Ο εντολέας και ο εκτελεστής. Ένα φιλοσοφικό ερώτημα.

Δε με νοιάζει για τις εντολές. Για το ποιος τις έδωσε.

Με νοιάζει για αυτούς που τις εκτελούν . Τα πρόθυμα «όργανα».

Τα χέρια που τις εκτελούν. Και που το βράδυ θα γυρίσουν σπίτι ν’ αγκαλιάσουν τα παιδιά τους.

Για τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από τη στολή με νοιάζει.

Αν κρύβονται άνθρωποι.

Δε με νοιάζει ποιος έδωσε εντολή για τη σφαγή στο Δίστομο, που δεν τη χωράει ανθρώπου νους. (Αν ήταν ο Hans Zampel ή ο Fritz Lautenbach ένας πανέμορφος νεαρός, ίδιος ξανθός άγγελος).

Με νοιάζει γι’ αυτούς που ξεκοίλιασαν τις γυναίκες και τα παιδιά και τους έκαψαν στους φούρνους.

Πώς το έκαναν; Ο εντολέας δεν ήταν από πάνω τους. Μονάχοι τους ενήργησαν. Μονάχοι τους. Αυτοί, η συνείδησή τους, ο Θεός και το θύμα τους.

Πιο πολύ απ’ το προχτεσινό έγκλημα με το 44χρονο νεκρό, τούτες οι σκηνές με σόκαραν.

Για δύο λόγους: Οι προχτεσινοί φονιάδες ήταν ξένοι, αλλότριοι. Κακοποιοί.

Οι προχτεσινοί φονιάδες είχαν ένα ισχυρό κίνητρο: να κλέψουν και ίσως να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί.

Αυτοί οι λυσσασμένοι ένστολοι, τι είναι; Έλληνες. Αδέρφια μας.

Τι κίνητρο ωθεί τις πράξεις των ανθρώπων αυτών που μπορούν και να σκοτώσουν αυτούς που διαδηλώνουν για ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα;

Να αποκαταστήσουν την τάξη και την ασφάλεια;

Να δικαιολογήσουν το μεροκάματο;

Να τους γαμ...ουν πρώτοι;