Κατακίτρινο παντού.

Η φύση τούτες τις μέρες, όπως κάθε άνοιξη ντυμένη στα κίτρινα.

Ανθισμένα τα σπάρτα, οι ασπάλαθοι και οι μιμόζες. Στις άκρες των δρόμων, στους αγρούς, στους κήπους, παντού.

Ένα κίτρινο λαμπερό, χαρούμενο, φωτεινό. Σαν τον ήλιο.

Κίτρινο. Τα’ αγαπημένο μου χρώμα.

Λουλούδια παντού.

Όπως αυτά που μου κρατούσες κρυμμένα πίσω απ’ την πλάτη σου σαν ένας ντροπαλός έφηβος. Όταν ήρθες να μ’ αποχαιρετήσεις.

Τα κράτησα ξέρεις.

Είναι εδώ, τα βλέπω, τα θαυμάζω.

Είναι στην καρδιά μου, όπως όλα τα’ άλλα.

Όλα αυτά που σε θυμίζουν. Αγαπημένε μου.