Κάπου υπάρχει ένα νησί...

Κάπου υπάρχει ένα νησί...
Κάπου υπάρχει ένα νησί....

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Τόσον καιρό φωνάζουμε για κρεμάλες...

Να κρεμάσουμε ποιους; Τους εαυτούς μας;
Η επικαιρότητα μας βγάζει τη γλώσσα.
Τραγική συνέχεια αυτών που έγραφα χτες.
Θα μας ξεκάνουν.
Όταν αρχίζουν και βάζουν τέρμα στη ζωή τους και οι μαχητικοί εργαζόμενοι, οι ενταγμένοι πολιτικά και ιδεολογικά αγωνιστές, τότε κάτι δεν πάει καλά...
Τα πράγματα αγριεύουν.
Γιατί δεν το βλέπουμε γαμώτο;

Σοκ προκαλεί η είδηση νέας αυτοκτονίας, ενός 44χρονου δασκάλου που έφυγε, θέτοντας τέλος στη ζωή του, χθες Σάββατο 21 Απρίλη το απόγευμα, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας

Πρόκειται για τον δάσκαλο, Σάββα Μετοικίδη, ο οποίος ζούσε και δίδασκε στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πάσχα. Ο αυτόχειρας απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του στη Σταυρούπολη.
Άφησε ιδιόχειρο, πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία.


Σύμφωνα με το tvxs.gr, είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και συμβαίνει δύο εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.

Ο Σάββας Μετοικίδης ήταν μάχιμος, αγωνιστής και συνδικαλιζόταν στο χώρο των εκπαιδευτικών με την παράταξη ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

4 σχόλια:

  1. Ανατολη, αν δεν τους ξαφανισουμε απο την ζωη μας θα μας αφανισουν αυτοι,και ο καταλογος θα ειναι μακρυς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε λίγο δε θα υπάρχει τίποτε όρθιο στην πατρίδα φίλε.
      Έρημη χώρα, και κάτι ψυχές- σκιες, όσοι απομείνουν. Δούλοι, υποτακτικοί και ραγιάδες.
      Κι όλοι όσοι κάνουν "αντίσταση", περιχαρακωμένοι στο μαγαζάκι τους. Να διαφυλάξουν την ιδεολογική τους καθαρότητα. Αυτιστικοί, ενώ ο τόπος μας γεμίζει ερείπια.
      Ένας λαός προδομένος από δεκάδες μικρούς ηγετίσκους- θεούς, ένας λαός που τον οδηγούν με το καλάμι οι τσομπάνηδες που εμπιστεύεται, στο σωστό μαντρί. Μέχρι να καταλήξει στο σφαγείο.
      Ούτε τώρα, αυτήν την τραγική- ιστορική στιγμή, ενωμένοι.
      Δεν το αντέχω.
      Είμαι πολύ κουρασμένη.
      Έτοιμη είμαι να αναχωρήσω κι εγώ.

      Διαγραφή
  2. Ανατολη, κρατα γερα ,δεν θα τους κανουμε την χαρη .Τα προβατα ακομα εχουν το ενστικτο της αυτοαμυνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ή που θα τους αφανίσουμε ή που θα μας αφανίσουν!

    Καιρός να ξυπνήσουμε, γιατί αυτοί ΔΕΝ αστειεύονται!!

    Να μην τους αφήσουμε ρε γαμώ το!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή