυτών, να προβλέψουμε το μέλλον, να ερμηνεύσουμε το παρελθόν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να το αλλάξουμε. Επειδή είναι πρακτικά αδύνατον να γυρίσουμε το χρόνο πίσω. Είναι πρακτικά αδύνατον οι πράξεις να σβηστούν με γομολάστιχα.

Στη χώρα αυτή διακατεχόμαστε από συμπλέγματα όσον αφορά την ανάγνωση της Ιστορίας μας, παλαιότερης και σύγχρονης. Αποσιωπούμε, κρύβουμε, παραποιούμε γεγονότα και ανθρώπους γιατί έτσι δε βολεύει την ιδεολογικό ή πολιτικό μας σύστημα αξιών. Μικρόψυχοι και ανόητοι επιδιδόμαστε κάθε φορά στο ξαναγράψιμο της Ιστορίας.

Γιατί σας τα λέω σήμερα όλα αυτά;

Μα με αφορμή τη σημερινή επέτειο,70 χρόνια πέρασαν από τότε, είπα να σας θυμίσω μερικές πράξεις ανθρώπων. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το ΟΧΙ του Μεταξά ή του ελληνικού λαού;

Σαν σήμερα το 1940 ένας απεχθής δικτάτορας είπε «Όχι» στην ξένη κατοχή, είπε «Όχι» στον ξένο εισβολέα κι ας ήταν ιδεολογικός του σύμμαχος. Το τηλεγράφημα ο Γκράτσι το έφερε τη νύχτα της 28^ης Οκτωβρίου στον Μεταξά και όχι στον ελληνικό λαό. Ο Μεταξάς του απάντησε πού να το βάλει. Τέλος. 

Επειδή και στους πλέον παλιάνθρωπους έρχεται μια στιγμή στη ζωή τους, όταν βρεθούν σε ηθικό δίλημμα, που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πούνε.

Ο Μεταξάς πήρε την ευθύνη μόνος του γι’ αυτό το «ΟΧΙ» στα αιτήματα των Ιταλών, χωρίς να συμβου­λευθεί ούτε τον ανώτερο πολιτειακό άρχοντα, τον βασιλιά Γεώργιο.

«Alors, c'est la guerre»:«Λοιπόν, έχουμε πόλεμο» Απάντησε στο Γκράτσι.

Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό (28-10-1940)

Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,

τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως

Ιωάννης Μεταξάς

Τις επόμενες μέρες στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας,  ο ελληνικός λαός επαναλαμβάνοντας αυτό το «Όχι», έγραψε μια από τις σπάνιες σελίδες ηρωισμού και μεγαλείου στην ιστορία του, παίρνοντας στο κυνήγι τον κατακτητή.

Οι ευρωπαίοι είπαν με θαυμασμό:

Ουίνστον Τσόρτσιλ:

«Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί

ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.» (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC)

Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας:

«Επολεμήσατε άοπλοι καί ενικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι εκερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

 Ένας αόρατος ήρωας.

Είμαι σίγουρη ότι πολλοί από σας δεν θα έχετε αναρωτηθεί σε ποιον οφείλεται η νίκη του ελληνικού στρατού στα αλβανικά βουνά. Θα έχετε την πεποίθηση κι εσείς αυτό που γράφουν τα σχολικά βιβλία ή έχετε ακούσει στα επίκαιρα ντοκυμανταίρ: για το μεγαλείο του Έλληνα στρατιώτη, την αυτοθυσία που έδειξε στη μάχη, στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που πολέμησαν οι Ιταλοί, ασυνήθιστοι στο ψύχος! (αν πιστεύετε στο Θεό, υπουργός Εθνικής Αμύνης το υποστήριξε!)*, στο ότι οι Ιταλοί δε γνώριζαν το έδαφος των επιχειρήσεων (γιατί οι Έλληνες το γνώριζαν, σε ξένη χώρα επιχειρούσαν!!!). Αυτό το τελευταίο το υποστήριξε στρατηγός, εν ενεργεία αν δεν κάνω λάθος.

*Ολόκληρη η 5^η Μεραρχία της Κρήτης πήγε στο μέτωπο (για να ξεφορτωθεί ο Μεταξάς τους Κρήτες που πριν από δύο χρόνια έκαναν κίνημα εναντίον του).

Οι περισσότεροι φαντάροι από αυτούς δεν είχαν δει χιόνι ποτέ στη ζωή τους.

Και το σχέδιο, ο εμπνευστής, ο αρχιστράτηγος αυτής της επιχείρησης, ποιος ήταν;

Πίσω από κάθε νικηφόρα μάχη, κρύβετε ένας εγκέφαλος που σχεδιάζει, διατάζει, και οργανώνει τον τρόπο επιχειρήσεων και ο πλέον αδαής το γνωρίζει. Αν οι φαντάροι βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη, νίκη δεν υπάρχει. Ο σκέτος ηρωισμός δε φτάνει.

Έχουμε συνδέσει τις νικηφόρες μάχες με ονόματα: Μαραθώνας: Μιλτιάδης, Σαλαμίνα: Θεμιστοκλής, Βατερλώ: Ουέλλιγκτον, Ελ Αλαμέιν: Μοντγκόμερι,

Αλβανία: Ποιος;;;

Χαράλαμπος Κατσιμήτρος. Σας λέει κάτι αυτό το όνομα; Όχι; Σωστά. Έχει «σβηστεί», από την επίσημη Ιστορία. Διαβάστε γιατί:

Τις πρώτες 16 μέρες οι Ιταλοί εισέβαλλαν στο ελληνικό έδαφος, φτάνοντας μέχρι την Κόνιτσα και έξω απ’ το Μέτσοβο (Βοβούσα). Οι ελληνικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την επίθεση του Ιταλού εισβολέα «αμυνόμεναι του πατρίου εδάφους». Ο Μεταξάς διορίζει αρχηστράτηγο της επιχείρησης τον υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, διοικητή της 8^ης Μεραρχίας Ηπείρου.

