Σαν σήμερα τα ξημερώματα της 9ης προς 10η Απριλίου του 1826, οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, επιχειρούν τη Μεγάλη τους Έξοδο.
Τούτη τη μέρα η καρδιά μου στο Μεσολόγγι βρίσκεται.
Στην πολιορκημένη από στεριά και θάλασσα πόλη για έναν ολόκληρο χρόνο. Στις 12.000 ψυχές που άντεξαν. Στην πείνα. Ακόμα κι όταν τους μαύρισε τα μάτια:
«Τα μάτια η πείνα εμαύρισε, στα μάτια η μάνα μνέει»
Την πείνα που προσπάθησαν να τη χορτάσουν με φύκια, γάτες και αρουραίους. Με ό, τι μπορούσε να φαγωθεί. Οι πολιορκημένοι απ’ τις στρατιές του Κιουταχή και του Ιμπραήμ, Τούρκους κι Αιγύπτιους, 25.000 στρατό υπό τη διοίκηση γαλλικών εγκεφάλων. Έναν πολυεθνικό στρατό που βάλλει με μανία εναντίον των ανυπότακτων:
«Αραπιάς άτι, Γάλλου νους, βόλι Τουρκιάς, τόπι Άγγλου!
Πέλαγο μεγ’ αλίμονο, βαρεί το καλυβάκι.»
Κι οι αδερφοί να σπαράσσονται απ’ τον Εμφύλιο. Τ’ αδερφικά χέρια να χτυπιούνται αναμεταξύ τους.
Και έξω να παραμονεύει η άνοιξη, ο Έρωτας με τον Ξανθό Απρίλη παρέα. Ποιος μπορεί ν’ αντέξει τούτη την άνοιξη σκλάβος;
Αλήθεια, «Αλαφροϊσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι ‘δες;
Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
Ουδ᾿ όσο κάν᾿ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π᾿ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι᾿ όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του».
Ουδ᾿ όσο κάν᾿ η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
Γύρου σε κάτι ατάραχο π᾿ ασπρίζει μες στη λίμνη,
Μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι,
Κι᾿ όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του».
Και τότε πήραν την απόφαση, τη νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων, 9 προς 10 Απριλίου, να πραγματοποιήσουν τη Μεγάλη Έξοδο. Αιφνιδιάζοντας και διασπώντας τις γραμμές του εχθρού.
Αποφασισμένοι για όλα, ή να ζήσουν ελεύθεροι ή να πεθάνουν. Τα πάντα είναι έτοιμα:
«Ειν᾿ έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων
δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν
εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο».
δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν
εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το χάρο».
Άλλωστε, μια τέτοια νύχτα ένας θάνατος αξίζει όσο χίλιοι:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει».
Και τότε ήρθε η προδοσία.
Τούτη τη μέρα η καρδιά μου στο Μεσολόγγι βρίσκεται.
Βλέπει τη σφαγή. Ακούει τις σφαίρες να σφυρίζουν, τις κραυγές απ’ τους τραυματίες, το κλάμα των παιδιών, την οχλοβοή απ’ την οπισθοχώρηση. Νιώθει τον τρόμο και τη φρίκη.
Μυρίζει τον καπνό και την καμμένη σάρκα απ’ τον Ανεμόμυλο και τη μπαρουταποθήκη του Καψάλη. Εκείνους τους ιδανικούς αυτόχειρες που επέλεξαν τα δώσουν τέρμα στη ζωή τους μετά των αλλοφύλων.
Τούτη τη μέρα η καρδιά μου στο Μεσολόγγι βρίσκεται. Μαζί με τους ξένους φιλέλληνες που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι την Ιερή Πόλη.
Η καρδιά μου αντικρίζει ένα σωρό από ερείπια στη θέση που βρισκόταν μια ημέρα πριν η πόλη και 6.000 γυναίκες και παιδιά να πουλιούνται σαν εμπόρευμα στη Μεθώνη και στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας.
Τούτη τη μέρα η καρδιά μου στο Μεσολόγγι βρίσκεται.
Τούτη τη μέρα η καρδιά μου στη Γάζα της Παλαιστίνης βρίσκεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου