Τέσσερα κεριά

Πόσο ισχυρό μπορεί να είναι εκείνο το εσωτερικό κίνητρο που σπρώχνει έναν άνθρωπο να μπει μες στις φλόγες, να πηδήξει στα παγωμένα νερά, να τρυπώξει μέσα σ’ ένα ετοιμόρροπο κτήριο ή να ανεβεί στις ράγες ενός τρένου, προκειμένου να σώσει τη ζωή ενός συνανθρώπου του που πεθαίνει; Ξένου ανθρώπου, που δεν έχει ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή του, παρά το μόνο που γνωρίζει για κείνον, είναι μια φωνή που φωνάζει «βοήθεια»;

Πόσο ισχυρό μπορεί να είναι αυτό το κίνητρο, ικανό να νικήσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης το πιο ισχυρό ένστικτο στην εξελικτική ιστορία του ανθρώπου, το οποίο πολλές φορές μας κρατά δεμένα τα πόδια, ακόμα κι αν αυτός που κινδυνεύει είναι το ίδιο μας το παιδί;

Πολλοί το έχουν ονομάσει «ανθρωπιά», ή «χρέος», άλλοι «θυσία», ή «αυταπάρνηση». Κι όλοι μαζί στέκονται με θαυμασμό και δέος απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν σώσει ή έχουν προσπαθήσει να σώσουν άλλες ζωές, χάνοντας στο τέλος τη δική τους.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις μου έδωσε μια είδηση θαμμένη στα ψιλά της ειδησεογραφίας:

«Τέσσερα άτομα έχασαν τη ζωή τους μετά από σύγκρουση Ι Χ αυτοκινήτου με τρένο του ΟΣΕ στο Κρυονέρι Αττικής.

Η αμαξοστοιχία, που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Αθήνα, συγκρούστηκε με το ΙΧ λίγο πριν από τις 13:00, το μεσημέρι της Παρασκευής.

Το μοιραίο Ι.Χ. επιχείρησε να περάσει τις γραμμές από σημείο που δεν υπήρχε διάβαση, με αποτέλεσμα οι τροχοί του να κολλήσουν στη σιδηροτροχιά.

Στο όχημα επέβαινε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι. Τρεις Πακιστανοί, οι οποίοι βρίσκονταν κοντά στο σημείο, προσπάθησαν να σπρώξουν το όχημα χωρίς, όμως, αποτέλεσμα….

Νεκροί είναι οι δύο επιβαίνοντες του αυτοκινήτου και δύο από τους Πακιστανούς. Ο τρίτος Πακιστανός νοσηλεύεται τραυματισμένος».

 

Αν ενθυμούμαι καλώς, πριν από καμιά δεκαριά χρόνια ο Θανάσης Παπαρήγας σύζυγος της Αλέκας Παπαρήγα βρήκε τραγικό θάνατο διασχίζοντας τη λεωφόρο Μαραθώνος. Το τραυματισμένο σώμα του κειτόταν επί ώρα στο οδόστρωμα χωρίς κανείς από τους διερχόμενους περαστικούς να σταματήσει για να του προσφέρει κάποια βοήθεια. Το έκανε ένας περαστικός Αλβανός εργάτης που βρισκόταν λαθραία στη χώρα, ο οποίος και τον μετέφερε στο Νοσοκομείο. (Στην καρότσα του αυτοκινήτου που οδηγούσε, νομίζω)

Υ.Γ. Αυτό που μου έχει καρφωθεί στο νου από τη στιγμή ανάγνωσης της είδησης, είναι τούτη η εικόνα: Τέσσερις νεκροί. Οι δύο θα ταφούν με όλα τα ταφικά έθιμα και τιμές που αρμόζουν σε άνθρωπο. Για τους άλλους δυο θα βρεθεί ένα κομμάτι γης να ταφούν σα σκυλιά, μετά από καιρό που τα σώματά τους θα κείτονται στα αζήτητα κάποιου νεκροτομείου.