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού στην Αθήνα διέταξε το διοικητή της 8^ης Μεραρχίας σε υποχώρηση μέχρι τον Άραχθο ποταμό σε δεύτερη γραμμή άμυνας και να πολεμήσει -αν ήθελε να πολεμήσει- τους Ιταλούς, πολύ πιο πίσω από την αμυντική γραμμή Ελαίας (Καλπάκι) - Καλαμά και άμυνα στα Τζουμέρκα. Άμυνα!

Ο Κατσιμήτρος ΔΕΝ εφάρμοσε το σχέδιο αυτό, πήρε την ευθύνη μόνος του. Διέταξε να κρατήσει την γραμμή άμυνας στο Καλπάκι μέχρι εσχάτων.

Στις αλλεπάλληλες διαταγές και οδηγίες του ΓΕΣ προς την Μεραρχία υπήρχαν και τα ακό­λουθα:

...Η κυβέρνησις δεν αναμένει βεβαίως παρά της μεραρχίας νί­κας... Αναμένει όμως εκ ταύτης να σώση την τιμήν των ελληνικών όπλων.

...Ο κίνδυνος εχθρικής απειλής από της περιοχής Πρεβέζης υφί­σταται και δέον να εξασφαλίσητε... τα νώτα σας.

...Η Μεραρχία να μην υπολογιζη επί μεταφορών των μονάδων της δια ταχυκινήτων μέσων.

...Η απώλεια του εθνικού εδά­φους δεν θα είχε τόση σημασία, όση θα είχε η αποκοπή δυνάμεων Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας από των προς Θεσσσαλία και Αιτωλο­ακαρνανία συγκοινωνιών.

Ο ηρωικός στρατηγός, αψηφώντας τις διαταγές της Αθήνας, σχεδιάζει αντεπίθεση. Μετέφερε το στρατηγείο του μέσα σε μια σπηλιά στη θέση Βρύση-Πασσά κοντά στο Καλπάκι, κι από εκεί οργάνωσε τις επιχειρήσεις αποφασίζοντας:

“Ουδεμίαν  ιδέα  εις ουδένα να υπάρχει περί υποχωρήσεως. Πάντες από του Στρατηγού Διοικητού Μεραρχίας μέχρι και του τελευταίου στρατιώτου θα αγωνισθώμεν επί των θέσεών μας και εν ανάγκη θα πέσωμεν όλοι υπερασπιζόμενοι αυτάς”.

Από τη σπηλιά του κατέστρωνε τα σχέδια της νίκης: μετέφερε το στρατό από τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, έφερε εφεδρίες στο μέτωπο, χρησιμοποίησε εθελοντές απ’ τις γύρω περιοχές, συνέτασε τα σχέδια των επιθέσεων κλπ

Έτσι από τις 14 Νοεμβρίου μέχρι τα τέλη Δεκεμβρίου, η 8η Μεραρχία πέρασε από την άμυνα στην επίθεση, κατατροπώνοντας τις ιταλικές μεραρχίες.

Κερδίζει τα ελληνικά εδάφη και συνεχίζει την επίθεση περνώντας τα ελλαδικά σύνορα απελευθερώνοντας τα χωριά και τις πόλεις της Βόρειας Ηπείρου, φτάνοντας μέχρι το Τεπελένι και τη Χειμάρα.

           

Παρά την έλευση του χειμώνα και την κινητοποίηση μεγάλων μέσων από τους Ιταλούς ο Ελληνικός Στρατός παρέμεινε νικητής στο πεδίο της μάχης μέχρι τον Απρίλιο του 1941 που η πανίσχυρη γερμανική στρατιά, επετέθη στη χώρα μας από τη Βουλγαρία.

Και τότε γιατί αυτός ο ήρωας, έχει γίνει αόρατος απ’ την Ιστορία;

Κάποια εξήγηση θα υπάρχει.

Διαβάστε τη συνέχεια στο βιογραφικού του Χαράλαμπου Κατσιμήτρου:

Η πτώση της Ελλάδας στους Γερμανούς το 1941 τον βρήκε στα Ιωάννινα.

Επί γερμανικής κατοχής ο ήρωας του αλβανικού μετώπου, ο αρχιστράτηγος της νίκης, συμμετείχε από τους πρώτους στην κατοχική κυβέρνηση του Γεώργιου Τσολάκογλου όπου πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως Υπουργός Εργασίας και Γεωργίας για 5 μήνες.

Ο ήρωας στον πόλεμο εναντίον των Ιταλών, έγινε συνεργάτης των Γερμανών.

Με την απελευθέρωση στα 1945 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 5,5 ετών «διά διευκολύνσεις» που παρείχε στις δυνάμεις Κατοχής και αποπέμφθηκε από το στράτευμα με το βαθμό του αντιστρατήγου. Όμως στις 5  Οκτωβρίου του 1949 με διάταγμα του Βασιλέως Παύλου χαρίστηκε το υπόλοιπο της ποινής με επαναφορά του βαθμού, του υποστρατήγου εν αποστρατεία και όλων των παρασήμων του.

Επειδή πολύ συχνά σε τούτη τη χώρα οι πράξεις μεγαλείου και ηρωισμού συνυπάρχουν με πράξεις αθλιότητας και ντροπής,

είναι αυτός επαρκής λόγος να διαγράψουμε μια προσωπικότητα απ’ την  ιστορική μας μνήμη;